Silvikrin
DEZE
NIEUWE
SHAMPOON
DE MAN MET HET
BLAUWE MASKER
Waarom is mijn kind
onthult de
WARE SCHOONHEID
van Uw haar
LIQUID
SHAMPOON
TELKENS VERKOUDEN
en dat van de buren
NOOIT?
Vreemd verschil
In de gezondheid van
2 kinderen.
26
Uw haar leeft. Het moet daar
om ook verzorgd worden.
Verzorg het met de Nieuwe Silvi
krin Liquid Shampoon, wasch het
ermede, iedere week, of om de
veertien dagen. Dat houdt Uw
haar gezond en geeft het een
geurige volheid, om welke velen
U zullen benijden.
Silvikrin Liquid Shampoon reinigt
het haar grondig. Het tast zelfs
het teerste haar niet aan, omdat
het natuurlijke haarvoeding be
vat, die de haarvormende weefsels
in stand houdt en gezonden groei
verzekert.
Breng den glans der jeugd opnieuw
in Uw haar. Koop nog heden een
flacon voor Uw haarwassching
van deze week.
Een flacon is voldoende voor 10
wasschingen. Bij iederen flacon
ontvangt U een proefflacon voor
2 wasschingen gratis.
Flacon voor
10 wasschingen
Vervolg van blz. 23
Tring haalde zijn schouders op en
gooide het zakje op het bureau, waar al
een tiental andere voorwerpen hijeen-
lagen. Mannering's zakken waren nu
geheel leeggehaald, en hij was nog nooit
van zijn leven zoo dankbaar geweest,
dat hij den raad van een ander had
opgevolgd Spat Leverson had hem
den wenk gegeven, nooit spullen van
Brown in zijn zakken te dragen, als hij
beweerde dat - hij Smith was. De er
varing van den wijsgeerigen heler was
uitgebreid.
Tring maakte opeens een knorrend
geluid, waardoor de spanning brak.
..Geef hem zijn boeltje maar terug,"
zei hij. „Nu jij, Grayson."
De uitslag was dezelfde, nadat Gray
son zich onderworpen had. Tring haalde
zijn schouders op, maar nu was de te
leurstelling hem aan te zien.
„Ben je nu heelemaal klaar vroeg
Grayson zacht.
Tring knikte.
„Zoo, laat ik je dan aanraden, je
voortaan een beetje anders te gedra
gen. Als je hier nog ooit het kantoor
binnenkomt en vergeet om „meneer"
tegen me te zeggen, en als je hier net
binnenkomt of je wel weet, dat ik een
bandiet ben, en als je de menschen,
die me komen opzoeken, behandelt of
je gevangenisboeven voorhebt, zal ik
zorgen, dat je je baantje kwijtraakt.
Er zijn dingen, die er door kunnen, en
er zijn dingen, die er niét door kun
nen. Je bent over de schreef gegaan.
Doe 't maar geen tweeden keer."
Een oogenblik was er 'n diepe stilte
in het vertrek; en het gezicht van ser
geant Tring werd vnurrood.
„Best," zei hij eindelijk, en hij wenkte
zijn mannen. „Maar dat speechje zal ik
onthouden, Gravson."
Grayson keek de drie rechercheurs
na, toen zij de kamer verlieten. Op
Mannering's gezicht was er een triom
fantelijke grijns. Maar toen de deur
dicht ging, hief Grayson nog waarschu
wend de hand op. Mannering keek
verwonderd, maar even daarop werd
de reden hem duidelijk.
„Da's me nog nóóit gebeurd, zoo'n
beleedigingbulderde Grayson, „en
ze hoeven niet te denken, dat ik dat
néém Wat verbeeldt die Tring zich
wel, dat brutale stuk eten Wacht
maar, hij zal nog wel eens spijt heb
ben
„Ik zou 'm dolgraag 'ns bij z'n strot
nemen," zei Mannering, zich vlug het
pel inlevend, „zoo'n leelijke.
Hij zweeg, toen de deur met een ruk
openging. Sergeant Tring kwam het
kantoor binnen, met een verontschul
digend gezicht, dat toch niet heelemaal
vrij van den lach was.
„Ik heb mijn zakboekje vergeten,"
zei hij, en hij nam het op van het
bureau; „Merci. Tot ziens."
Weer ging de deur achter hem dicht
en Grayson begon weer te razen. Man-
nering liep naar het raam en keek naar
buiten. Eerst toen de rechercheurs
beneden over het erf liepen spraken de
twee.
„Dat was op 't kantje af," zei Man
nering zacht.
Grayson knikte, maar hij glimlachte.
„Die lui denken dat ze leep zijn,
maar ze weten ook niet alles." Hij tikte
op het paneel van zijn bureau, waar
achter zich de verborgen opening be
vond, en zijn lach werd breeder. „Hij
zat er nota bene bovenop, en hij
kwam niet eens op 't idee, naar een
knopje te zoeken. Die politielui.
De heler zweeg, schouderophalend.
