OUDE BEKENDEN
Jfansaplasl
„elastisch"
fe$*rede*t?
k
dan direct
EEN GOED RECEPT VOOR UW HUID
l/>«?'•***'■-
Cs*».
Snelverband
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
Dit kruisje helpt U
eraan herinneren...
Patronenkantoor Panora
DOOR CLIFFORD HINT
Zulk 'n eenvoudig en practisch
snelverband komt dan goed
van pas. Het desinfecteerend
werkende gaaskussentje werkt
tegelijk bloedstillend; de elas
tische pleister maakt, dat U
ongehinderd Uw werkzaam
heden kimt voortzetten. Ver
krijgbaar reeds vanaf 15 Cent.
0 Z** de aSr h 9eh
J O, A e 'chu. r H "®e/
Waarom zoudt U langer lijden
aan de ondragelijke last en de
folterende jeuk van huidaan
doeningen, terwijl een paar drup
pels D.D.D. voldoende zijn om
de jeuk te doen bedaren en de
huid te zuiveren? De aandrang
tot krabben verdwijnt; U kunt
weer rustig slapen en 's morgens
verkwikt aan den arbeid gaan.
Tallooze lijders aan Eczeem,
Puistjes, Open Beenen en andere
Huidaandoeningen hebben met
succes dit heilzame middel aan
gewend. D.D.D. is geen vettige
zalf, doch een heldere vloeistof)
die diep in de poriën doordringt,
de ziektekiemen doodt, stof en
vuil verwijdert en de huidweef
sels verfrischt en versterkt.
Flacons a 75 cent - F. 11? - F. 21®
Bij Apothekers en Drogisten.
dat U de nieuwe „Winterweelde" nog moet bestellen.
In de afgeloopen drie weken regende het bestellingen
en de voorraad vermindert zienderoogen.
„Winterweelde 1938" bevat 319 exclusieve modellen
Dames- en Kinderkleeding benevens
een reductie-bon voor 40 tot 50 0 o korting
op Uw eerste knippatroon. Wilt U dit prachtige
modeboek bezitten, bestelt het dan meteen.
De prijs bedraagt 60 cent.
Nassauplein 1 - Haarlem
(X
Bestellingen hu
volgt geschiedendoor
bemiddeling van Uw
agent of bezorgerdoor
girostorting op no.
293631 door toezerl- 1
ding u. h. bedragp.post
wissel of in postzegels
(s.v.p. niet van 6 ct.f
Coco werd op een morgen aangetrof
fen aan den oever van de Maro-
wijne. Jean Armand vond hem op
sterven na dood, zooals hij 't uitdrukte,
's Morgens had hij telefonisch opdracht
gekregen uit St. Laurent du Maroni
scherp naar een man uit te zien, die het
bagno ontvlucht was, en terwijl hij op
surveillance was, werd zijn oor getroffen
door een klagend angstgeschrei.
Aan den oever vond hij een bijna
volwassen chimpansé. Hij had 'n diepen
messteek in zijn zijde en miste het rech
teroog. Dat oog was naar binnen ge
drukt, hetzij opzettelijk, dan wel bij
toeval. In ieder geval echter was het
duidelijk, dat het dier mishandeld was
door een mensch. En niet voor de eerste
maal, want zijn huid vertoonde talrijke
litteekens. Jean vermoedde, dat hij het
eigendom was geweest van een Suri-
naamschen boschneger en zijn baas ont
vlucht was. Bewogen door de schier
meii8chelijk uitgedrukte smart van den
chimpansé, nam hij hem mee naar zijn
blokhuis. Hij doopte hem Coco, gaf
hem een zorgvuldige verpleging en
smaakte vier weken later de voldoening
hem gezond en wel over het. erf te zien
wandelen. Dit tot groote ergernis van
Lucie Armand, die een aap een af
schuwelijk en kwaadaardig dier vond.
,.Ik wou, dat je dat verwenschte mor
mel het bosch maar injoeg," klaagde ze
op een morgen. „Kijk eens, wat hij
nu weer uitvoert.
Jean keek op van het rapport,waaraan
hij bezig was. Met allen ernst, waarover
een chimpansé beschikken kan, hield
Coco zich onledig met schrijven. Hij
doopte zijn vinger in den inktpot van
Jean en bekladde de oude krant, die hij
voor zich had, met grillige strepen.
„Coco verbood Jean hem streng.
Coco keek hem onschuldig aan met
zijn eene oog, staarde, vervolgens naar
het belangwekkende resultaat van zijn
werk en wandelde met een diepgegriefd
air de deur uit. Op het erf ging hij zitten
pruilen.
Jean had moeite zijn lachen in te
houden. „Hij wist het. niet," zei hij ver
ontschuldigend tot Lucie. „Voortaan
zal hij het wel laten, hij is gelukkig niet
ongehoorzaam."
