w
t
me.-
0^.
7
-f
*v*>i
*v;-yv,
Links: Hetty Or een,
de rijkste, maar
tevens de gierigste
vrouw ter wereld,
de grondlegster vam
het enorme fortuin.
De overleden kolo
nel Edward How-
land Robinson
Green. De rang van
kolonel werd hem
door 'n gouverneur
van den staat Texas
verleend na 'n ver
kiezingsnederlaag,
die Green zóó spor
tief verdroeg, dat
men hem algemeen
bewonderde.
hij een compartiment af van een Pullmantrein.
Maar dit was niet goed genoeg. En hij huurde een
lieelen wagon af Maar ook daarmee was hij niet
tevreden.
Hij kocht een oude passagiersboot, de „United
States", en liet haar ombouwen tot 'n luxueus jacht.
Dit kostte hem meer dan anderhalf millioen gulden
en op dit jacht werd de huwelijksreis beëindigd. Alles
bijeen gaf de kolonel voor deze reis meer dan zeven
en een half millioen gulden uit, een verkwisting, die
Ilettv Green zeker in haar graf heeft doen omdraaien
En de kolonel ging voort op deze royale wijze te
leven. Het buitengoed „Round Ilill", dat hij te
South Dartmouth liet bouwen op de plaats der oude
boerderij, waar Hetty in haar jeugd nog gespeeld had,
kostte hem meer dan één millioen. Het is 230 voet
lang. De zitkamer is 35 voet bij 60. Het huis heeft
twaalf schoorsteenen en een garage, groot genoeg om
dertig auto's te bevatten. De wijnkelder vertegen
woordigde ooit een waarde van 250.000 gulden aan
de beste wijnsoorten ter wereld.
De kolonel was een man van eigenaardige gewoon
ten. Hij had een gezonden zin voor humor, dit
in tegenstelling met zijn moeder, die maar zelden
lachte. Hij was een verstokt verzamelaar van aller
lei curiositeiten. Met zijn postzegelverzameling wou
hij die van den Engelschen koning overtreffen. Toen
hij stierf vertegenwoordigde zij een kapitaal van
zeven en een half millioen gulden. Ook was hij een
verzamelaar van oude munten en eens plaatste hij
voor de grap een advertentie in de Amerikaansche
bladen, waarin hij aanbood voor stuivertjes van een
bepaalde serie twaalf en een half duizend gulden
per stuk te betalen. Maar hij wist, dat er in deze serie
slechts zeven muntstukjes verschenen waren, waar
van hij er zelf vijf in zijn bezit had. De twee andere
waren in het bezit van verzamelaars, die ze zeker
voor dit bedrag niet van de hand zouden doen
Hij had het grootste plezier als hij daarbij bedacht,
dat in Amerika duizenden menschen dagelijks de
stuivertjes, die zij in handen kregen, nauwkeurig
zouden bekijken of ze misschien tot de bedoelde serie
behoorden.
Ook hield Tiij ervan in zijn broekzakken ruwe
diamanten te dragen, tusschen geldstukjes en aller
lei rommel. Als hij dan bijvoorbeeld ergens een fooi
gaf of zijn kaartje in den bus moest betalen, haalde
hij een handvol uit zijn zak en liet de omstanders
van de ruwe diamanten genieten en de waarde ervan
schatten.
Langs de wegen op zijn landgoed, dat voor iedereen
openstond, had hij op verschillende plaatsen groote
waarschuwingsborden laten aanbrengen, waarop te
lezen stond „Voorzichtig Gevaarlijke uitholling
maar er was in het geheel geen uitholling. De kolonel
hield er niet van, dat de automobilisten door hun
roekeloos rijden de wegen onveilig maakten en
zeker niet de perfecte wegen van zijn uitgestrekt
landgoed.
De kolonel was er steeds op uit anderen gelukkig te
maken. Tijdens den winter was hij gewoon in Florida
ergens een kleerenwinkel binnen te stappen en den
heelen inventaris op te koopen. Hij liet alle kleeren
naar zijn kamers brengen en zag toe, dat ze verdeeld
werden onder de menschen, die ze werkelijk het
hardst noodig hadden. Hij huurde een specialen
autobus af, waarmede veraf-wonende kinderen naar
school werden gereden hij stond toe, dat het publiek
van zijn privé-strand gebruik maakte en liet op vier
Juli steeds een grootsch vuurwerk ontsteken. Op
Kerstavond was hij gewoon in zijn auto rond te rijden
en aan iederen geüniformeerden politieagent, dien
hij voorbijreed, vijfentwintig gulden te geven.
Daar zij zelf geen kinderen hadden, adopteerden
hij en zijn vrouw twintig jonge meisjes, lieten dezen
studeeren en gaven haar een schitterend huwelijks
uitzet als zij trouwden.
