6
Enfin, die Joel Duffle is 'n lang persoon met ronde
schouders en een treurig gezicht, en hij ziet er net
uit of hij zich nog niet eens door een lunchroom heen
zou kunnen eten, maar zoodra als hij over de bijzon
derheden van den wedstrijd begint te praten, voel je,
dat hij best weet hoe laat 't is in zulke gevallen.
Lekkertje zegt, dat hij alleen al aan Joel Duffle zijn
praten kan hooren, dat 't een gevaarlijke tegenstan
der is Violette Shumberger maakt heel aardige
vorderingen, zegt ie, maar 't is jammer, dat ze niet
langer heeft kunnen trainen.
Joel Duffle doet het voorstel, dat de wedstrijd
bestaan zal uit twaalf ronden strikt Amerikaansch
eten, dat iedere mededinger zes schotels uit mag
kiezen, op de beurt af, en dat gewicht en hoeveelheid
van iederen schotel zullen worden vastgesteld dooi
den mededinger, door wien die schotel gekozen is, en
dat vervolgens iedere schotel nauwkeurig in tweeën
zal worden verdeeld, zoodat ieder de helft te eten
krijgt en nadat Violette Shumberger en Lekkertje
een tijdje gefluisterd hebben zeggen ze samen, dat
ze op die voorwaarden ingaan.
Dan gooit Paardje een geldstuk op voor de eerste
keuze, en Joel Duffle zegt munt, en 't is munt, en hij
kiest als eersten gang twee flessohen rijpe olijven,
twaalf bos selderie en vier pond gepelde noten, om
samen te deelen. Violette Shumberger neemt voor
tweeden gang twaalf dozijn kersepitmosselen, en
Joel Duffle kiest als derden acht liter pepervleesch-
soep.
Daarna gaan Violette Shumberger en Lekkertje
weer aan 't smoezen, en Violette zegt twee baarzen
van vijf pond koppen en staarten mogen blijven
liggen en dan bestelt Joel Duffle een gebraden
kalkoen van twintig pond. Iedere groente wordt als
een gang beschouwd Violette Shumberger vraagt
om twaalf pond aardappelenpuree met bruine jus en
Joel Duffle antwoordt met twee dozijn aren maïs
aan de kolf. Drie liter lima-boonen zegt Violette;
en twaalf bossen asperges in botersaus, roept Joel.
Hierop volgt Violette weer met tien pond dop-
erwtjes.
Zoo komen ze aan de sla, en de beurt is aan Joel
Duffle, dus hij zegt vijf pond gemengde rauwe sla,
met olie en azijn aangemaakt, en dan krijgt Violette
de laatste keuze, namelijk het dessert. Dat zal een
pompoenpastei zijn, beslist ze, zestig centimeter in
doorsnee en minstens acht centimeter diep.
Overeengekomen is, dat er met mes en vork (of
lepel) gegeten moet worden, maar snelheid telt niet
mee en een tijdgrens is er niet alleen mag er bij
iederen gang niet langer dan twee minuten aan één
stuk stilgezeten worden, uitgezonderd in geval van
hik. Ze mogen drinken wat ze willen en zooveel als
ze willen, maar vloeistoffen tellen bij de puntentoe
kenning niet mee. De verliezende partij moet het
eten betalen, en als de wedstrijd onbeslist blijft, moet
onmiddellijk de finale beginnen met niets dan
spiegeleieren met ham.
De match wordt gespeeld op de tweede verdieping
van Mindy's restaurant, in een zaal, die voor deze
gelegenheid niet toegankelijk is voor het publiek
alleen degenen, die rechtstreeks bij den wedstrijd be
trokken zijn, worden toegelaten. De kampvechters
zitten aan een kant van een groote tafel midden in
de zaal, en ieder kan over drie kellners beschikken.
Praten is verboden, en de supporters mogen geen
aanmoediging of applaus doen hooren: De mededin
gers in een eetwedstrijd mogen altijd met elkaar
spreken natuurlijk, als ze willen, maar een ernstige
eter doet het nooit, want 't is alleen maar energie
verspillen, dus zeggen ze zoo wat nooit iets anders
tegen elkaar dan mag-ik-even-den-mosterd.