„Hij is afschuwelijk," zei Lucie ge
krenkt. Zij voelde zich achtergesteld bij
dien aap en haatte hem erom. Daar
enboven was zij bang van hem. Hij kon
haar zoo vreemd aanzien met dat eene
oog onheilspellend, vond ze. Vijf
weken had zij nu al last van het, akelige
beest en hij dreigde een dagelijksclie
twistappel te zullen worden tusschen
hen beiden. „Waarom doe je hem eigen
lijk niet weg V' voer ze opnieuw uit.
Jean liet voor de tweede maal zijn
rapport in den steek. „Ja, waarom doe
ik 'm niet weg f" echode liij. „Ik ben
bang, dat hij niet meer opgewassen is
tegen den vrijen staat in het oerwoud.
Hij is al heel jong in menschelijk gezel
schap gekomen, dat is aan alles te be
speuren. Als ik hem een eind het bosch
in zou brengen, zou hij van armoede
wellicht naar zijn vorigen baas terug-
keeren. En die baas is een beul je kunt
het Coco aanzien, zou ik zoo zeggen."
„En daarom moeten wij ermee opge
scheept blijven zitten," zei Lucie bitter.
„Ik moet er niet aan denken, wat hij
hier allemaal al geruïneerd heeft. En
je zult zien, dat er vandaag of morgen
verschrikkelijke ongelukken van komen.
Ik vertrouw het beest niet als jij de
deur uit bent, zit hij naar me te loeren,
alsof hij een goede gelegenheid afwacht,
0111 me aan te vliegen."
Jean schudde het hoofd. „Je vergist
je, vrouwtje. Hij loert alleen naar je,
omdat liij je in de gaten wil houden. Hij
vertrouwt je niet. Je hebt hem schuw
gemaakt door je onvriendelijk optre
den."
Lucie ging verontwaardigd de keuken
in. „Naar ongeluk," schold ze, toen ze
Coco op het erf zag zitten.
„Zei je wat, vrouwtje t" vroeg Jean
verstrooid.
„Neen," snauwde ze, een traan terug
dringend.
Drie dagen later moest Jean Armand
naar Albina, om er zijn wekelijkscli
rapport in te leveren en levensmiddelen
in te slaan. Coco was hem behulpzaam
de kano naar de rivier te dragen. Hij
deed het handig en vlug zooals bij al
zijn soortgenooten grensde zijn intel
ligentie. bijna aan het menschelijke.
„Goed zoo, Coco," prees hij den chim
pansé, die zich zoowel voor loftuitingen
als terechtwijzingen gevoelig toonde.
Toen keek hij lachend naar Lucie, die
met zijn geweer en zijn pagaai stond.
„Wij hebben een goedkoopen huisknecht
aan hem vind je 't niet jammer, om
hem weg te doen V'
„Hoe eer, hoe liever," antwoordde
Lucie kort. Met haar pruilen had zij
toch bereikt, dat Jean haar beloofd had
er nog eens over na te zullen denken,
wat hij met den chimpansé zou doen.
Jean hing zijn geweer op den rug, gaf
Lucie een kus en Coco een hand en
stapte in de kano. Een paar minuten
later verdween hij uit het gezicht. Aan
de overzijde van de rivier lag het oer
woud, een schier ondoorkoombare wil
dernis, vol verborgen leven en dreiging
van onbekende gevaren.
Die wildernis vormde de scheiding
tusschen het bagno en de vrijheid, een
soort natuurlijke beveiliging van de
wereld aan deze zijde tegen de misdaad
en de laagheid aan den anderen kant.
Slechts één keer in de vier jaren, die zij
nu hier woonde, had Lucie een man uit
die ondoordringbare barrière te voor
schijn zien wankelen. Hij liep, alsof
hij dronken was en hij hief zijn handen
in de hoogte, alsof hij den hemel wilde
danken, dat hij het zoover had mogen
brengen. Maar op het gezicht van de
Fransche tricolore, die boven den be
wakingspost uitwoei, was hij onmiddel
lijk weer in het oerwoud verdwenen. Den
volgenden dag had Jean hem terug
gevonden, uitgeput van ellende en ril
lend van koorts. En denzelfden dag
nog was de man gestorven. Een ont
vluchte misdadiger, die zich op de
grens van de vrijheid zijn krachten had
zien ontzinken
Lucie was allang gewend aan dit een
zame verblijf op de grens van die wereld
vol misdaad en gevaar. De Fransche
driekleur beschermde haar en zonder
de minste vrees bleef zij heele dagen
alleen. Toen Jean uit het gezicht ver
dwenen was, keerde zij terstond in huis
terug. Coco waggelde het erf over en
wachtte, tot zij naar binnen was. Toen
zij hem passeerde, ving zij een schuwen
blik van hem op. Binnen heesch hij zich
handig op aan de vliering, waar hij
rustig ging zitten en met kleine, eigen
wijze schokjes van zijn kop al haar be
wegingen bleef volgen.
„Nadrling, kijk voor je," mompelde
zij, naar den geliaten huisgenoot op
kijkend.
