De Kodak Regular. en Panatomic Film.. HET SLOT VAN EEN DRAMA de camera voor het seizoen 1937 de film voor betere opnamen Kodak en Kodak Film - de ideale combinatie. VERKRIJGBAAR BIJ ALLE KODAK-HANDELAREN. Een snoesje van een blousje Patronenkantoor Panora 35 DOOR ERIK CHRISTIANSON Een drieregelig bericht in de „Dorps bode van Stavgun" vermeldde kort geleden het overlijden van Jole Gunnar in Toronto, Canada. Dit bericht sloot als een scherm de laatste acte af van een zonderling drama. De oudere menschen in Stavgun kunnen zich Jole Gunnar nog goed herinneren. Hij was een schatrijke, maar vrekkige en wantrouwige boer, die een dorps- schandaaltje veroorzaakte door op vijf- tigj&rigen leeftijd om de hand te gaan van Ann Nielsen, het knapste meisje van het dorp, dat toen nauwelijks zeventien jaar telde. Hij liep een blauw tje, want Ann gaf de voorkeur aan Peter Kroone, die even arm was. als verliefd en met wien zij heel gelukkig werd. Het sprak vanzelf, dat Jole Gunnar zijn rivaal in de liefde 'n hartgrondigen haat toedroeg, een haat dien hij demon streerde door hem overal den voet dwars te zetten en te belasteren. Dit alles was echter voorgeschiedenis. Het eigenlijke drama ving aan op den dag, toen Per Stephenson de gevangenis van Gothenburg ontvluchtte. Per Stephenson was een gevaarlijke moor denaar en de telegraaf verspreidde het bericht, dat hij was gevlucht in de richting van Stavgun en daar waar schijnlijk zou trachten zich van zijn gev angeniskleeren te ontdoen voor een minder in het oog loopend costuum. In het dorp verwekte die onheilspellende verwachting een hevige consternatie en de menschen keken dien avond met buitengewone zorg de sluiting van hun deuren en vensters na. Jole Gunnar hoorde eveneens van het gevaar. Hij dacht aan zijn kapitaal, dat onbeschermd in de kast lag, en besloot dien nacht te blijven waken. In den donkeren avond trad hij naar buiten om zijn geweer te laden en in de meening dat het magazijn leeg was, haalde hij eerst den trekker over. Op die onbe dachte vingerbeweging volgde onmid dellijk de knal van een schot en het volgend oogenblik hoorde hij glas neer kletteren en den doodskreet van een man. Zijn huis grensde aan het armelijke lapje grond van Peter Kroone en tot zijn ontzetting zag hij achter het verlichte venster van diens huisje een schaduw voorover slaan. Hij begreep dat zijn ko gel den man had getroffen, dien hij van alle menschen ter wereld het meeste haatte en hij begreep óók, dat niemand aan een ongeluk zou gelooven. Hij wierp zijn geweer weg, holde naar binnen en stopte zijn zakken vol met bundels banknoten. Toen verliet hij zijn huis, vluchtte de richting uit van Gothenburg en liet zich in den vroegen morgen door een visscher naar Christiansand over zetten. Den volgenden dag nam hij passage op een vrachtschip, dat naar Canada vertrok. Hij vestigde zich in Toronto en liet vóorloopig geen mensch meer iets van zich hooren. Jole Gunnar woonde ongeveer een jaar in Canada, toen de herinnering aan het noodlottige ongeluk hem begon te plagen. Vanaf het eerste oogenblik, dat hij die schaduw aan het venster voor over had zien slaan, had hij de overtui ging gehad, dat zijn schot doodelijk was geweest. Hij dacht aan het verdriet, waaronder Ann Nielsen gebukt moest gaan, en na een lange reeks slapelooze nachten besloot hij iets te doen, om haar leed althans eenigermate te verzachten. Hij kocht een lijfrente van honderd kronen per maand voor haar en gaf de verzekeringsmaatschappij op dracht haar dit geld toe te zenden, zonder er den afzender bij te vermolden. De zekerheid, dat zij nu althans voor gebrek gevrijwaard was, gaf hem eenigs zins rust en twintig jaar lang ging ei elke maand een cheque van honderd kronen naar een bank in Gothenburg, die