j
Als zwaardenslijper vermomd is Giovanni tot het voorplein van den burcht
binnengedrongen om de situatie te verkennen.
zeer hoog plan brengt. Met het afnemen van de gevechten wordt het scenario
ook geleidelijk aan zwakker van bouw, de pittige scènes maken plaats voor
tamme taféreelen en tot aan het einde toe wordt de aandacht nog slechts
beziggehouden met schilderachtige costuums en werkelijk sublieme opnamen
van" Italiaansche landschappen en natuurmonumenten. Vooral met deze
laatste tafereelen wordt danig gecoquetteerd en men blijft dan ook geïnteres
seerd zitten kijken, al wordt men ook geen enkelen keer meer door een hef
tige ontroering aangegrepen. De film op zichzelf is mooi, en de bewerking
uiterst minutieus, speciaal wat de aankleeding betreft, maar voor een groot
deel zijn het slechts pittoreske opnamen, fraaie beeldenreeksen, die wel
imponeeren, maar heusch geen traan doen wegpinken. Er is geen natuurlijk
heid meer aan het is alles kunst en kunstmatig.
Hetzelfde zou men ook van het verhaal kunnen zeggen. Giovanni is eigen
lijk een veroveraar, maar behalve het feit, dat hij een lief meisje weet
in te palmen, ziet men van zijn eigenlijke veroveringen bitter weinig. In
plaats daarvan krijgt men honderd en een onderhandelingen van legeraan-
De vader van den kleinen Giovanni,
voor zijn nederlaag, in zijn wa
penrusting.
voerders te aanschouwen, waarbij
het dikwijls uiterst moeilijk is te
ouderscheiden, of men nu met
vriend of met vijand te doen heeft.
Eerlijk gezegd, zouden wij voor ons
dan ook het éclatante begin aan het
einde hebben geplaatst, wat dan
een uitstekende climax geweest
zou zijn. Luis Trenker, de held van
zoovele sneeuw- en bergfilms, is
naar ons inzien onmiskenbaar
beter als speler dan als regisseur.
Nu hij echter in deze film beide
functies in zich vereenigt, schiet
hy zoowel in het een als in het
ander tekort.
Gaarne zouden we nu den lezers
ook wat van den inhoud vertellen,
doch het ongeloofelijk aantal be
levenissen van den veroveraar is
oorzaak dat dit een bijna ondoenlijk
werk is. Het zij voldoende op te
merken, dat er een goede (Giovanni
en een kwade veroveraar (Mala-
testa) is en dat de goede vechters
baas, na ook een hoop kwade buien
gehad te hebben, ten slotte over den
snoodaard zegeviert, zij het ook
ten koste van zijn leven.
De grootste verdienste is dan
ook ongetwijfeld de rijke uitrusting
van deze film en het benaderen
van de middeleeuwsche sfeer.
Daarom alleen reeds zou men
haar kunnen prijzen en aanbevelen.
Giovanni Louis Trenker) is als
volwassen man teruggekeerd en ont
moet hei speelgenootje zijner jeugd,
Maria (Carla Sveva), dat later zijn
vrouw wordt.
