MARTINI
ZJat iAouuü&l -êeyeeJcMt:
'<k Uitte
C%ÓtttAtL
BIANCO
Wat zult gij dragen
Voor koelere dagen
Het blijft steeds waar: geen
getob met een Kant en-Klaar
23
die heimelijke, halfbange uitdrukking
weer op zijn gezicht. „Hoort u eens,
meneer Grayson Spat zei, dat u mis
schien wel iets van me zou willen koo-
pen. Ik zit vast. Snapt u me T"
Grayson knikte en lachte breeder.
Grayson had 't gevoel, dat deze man
met een heel klein beetje voor zijn
waar tevreden zou zijn.
„Wat is 't vroeg hij.
„Kan ik u vertrouwen
„Dat weet je wel, anders was je niet
hier gekomen," zei Grayson.
De ander leek voldaan door die botte
verklaring en haalde een zeildoeken
zakje te voorschijn. Hij legde het op de
schrijftafel voor den heler. Grayson
opende het, in de verwachting, de
opbrengst van een winkel- of étalage
diefstal te vinden. Toen hij het eerste
voorwerp zag een paarlen oorbel, die
enkele weken tevoren de ooren van lady
Dane Fullarth had versierd gingen
zijn oogen wijder open. Toen hij het
tweede zag, een fonkelenden diamanten
hanger aan een platina kettinkje, puil
den zijn oogen uit. Toen hij liet derde
zag, een saffieren ring met een midden
steen zoo groot als de nagel van
Grayson's pink, schrok hij met een
lichten kreet uit zijn kalmte op.
„Hoe kom je daar aan?" Voor één
keer klonk zijn stem zacht.
„Da's mijn zaak, meneer. Koopen of
niet Dat wou ik alleen maar weten."
Grayson ging den verderen inhoud
van het zakje na en schatte snel, dat
hij ze kon verkoopen voor tweeduizend,
misschien nog vijfhonderd meer. De
verkooper zat in angst, had geldgebrek.
Hij rekende vlug, alleen bezorgd, dat hij
te veel zou bieden.
„Ik geef je tweehonderdvijftig," zei hij.
De man zei niets.
„Nu V' snauwde de heler.
„O, jawel," zei de gespierde man,
opstaande en zijn hand uitstekend naar
het zakje. „Ik zal wel iemand opzoeken,
die ze cadeau wil hebben, meneer. We
zijn uitgepraat."
Op dat oogenblik zag Grayson twee
dingen. Ten eerste, dat de man hand
schoenen droeg, om te voorkomen, dat
iemand zijn bloote handen zag. Ten
tweede, dat de mooiste buit aan echte
steenen, dien hij in jaren gezien had,
verdween. Hij schraapte zijn keel en
bewoog zijn vleezige vingers.
„Wacht nu een oogenblikje," riep hij
uit. ,,'t Is gewaagd, dat goed in huis
te nemen, dat weet je best. Vierhonderd.
Geen penny meer."
De ander grinnikte wijs.
„Ik zeg toch al, dat ik ze weg zal
geven," zei hij lomp. „Vijftienhonderd,
dan beginnen we te praten."
„Je bent geksnauwde Grayson.
„Misschien wel maar zóó gek toch
niet," zei de ander.
„Zeven vijftig. Da's mijn laatste
bod."
„Dat is 't zeker. U ging nogal hard
in de hoogte, niet Ik wacht wel tot
Spat los komt, meneer. Dié geeft me
tweeduizend, dan heeft hij er nog een
koopje aan. Geeft u maar hier."
Grayson bleef het zeildoeken zakje
vasthouden. Hij keek naar den forschen
man, in diens doordringende bruine
oogen. Hij had zich leelijk vergist, toen
hij dien man voor een makkelijke prooi
hield
„Hoor eens," zei hij, „nu in vollen
ernst twaalfhonderd. Je vindt vast
niemand, die je meer geeft, broer, en
vergeet niet, dat ik alle risico neem, als
ik 't goed wegwerk. Hoe denk je er
over
De bezoeker scheen te aarzelen. Toen
stak hij zijn gehandschoende handen in
zijn zakken en knikte.
„Geld op tafel," zei hij, „in klein
papier."
„Zal ik eerst moeten halen," zei
Grayson.
„Ik wacht wel," zei de man.