„In ieder geval, we zijn er doorheen
gekomen. Maar ik zou je niet raden, 't
geld mee te nemen wie weet liggen
ze op de loer. Ik zal 't wel over de post
sturen. Wat is je adres t"
Mannering aarzelde, half bang, dat
het een valstrik was. Maar de juistheid
van den maatregel moest hij erkennen
hij knikte.
„Mayle," zei hij, „poste-restantc
Strand."
WINST EN VERLIES
ater op den dag zag Mannering in.
dat hij een vergissing had begaan.
Hij had Grayson verzocht, het geld
aan het postkantoor in het Strand te
adresseeren, 't was wijzer geweest, als
hij 't naar Aldgate had laten sturen,
waar liij het zonder bezwaar in zijn
vermomming als Mayle had kunnen
afhalen. Nu echter moest hij één van
tweeën óf iemand anders sturen öf op
den dag den tocht wagen van Aldgate.
waar Harry Pearce hem van zijn ver
momming voorzag, naar het Strand
want de mogelijkheid bestond, dat
Grayson er uit nieuwsgierigheid toe ko
men zou, het postkantoor in 't oog te
houden het moest Mayle zijn, die
daar kwam, en niet Mannering.
Hij dacht er niet over, iemand an
ders te sturen, 'n kruier bijvoorbeeld,
om twaalfhonderd pond te innen. Er
zat niets anders op, dan het zelf te doen.
Toch zat hij op heete kolen den vol
genden morgen, toen hij met den bus
uit Aldgate kwam en langs het Strand
naar het postkantoor liep. De kans,
dat hij kennissen tegenkwam, was niet
gering Toby Plender kon daar loopen,
Jimmy Randall kwam vaak in een
kunsthandel dicht bij het postkantoor
en nog menige vriend van hem ver
keerde voor zaken of vermaken daar
in de buurt. Het was 'n nieuwe vuur
proef, een nieuw feit, dat hem op zijn
eigen zwakheden wees.
Hij voelde een krachtigen aandrang,
om steeds rond te blijven kijken, op te
letten of hij ook bekenden zag, maar
hij weerstond die verleiding. Hij slen
terde voort, naar zijn voeten kijkend,
en het gaf hem een opluchting waar te
nemen, dat hij lang niet de sjofelste
voetganger in het Strand was. Hij con
stateerde zelfs, dat het gemiddelde nog
beneden hem lag. Hij won aan zelfver
trouwen, maar voor hij het postkantoor
binnenging kreeg, hij een schrik.
Een zwaargebouwd man liep een paar
meters voor hem uit, een man, dien hij
méér gezien meende te hebben. Man
nering probeerde zich, zooals hij hem nu
zag, te bezinnen, wie 't was en hij er
gerde zich, omdat het hem niet lukte.
En toen, plotseling, keerde die zwaar
gebouwde man zich om en stond
Mannering vlak tegenover hem.
Een seconde bekeken hem een paar
scherpe oogen, van top tot teen
Mannering's hart scheen stil te staan,
toen hij den man herkende. Het, was
hoofdinspecteur Lynch.
De neiging, om iets te zeggen, om
zich met den ander te bemoeien, ver
ried hem bijna. Hij drong die neiging
terug. Lynch gaf geen blijk van her
kenning hij stond te mopperen en
zocht in zijn zakken. Blijkbaar had
hij 't een of andere papier vergeten
„Waarom is mijn jongen zoo zwak
en keer op keer verkouden?", vraagt
zijn moeder. „Ik weet, dat Pietje van
hiernaast Scott's Emulsion krijgt, maar
ik geef mijn kind toch óók levertraan!"
Dergelijke zorgen maken moe
ders wanhopig. Toch is een oplos
sing gemakkelijk te vinden, indien
men bedenkt, dat levertraan volko
men verteerbaar moet zijn, wil een
kind er alle voordeel uit trekken.
De wetenschap heeft vastgesteld,
dat alléén een emulsie, waarin de lever
traan uiterst fijn is verdeeld, volkomen
verteerbaar is.
Geef Uw kind daarom de witte
roomachtige Scott's Emulsion - de
levertraan, die onmiddellijk door het
bloed wordt opgenomen. 30 Minuten
na het innemen is elke druppel bezig,
het geheele lichaam alle versterking
te geven, die het noodig heeft. Behalve
de vitaminen A en D van levertraan
in fijn verdeelden toestand, bevat
Scott's Emulsion phosphor voor her
senen en zenuwen enhypophosphieten
van kalk en soda. Bovendien mist
het dien afschuwelijken traansmaak.
Het kind, dat levertraan krijgt in
absoluut verteerbaren vorm - Scott's
Emulsion - komt den winter veel
beter door dan andere kinderen.
Binnen enkele weken zal het op
krachten zijn en allen weerstand
kunnen bieden, die het vooral in
den winter noodig heeft, om vrij
van verkoudheid te zijn en
TE BLIJVEN.
Koop nog heden een flesch ori-
gineele Scott's Emulsion, de fijn
verdeelde, dus direct verteerbare
levertraan.
Uitsluitend bij apothekers en
erkende drogisten verkrijgbaar.