Er zijn ongeveer vijftig Bostonnelingen als getui
gen aanwezig, en er wordt een even groot aantal
inwoners van New York toegelaten en één van hen
is die redacteur, McBurgle, en die komt aan Paardje
vragen of hij Violette Shumberger net zoo goed vindt
als dat springende renpaard laatst.
Lekkertje is een der eersten, die binnenkomen, en
zijn oude vrienden en bewonderaars schrikken echt,
zooals hij er uitziet 't is inderdaad erbarmelijk,
zooals hij afgevallen is nu, maar hij zegt tegen
Paardje en mij, dat hij Violette Shumberger een heel
aardige kans geeft.
„Ze is natuurlijk nog wat groen," zegt ie. „Ze
heeft nog geen idee van tempo in een competitie.
Maar," zegt ie, „haar stijl is prachtig. Ik vind 't een
genot, haar te zien eten. Ze houdt van dezelfde
kostjes als ik, in den tijd dat ik nog at. En ze heeft een
echt prettig karakter. Hebben jullie wel eens opge
let, hoe ze lacht V' zegt ie.
..Maar," zegt ie, ,,'t is de boezemvriendin van m'ri
meisje, dus laten we daar maar verder over zwijgen.
Ik heb Hilda over zien te halen, om den wedstrijd bij
te wonen, maar ze vindt 't walgelijk. Enfin," zegt ie,
„ik heb wat duiten los weten te krijgen, en ik wed op
Violette. Maar als je er 0111 denkt," zegt ie, „moet je
toch eens opletten, hoe ze lacht."
Nou, Lekkertje neemt een stoel een meter of drie
achter Violette dichterbij mag hij niet van de
scheidsrechters, en ze hebben hem gewaarschuwd,
dat 't verboden is teekens te geven, maar dien regel
kent Lekkertje natuurlijk even goed ais zij hij heeft
zich trouwens alweer zoo moe gemaakt, dat hij niet
eens meer zou kunnen.
Er zijn drie scheidsrechters, alle drie van neutraal
gebied. De eerste komt uit Baltimore, hij heet
Packard en houdt een restaurant nummer twee is
worstfabrikant in Providence, en zijn naam is Crop
pers. De derde scheidsrechter is een rechteres, eene
mevrouw Rhabarber. ze komt uit Philadelphia,
heeft vroeger een tooneelspelers-pension geh?.d en
kan uitstekend over eters oordeelen, zegt men.
Mindv is tot starter benoemd, en precies om half
negen, als er nog zwaar gewed wordt onder de toe
schouwers, haalt hij zijn horloge uit zijn zak en zegt
hij „Klaar, Boston Klaar, New York V'
Violette Shumberger en Joel Duffle, knikken alle
bei, Mindy zegt. „Beginnen en de strijd wordt in
gezet Joel valt gelijk op de selderie met olijven en
noten aan.
Joel Duffle werkt zich zoo handig door de comesti
bles heen naar den kalkoen, dat de af deeling New
York er een beetje ongerust van wordt, en ze zitten
al tegen mekaar te fluisteren zat Lekkertje daar nu
maar Ik voor mij heb wel schik in de manier van
eten van juffrouw Shumberger erg ijverig, maar
zonder overbodige drukte. Wat snelheid betreft
kan ze in de eerste ronden niet bij Joel Duffle halen,
ze schijnt, 't lekker te vinden, flink op haar eten te
kauwen maar geleidelijk wint ze op hem, zie ik," en
dat komt niet, doordat zij er een stapje oplegt,
lijkt me, maar doordat hij zijn vaart mindert.
Eindelijk komt de kalkoen op tafel, en die wordt
precies doormidden in twee helften gespleten, maar
Violette trekt een teleurgesteld gezicht, en voor 't
eerst zegt ze iets, deze woorden namelijk
„Hè," zegt ze, „is ie niet gevuld
Geen mensch heeft tegen den ober gezegd, dat 't
een gevulde kalkoen moest zijn, schijnt 't, dus
hééft hij 'm ook niet laten vullen, maar de teleur
stelling van juffrouw Shumberger is haar zoo duide
lijk aan te zien, dat het vertrouwen der Bostonners
er een beetje, door wankelt.