Drie uur later ging Mannering het
filiaal van de City-and-Western-bank
in Leadenhall-street binnen en depo
neerde hij vierhonderd pond. De kassier
knikte met ontzag en bewonderde
heimelijk het magere, sterke gezicht
van den befaamden John Mannering.
Vandaar ging Mannering naar de Natio
nale Bank, waar hij een gelijk bedrag
deponeerdeen ten slotte liet hij
driehonderdvijftig pond bijschrijven op
zijn rekening bij de South Eastern,
filiaal Piccadilly.
„Ik zal die andere vijftig maar voor
zakgeld houden," zei hij daarna bij zich
zelf, naar de Ritz wandelend. „Grayson
kan me nog te pas komen later, maar
hoe minder ik met hem te maken krijg,
hoe liever 't me is. Brrrh
Het was hem of hij de rubber kussens,
die hij in zijn wangen had gestopt dien
middagde verklaring van het „spraak
gebrek" en den rand, waar de handig
aangepaste valsche voortanden zijn
tandvleesch hadden geschaafd, nog in
zijn mond voelde. Die valsche voortan
den bestonden uit dim rubber, over
de oppervlakte gespannen en hij wist,
dat het ongemak de moeite waard was.
Oogen of geen oogen, Pingel Grayson
zou hem niet herkend hebben, al had
hij er een maand tijd voor genomen.
Het was juist vier uur geweest, toen
hij zijn flat bereikte. Hij opende de
deur zonder het minste voorgevoel van
iets onaangenaams. Hij had ook geen re
den, om iets dergelijks te verwachten.
Toen zag hij, dat er bezoek was ge
weest.
Hij had geen tjjd, om na te denken,
vóór een heel zwakke beweging in de
badkamer zijn gehoor trof. Zijn oogen
gingen iets meer dicht, zijn lippen ver
strakten, maar hij liep de kamer door
ondanks het besef, dat de indringer er
nog was.
Een la van zijn bureau stond gedeel
telijk open, en de stoel stond anders,
dan hij hem gezet had. Op het karpet
lag een hoopje rekeningen, dat nog kor
telings in de la had gerustandere
kleinigheden wezen eveneens op het
doel van het bezoek. Er werd bij hem
ingebroken, gestolen onmiddellijk ijl
den zijn gedachten naar Septimus Lee.
Waarschijnlijk had Septimus Lee
of Levy Schmidt hem verdacht
wegens de inbraak te Streatham en
stelde hij nu een onderzoek in.
Mannering had de grootste moeite,
om niet aanstonds naar het bureau te
gaan en den dubbelen bodem van een
der laden te inspecteeren de lade,
waarin de Rosa-parels verborgen wa
ren. Hij overwon echter die aandrift,
liep naar het raam, zette het 'n paar
centimeter open.
Toen trok hij zijn colbert uit en
sloeg zijn overhemdsmouwen op tot
aan zijn ellebogen, alsof hij zijn han
den wou gaan wasschen. Geen oogen
blik maakte hij den indruk, dat hij
scherp op zijn hoede was.
Met een gezicht zonder uitdrukking
liep hij naar de badkamerdeur. Hij
voelde, dat hij begluurd werd of op
gewacht. Een seconde nadenken bracht
hem tot de conclusie, dat de inbreker
waarschijnlijk achter de deur stond,
om te wachten tot hij binnenkwam.
Plotseling grinnikte hij en duwde de
deur hard open.
Er kwam een kreet van pijn, een
vloek, de plof van een zwaar lichaam
tegen den muur. De deur werd terug
geduwd, maar hij hield haar met zijn
voet tegen en stormde de badkamer
Vervolg op blz. 26
Wat denkt gij van de hier
naast afgebeelde japon
Van dit model leveren wij
direct uit voorraad (binnen
24 uur) onze bekende Kant-en-
Klaar-knippatronen.
Dit patroon is ook voor U
geknipt, omdat het zeer ge
makkelijk in de bewerking is
en U geen kans loopt Uw
stof te verknippen.
Bestellingen kunnen als volgt geschie
den: door bemiddeling van Uw agent
of bezorgerdoor girostorting op no.
293631door toezending van 't bedrag
p. postwissel of in postzegels
js. v. p. niet van 6 cent) aan
Van dit model no.
PATRONENKANTOOR 485a kunt U pa-
r* a k. I v r\ a tronen bestellen in
P A P de maten40-42-44-
1 ,X 46 a 35 ct. p. stuk
Nassauplein 1 - Haarlem plus 5 ct. porto.