De kolonel interesseerde zich sterk voor de lucht
vaart. Hij liet den jongens uit zijn buurt steeds aller
lei materialen bezorgen voor het
maken van modelvliegtuigen en
ieder jaar werd op zijn landgoed
een wedstrijd gehouden, wie 't beste
vliegtuig vervaardigd had. Zijn
auto, die de slordige som van ruim
veertigduizend gulden gekost had,
was van een speciaal glazen dak
voorzien, want de kolonel keek
ieder passeerend vliegtuig na en
daar het voor hem te moeilijk was
telkens op één been uit den auto
te stappen, kon hij de vliegtuigen
op die manier vanuit zijn auto
volgen. Het meest genoot hij als hij
het volk hoorde zeggen „Hij lijkt
in het geheel op geen millionnair."
Hij hield ervan steeds een groote
schare vrienden rond zich op zijn
landgoed te hebben. Op sommige
week-ends waren er meer dan vijf
tienduizend gasten en stonden er
ruim vijfduizend auto's geparkeerd.
Hij had een eigen radiozender,
dien hij „De stem van Way Down
West" noemde. Hij had den wal-
vischvaarder „Charles W. Morgan"
opgekocht, liet dezen op een spe
ciaal voetstuk op 't strand plaat
sen en inrichten tot een museum,
dat geheel aan de walvischvaart
gewijd was. Ook bezat hij een par
ticulier vliegveld voor land- en
watervliegtuigen.
En toch, hoe kundig de kolonel
ook was, heeft hij niet kunnen of
vergeten te verhinderen, dat zijn
Een foto van den kolonel met zijn
vrouw Mabel, die haar jeugd zag
verbloeien alvorens met hem te
kunnen trouwen.
vronw na zijn dood zoo geplaagd zou worden door
verschillende gerechtshoven
De strijd om de nalatenschap
van den kolonel
De weduwe, mrs. Green, is thans zevenenzestig
jaar oud. De strijd om de erfenis kan jaren en jaren
duren, alvorens er een beslissing valt. Misschien
evenveel jaren als zij heeft moeten wachten alvo
rens met den kolonel te kunnen trouwen.
Naar men zegt, had de kolonel zijn vrouw bij hun
huwelijk aangeboden een kapitaal van vijf millioen
gulden op haar naam over te schrijven, doch zij had
geweigerd zulks aan te nemen, zeggende niet te
weten wat zij met zooveel geld moest beginnen. Hij
veranderde daarop de gift in een chèque van 625.000
dollar en liet haar naam, naar men beweert, uit het
testament weg. Hij liet vóór het huwelijk een huwe
lijkscontract teekenen en de weduwe beweert thans
niet te weten, dat zij daarmede van al haar rechten
op de nalatenschap van haar man afstand deed.
Men had haar doen gelooven, beweert zij thans,
dat het contract slechts inhield een lijfrente van
37.500 gulden per maand, een inkomen waarvan
iedere weduwe behoorlijk kan leven, maar niet mrs.
Green, daar al haar geld en eigendommen verdwijnen
in de zakken der advocaten
De zuster van den kolonel beweert, dat alles haar
rechtens toekomt. De weduwe stelt daar tegenover,
dat haar man den staat Texas als zijn wettelijk
domicilie had gekozen. In dezen staat nu is het onwet
telijk, dat een vrouw afstand doet van haar rechten.
In Texas heeft een weduwe het recht op de helft van
de bezittingen van haar overleden man. Green's
zuster bestrijdt dit en beweert dat de kolonel na
1910 wettelijk domicilie gekozen heeft in den staat
Florida en New York. Echter, alle vijf staten
Texas, Florida, New York, Massachusetts en Vermont
probeeren te bewijzen, dat de kolonel daar zijn wet
telijk domicilie gekozen heeft.
Er bestaat toch wel mogelijkheid, dat de weduwe
haar proces zal winnen, daar er een brief gevonden
is, waarin de kolonel naar een der officieele instanties
schreef „Ik las, dat u veronderstelt dat de staat
Massachusetts mijn domicilie is, echter ik moet u
opmerken, dat ik steeds mijn wettelijk domicilie ge
kozen heb te Terrell in Texas".
Het is echter lastig te voorspellen hoe het zal
afloopen. Mrs. Wilks, de zuster van den kolonel, die
zelf nog een tweehonderd millioen gulden bezit,
heeft bovendien het testament van haar broer, van
haar moeder, Hetty Green, en zij heeft ook het huwe
lijkscontract, dat Mabel Harlow in 1917 ondert.ee-
kende.
Nu heeft zich ook het Hoogere Gerechtshof ermede
bemoeid. De partijen staan tot het uiterste bereid
tegenover elkander, ieder door een zwerm van advo
caten omringd.
De processen zullen schatten gelds kosten, het kan
jaren en jaren duren en intusschen is de weduwe er
het meest door gedupeerd, omdat haar, hangende het
proces, het vruchtgebruik van de millioenen ver
boden is
Mrs. Green heeft alleen de wet van Texas aan haar
zijde. Zal die de uiteindelijke overwinning weten te
behalen
Dit is de vraag, die heel Amerika gespannen houdt.