Joel Duffle zelf kijkt echt verschrikt, als hij die
teleurstelling van juffrouw Violette opmerkt, en
hij zit met diep ontzag naar haar te kijken, als ze
haar stuk van den kalkoen verorbert, en de puree,
en dat op zoodanige wijze, dat ze precies tegelijk met
hem aan de pompoenpastei kan beginnen, t ls op
dit moment niet makkelijk te zeggen, wie er 't beste
voorstaat, al maakt de scheidsrechter uit Baltimore
er zijn collega's op attent, dat juffrouw Shumberger
den poot van den kalkoen niet zoo netjes schoon
heeft gemaakt als meneer Duffle, een opmerking
echter, die de andere scheidsrechters afwijzen als
een pure kwestie van stijl.
Dan komen de kellners met de pompoenpastei
aandragen, en 't is werkelijk een erge groote pastei,
zoowat zoo groot als een mangat in de straat, en ik
meen te bespeuren, dat Joel Duffle met een eigen
aardige gelaatsuitdrukking naar die pastei zit te
kijken, al moet ik eerlijkheidshalve zeggen, dat het
gezicht van Violette Shumberger me ook niet bij
zonder bevalt.
Enfin, de pastei wordt zorgvuldig doormidden
gesneden, en de eene helft wordt voor de dame
neergezet, de andere helft voor den heermaar
als hij nog maar twee happen genomen heeft, zie
ik hem een ferme teug water nemen, en ik zit
te denken nu gaat hij stapvoets, en de pastei is de
laatste ronde, dus ik wou maar, dat ik mijn inzet
op juffrouw Violette Shumberger nog 'n eindje kon
verhoogen. Maar op 't zelfde moment kijkt Violette
om, vóór- ze nog een mond aan haar pastei heeft
gezet, en ze wenkt Lekkertje, dat hij bij haar
moet komen, en hij komt, en zij begint in zijn ooi-
te fluisteren.
En meteen springt die persoon uit Boston, die
Conway heet, op om een strafschop te eischen, en
nog eenige personen uit Boston eischen met hem mee,
en Joel Duffle ook, maar later moeten zelfs de Boston
nelingen toegeven, dat Joel Duffle geen heer is, om
zoo tegen een dame op te treden.
Er komt nogal drukte over, en de scheidsrechters
beginnen te confereeren, en eindelijk doen ze uit
spraak, dat ze. nog niet weten, of er een fout gemaakt
is. In 't eten zelf hebben ze niets fouts opgemerkt,
want juffrouw Shumberger heeft haar pastei nog
niet eens aangeraakt. En of er ergens anders een over-
tredfng zit, hangt er maar van af, of juffrouw Shum
berger aan Lekkertje raad heeft gevraagd in verband
met den wedstrijd, dus de scheidsrechter uit Provi
dence vraagt aan Lekkertje, of hij zoo goed wil zijn
mee te deelen, wat Violette tegen hem gezegd heeft
dan kunnen ze verder beslissen.
„Nou," zegt Lekkertje, „ze vroeg alleen, of ik nog
een stuk pastei voor haar wou bestellen, als ze die
portie, die ze vóór d'r heeft staan, ophad.
En als Joel Duffle dat hoort, gooit hij zijn mes neer,
en hij schuift zijn bord, met zijn heele halve pastei op
twee happen na er op, van zich af, en hij zegt tegen
de Bostonners
„Heeren," z'egt ie, „ik ben overwonnen. Ik kan
geen krummel meer eten. U zult toe moeten geven,
dat ik hard gewerkt heb, maar," zegt ie, ,,'t is niet
te harden tegen een juffrouw, die al meer vraagt,
voor ze aan d'r voorgeschreven portie begonnen is.
