EEN JAVAANSCHE
TROUWPARTIJ
J
I
door M. u. d. Hdst
NL
Een Javaansche huwelijksplechtigheid het bruidje,
met een diadeem op 't hoofd, staat rechts op de foto.
Onder den voet van den bruidegom ligt een ei, dat stuk
getrapt moet worden. Links een pajongdrager, die t
bruidspaar tegen de felle zonnestralen moet beschermen.
Geheel in 't midden een wajang golek of wajang) kajoe
d.w.z. houten wajahigspel voor de feestviering.
De Javaan kan op ouder-
wetsche, traditioneele wijze
huwen, of een meer mo
derne manier kiezen. In de groote
stad voelen de inlanders tegen
woordig veel voor het laatste,
maar in kleinere plaatsen houdt men zich aan het
oude. Op één van de bij dit artikel geplaatste foto's
kan men zien, hoe de bruidegom zijn bruid afhaalt.
Op den voorgrond, de sarong sierlijk gedrapeerd, de
bruidegom hij draagt armbanden, vootspangen
en de klassieke Javaansche hoofdbedekking
verguld. In z'n gordel steekt de kris, het nationale
Javaansche wapen. Vóór hem staat met zedig ge
bogen hoofd, waarop de bruidsdiadeem rust, de
jonge bruid. Ook zij is in kostelijk gewaad gestoken
en rijk met versierselen uitgedost. Om hals en schou
ders een fijn-zijden slendang.
Een Javaansche huwelijkssluiting bevat vele
symbolische en traditioneele handelingen, die de
personen in kwestie zelf niet kunnen verklaren,
maar die ze verrichten, omdat het nu eenmaal
zede (adat) is. Zoo begroet de bruid haar bruidegom
met een kendie (waterkruik) in de hand, terwijl de
bruidegom onder den opgeheven rechtervoet een ei
Hij feesten wordt altijd een slameta/n gegeven. He
bezoekers brengen dan geschenken mee, bestaande uil:
kippen, visschen, eieren, rijst, vruehten enz.
schrijver van „Sariti,
het meisje uit den
kraton" en „Amok"
heeft liggen, welk ei moet wor
den stukgetrapt. Die waterkruik
houdt verband met de zorg voor
man en gezin, die de vrouw op
zich neemt, het ei is een symbool
voor de vruchtbaarheid.
Als de formaliteiten bij de woning van de bruid
zijn afgeloopen, dan begeeft de huwelijksstoet zich
naar het huis van den dorpsgeestelijke. Soms komt
deze geestelijke naar het huis van de bruid, maar
dat is hier niet het geval. Want de pajong-drager
staat gereed (links op de foto) om het bruidspaar
te begeleiden en met z'n pajong, een parasol oi
parapluie, tegen de felle zonnestralen te beschermen.
Het huis is reeds vol gasten, die straks de feestelijk
heden zullen meevieren en zich bij voorbaat
verheugen op de voorstelling van de wajang-golek
(wajang met houten poppen), welke ter eere van het
feest zal worden gegeven. De kunstig gesneden
poppen wachten reeds, tot het hun beurt is om op te
treden.
Een der andere foto's verplaatst ons in een
„trouwkamer". Daar zit, onder de ouderwetsche
klok, de officieele huwelijkssluiter, een Mohamme-
daansch geestelijke van hoogeren rang (penghoeloe
of naïb). Aan zijn linkerhand het dorpshoofd en
over hem de dorpsgeestelijke, de imam. Deze beide
laatsten zorgen voor de registratie van het huwelijk.
1'^.