haar trouw doorzond naar Ann Nielsen in Stavgun. Toen kwam er een dag. waarop Jole Gunnar zich voor de eerste maal in zijn leven ziek voelde. De doktei verscheen, constateerde bronchitis en waarschuwde hem, nauwkeurig zijn voorschriften op te volgen. Maar de oude boer kon het in bed niet uithouden en veertien dagen later was hij er zoo slecht aan toe, dat er geen redding meer mo gelijk was. „Hebt u nog familie vroeg de dokter, om hem voor te bereiden op het naderend einde. Jole Gunnar begreep de beteekenis van die vraag. De gedachte aan den dood verschrikte hem niet, doch wel be Zwaarde hem nog altijd de herinnering aan zijn noodlottige onvoorzichtigheid Hij vroeg om een geestelijke, bekendt hem wie hij was en dicteerde hem een brief voor Ann Nielsen, waarin hij haar vergiffenis vroeg en haar bezwoer, dat hij Peter slechts bij ongeluk doodge schoten had. Toen had hij nog de kracht zijn laatste wilsbeschikking te dieteeren en zijn handteekening onder het testa ment te zetten. Al zijn geld vermaakte hij aan Ann Nielsen en dat was meer dan genoeg, om haar tot de rijkste ingezetene van Stavgun te maken. Tegen het vallen van den avond keerde de dokter nog eens terug, maar zijn zorgen waren reeds overbodig geworden. Jole Gunnar was dood uit angst voor de gevangenis als een balling gestorven in den vreemde. Den dag nadat Jole Gunnar- het tijde lijke met het eeuwige verwisseld had, kreeg de Zweedsche consul in Toronto kennis van zijn dood. Hij las den brief voor Ann Nielsen, bekrachtigde de geldigheid van het testament en zocht in zijn krantenarchief, of hij wellicht iets meer omtrent dit reeds vergeten drama te weten kon komen. Hij moest eenentwintig jaar teruggaan, om zijn nieuwsgierigheid eindelijk bevredigd te zien. Tien regels in het „Dagblad van Kopenhagen" wierpen een verbijsterend licht op de geschiedenis „Gisteravond is het dorpje Stavgun nabij Gothenburg het tooneel geweest van een zonderling drama. Kort voor het invallen van den nacht drong de uit de gevangenis ontvluchte moorde naar Per Stephenson de woning binnen van het echtpaar Kroone, dat hij onder bedreiging met een revolver geld en kleeren trachtte af te persen. Hij wei gerde te gelooven, dat er geen geld in huis was en stond juist op het punt ernst te maken van zijn bedreigingen, toen er buiten een schot viel, dat de vensterruit verbrijzelde en den gevaar lijken schurk midden in het hart trof. Het raadselachtige van de geschiedenis is, dat de politie den schutter nog niet heeft kunnen vinden. Men brengt dit raadsel echter in verband met de ge heimzinnige verdwijning van een rijken boer, die omstreeks denzelfden tijd hals over kop zijn huis ontvlucht moet zijn PRIJS: Fl. 37.50 Vlug laden door uitlichtbare spoelhouder. Optische doorzichtzoeker. Tril vrije beelden door rompont spanner Sluiter tot Vioo sec. Afstandsmeter f m. gemakkelijk afleesbare cijfers. K A. f. 6.3. 0 Panchromatische emulsie Atomisch-fijne korrel 0 Ongekende speling in de (>«9 belichtingstijd Onderscheidt alle kleuren Model 379a Van dit model kunt U patronen bestellen in de maten 40-42-44- 46-48 a 20 ct. plus 5 ct porto. Deze mooie blouse, een model uit Zomerpracht 1937, kunt gij zelf maken. Hiervoor behoeft gij geen knipcursus te volgen, of zelf een patroon te vervaardigen. Laat Uw stof niet ongebruikt liggen, maar bestel nog heden een Kant^en-Klaar-patroon Gij zult zien hoe vlug en gemakkelijk U zelf zoo'n aardige blouse in elkaar kunt zetten. Het resultaat is verbluffend Bestellingen kunnen als volgt geschiedendoor bemiddeling van Uw agent of bezorgerdoor girostorting op No. 293631; door toezending van het bedrag per postwissel of in postzegels aan Nassauplein 1 - Haarlem

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 35