Een trouwkamer op Java.
Het dessa- (dorps)hoofd
en de godsdienstbeambte
van het dorp verleenen hun
bemiddeling bij het huwe
lijk, dat door den of-
ficieelen huwelijkssluiter
(penghoeloe of naïb) wordt
gesloten en geregistreerd.
Links op den rotamstoel
de bruidegomin den hoek
zitten eenige bruidjes te
wachten.
Verder verschillende la
gere functionarissen en
de bij het sluiten van
huwelijken noodzakelijke
„bruiden en bruidegoms"
Op de foto van de trouw
kamer geheel links een
moderne bruidegom. Hij
draagt hoofddoek en sa
rong, zeker, maar hij heeft
er een zwarte jas, zwarte
das en staanden boord
met piqué overhemd bij
is hij de eenige bruide
gom, die er officieel uit
ziet. De anderen onder
scheiden zich in niets van
een niet trouwend inlan
der. Ook de bruidjes zien
er weinig feestelijk uit.
Ze zitten achteraan bij
het raam, wachtend op
haar beurt. Alleen het
bruidje geheel rechts in
het hoekje is in een
soort huwelijksgewaad
gestoken. Het is de bruid
van den jongen man in
het zwart op den voorgrond. Ondertusschen gluurt
de nieuwsgierige jeugd naar binnen.
Op het eerste gezicht zou men niet zeggen, dat
do smalle dwarsfoto iets met huwelijksfeesten te
maken heeft. Het heeft er eerder iets van, of kooplui
trachten hun waar aan den man te brengen. Maar
zoo is het niet. Afgebeeld zijn de liuwelijksgasten,
genoodigd op de slametan, den feestmaaltijd, zonder
welken een Indisch feest geen feest is. Maar de be
zoekers komen niet met leege handen zo brengen
geschenken mee. Deze geschenken bestaan uit
kippen, visschen, eieren, rijst, vruchten, brandhout,
een geit enz. Vele van deze geschenken zijn duidelijk
op de foto te onderscheiden.
ls de bruid en bruidegom van de officieele
„trouw" terug zijn, begint het eigenlijke feest,
dat soms dagen duurt. De wajang wordt vertoond,
de gamelang klinktals de vader van bruidegom of
bruid er „goed bijzit" zijn er ook zangeressen en
danseressen, en er wordt gegeten en gedi oukt 1
Niet zoo gezellig lijkt het ons, westerlingen, dat
vrouwen en mannen gescheiden zijn bij dergelijke
feestvieringen, maar dat is nu eenmaal Oostersche
zede. Toch houden de mannen er wel degelijk re
kening mede, of de vrouwen er wèl dan niet zijn.
Gewoonlijk wachten ze bv. met hun dobbelspel,
de „klassieke" finale van alle inlandsche feestelijk
heden, tot de vrouwen naar huis zijn gegaan. Een
der foto's brengt zoo'n speelpartijtje in beeld.
Het spel is een vloek
der inlandsche samenle
ving. Met een waren harts
tocht geven Javaan en
Soendanees zich aan het
kansspel. Vaak wordt in
een enkelen nacht de
geheole bezitting vair een
gegoed man vergokt. Kar
bouwen (buffels), wonin
gen enz. zijn dan de inzet.
Het spel doet menig Ja
vaan in schulden komen
en bij zijn pogingen om
er weer uit te raken krijgt
de Arabische geldschieter
hem tusschen de vingers.
Het lijkt alles zoo mooi
zoo'n bruiloftsfeest of
andere feesten. Er kan
door Europeanen „ver
heven" worden gepraat
over de schoonheid van
gamelang en wajang.
Maar wie den zelfkant van
de Indische samenleving
heeft gezien, weet, dat
het ook hier lang niet
alles goud is, wat er
blinkt. Ook het Javaan-
sche volk heeft z'n zon
den en passies
Na afloop van de huwe
lijksfeesten gaan de in
landsche vrouwen naar
huis en blijven de man
nen nog dobbelenZe zit
ten gehurkt op matten.
'I Spel bestaat uit twee
noten samen klemmen en
er dan op slaan.