Ik ga toch al zoowat dood, en ik heb geen zin om
mezelf in 't graf te boren met nuttelooze pogingen.
Heeren," zegt ie, „dat is geen mensch meer, die
dame."
Dit komt er natuurlijk op neer, dat hij 't opgeeft,
en Lekkertje klimt op zijn stoel en roept
„Driewerf hoera voor mejuffrouw Violette Shum
berger
Dan roept Lekkertjeipersoonlijk het eerste hoera,
maar hij heeft, zijn eigen krachten overschat hij
valt flauw van zijn stoel, net als Joel Duffle onder
tafel glijdt, en de dokters van de kliniek staan raar
op hun neus te kijken, als ze van één adres twee
patiënten tegelijk krijgen, één die aan ondervoeding
lijdt, en één die bewusteloos is van 't overeten.
Onderwijl worden we allemaal een beetje kalmer,
en we rekenen af voor de weddenschappen, en we
nemen juffrouw Violette mee naar beneden, want
ze wil een slaapmutsje drinken en ze praat over haar
schitterende overwinning, maar ze geeft zoowat de
heele eer aan Lekkertje.
„Ik had eigenlijk tegen hem gefluisterd, dat 't
mis was," zegt Violette. „Ik zei tegen hem, dat ik
geen hapje van die pastei naar binnen kon krijgen,
al hing mijn leven er van af, dus dat hij maar gauw
probeeren moest, of hij zijn weddenschap omlaag
kon krijgen als hij er soms loopende had.
Lekkertje zal wel vreeselijk teleurgesteld zijn over
mijn prestatie," zegt. ze, „maar als hij uit het zieken
huis komt zal ik hem' een bekentenis moeten doen.
Ik had aan dien heelen wedstrijd niet meer gedacht,"
zegt ze, „dus had ik een uur, voor 't begon, mijn ge
wone diner gebruikt, varkenskluifjes met zuurkool,
en," zegt ze, „misschien ben ik daardoor niet zoo
goed in conditie geweest. Dus," zegt ze, „ik heb mijn
heele overwinning te danken aan de tegenwoordig
heid van geest van Lekkertje."
Een paar weken na den grooten eetwedstrijd kom
ik op Broadway juffrouw Hilda Slocum tegen, en ik
vind, dat ze er een beetje beter doorvoed uitziet dan
den laatsten keer, dat ik haar zag, en als ik daar over
begin zegt ze
„Ja," zegt ze, „ik houd me niet meer aan een
dieet. Ik heb mijn lesje geleerd," zegt ze. „Ik heb
geleerd, dat manspersonen niet houden van iemand,
die ze probeert te ontdoen van overtollig lichaams
weefsel. Manspersonen houden van substantie.
Neem mijn redacteur bijvoorbeeld, meneer Mc
Burgle," zegt ze. „Die zei nog pas een week geleden
tegen me, dat hij heel graag eens met me zou gaan
dansen, als ik maar niet zoo op 'n schaduw geleek.
Ik ben dol op dansen, ziet u," zegt ze.
„Maar hoe is 't met Lekkertje Jones zeg ik.
„Dien zie ik nooit meer tegenwoordig."
„Wat zegt juffrouw Slocum. „Hebt u niet
gehoord, wat die aterling gedaan heeft Nou, am
per was hij sterk genoeg, om 't ziekenhuis uit te
mogen, of hij heeft 't aangelegd met mijn beste
vriendin, juffrouw Violette Shumberger, en hij schreef
mij een briefje waar zoóiets instond, dat ze twee
zielen waren maar één gedachte. Ze zijn al getrouwd,
en ze zitten nu in Florida, en ze hebben 'n eethuis,
zegt ze, „en ze zullen wel bikken als een kudde
kameelen."
„Juffrouw Slocum," zeg ik, „voelt u misschien
iets voor een portie wildragout bij Mindy
„Met knoedels zegt juffrouw Slocum. „Ja,
zegt ze, „heel graag. En daarna heb ik een afspraakje
om te gaan dansen, met meneer McBurgle. Tk ben
dol op dansen," zegt ze.
