TONICUM NOURY
De ■viari met liet
blauwe masker
zenuwachtig?
floor Anthonie Morton
2:
Winnaar ran dm Lippinrottpriis van 75OO dollar
Mannering verbrak de strakke bet plafond, trachtte onbekommerd te
stilte, toen het klopje herhaald kijken en vroeg zich af, of dat hem
werd, met meer aandrang. lukte. De spanning van dat samenzijn
„Ik zal kijken," zei hij. „Laat je niet begon ondraaglijk te worden, maar
zien." Bristow wachtte blijkbaar tot hij weer
Lorna knikte en ging de kamer uit. iets zeggen zou. Hij spande zicli in.
Mt t zijn rechterarm stijf langs zijn zijde „Weer een werkje van den Baron,
liep Mannering naar de deur. Hij had denkt u 1"
zijn gewone kleur „Dat is 't wel haast zeker," zei
weer, inwendig Bristow. Hij sloeg zijn beenen over
DERTIENDE lachte hij zich- elkaar en leunde achterover in zijn stoel,
VERVOLG z(:lf uit. Waar- hij keek Mannering peinzend aan. Man-
J schijnlijk de een nering werd hoe langer hoe zenuw-
of andere toe- achtigerde inspecteur kon ieder
vallige bezoekereen leverancier, een oogenblik die tweede plaats aan tafel
colporteur, een kennis.... gewaarworden, een gedachte, die hij
Hij deed de deur open, bijna zeker, niet uit zijn hoofd kon zetten. Het betrof
dat hij zich bang had gemaakt voor Lorna en wat er ook uit mocht komen,
niemendal. En hij kwam te staan tegen- haar naam wilde Mannering er buiten
over den keurig gekleeden inspecteur houden ook verborgen houden voor
Bristow Bristow, als dat te doen was.
„Ja," ging de politiebeambte voort.
BRISTOW DOET EEN OIVT- „De dader droeg een blauw masker.
DEKKI1MG „Blauw masker?" Mannering fronste,
Mannering voelde een schok van bedacht onrustig, dat Bristow maar
schrik "door zich heen trillen en "twee meter van het masker af zat. „Ik
meende, dat hij zich verraden had. Hij kan me niet herinneren
kon de vrees, die weer opwelde, niet „Ik geloof niet, dat ik daar ooit over
terugdringen, al dacht hij snel aan de gesproken heb," zei Bristow. „Een van
mogelijkheid, dat dit bezoek niets met de vaklui, die bekend heeft, dat hij den
de inbraak uitstaande kon hebben. Maar Baron les had gegeven, had 't óók over
die mogelijkheid dorst hij niet aan te een blauw masker. Maar dat daarge-
nemen, hij voelde het bloed wegvloeien laten, 't Is wel degelijk een zet van hem,
uit zijn wangen. Er kwam een plotse- want er werd ethergas gebruikt, en"
linge verandering van uitdrukking op Bristow sprak op zeer grimmigen toon
Bids tow's gezicht, dat geplooid had verder „daar heeft die meneer mij
gestaan tot een heel vriendelijk lachje, óók eens een portie van gegeven. Dat
Toen niesde Mannering. was de eenige keer, dat ik hem persoon-
Hij was gewend aan de noodzaak, vlug lijk ontmoet heb."
te handelen, en hij begreep, dat er Mannering's bezorgdheid sloeg neer,
argwaan zou kiemen in Bristow's geest, als een doorgeprikt ballonnetje, er kwam
als hij zijn plotselinge verandering van een vroolijk gevoel voor in de plaats,
voorkomen niet aanstonds verklaarde. De plotselinge lach in zijn oogen scheen
Dus niesde hij. zonder aarzeling, en het op ijverige belangstelling te duiden,
leek natuurlijk. Hij had zich hersteld, toen hij zich voorover boog.
toen hij weer opkeek en grinnikend „Heb je hem écht ontmoet, en heb je
zijn excuus maakte. me dat npoit verteld Je bent een
„Pardon, inspecteur. Dat was géén stiekemerd, Bristow
erg hartelijk welkom." Bristow gromde, niet wetend, of hij
Bristow glimlachte en stak hem de zich gevleid of beleedigd moest toonen.
hand toe. Mannering was gedwongen tot Hij besloot, tot het eerste,
gelijk vriendschapsbetoon. Hij had een „Ik zou hem niet weer herkennen,'
gevoel of de spieren van zijn schouders zei hij, verstrooid de kamer rondziende,
scheurden, toen hij den ander de hand „Maar dat óók daargelaten. Ik kom
drukte en hij moest een gezichtsver- even langs" hij lachte even en kreeg
trekking van pijn wegwringen. Maar als een kleur „onidat ik zin had in een
dat het eenige was, waar hij bang voor praatje, Mannering. Zou me wel goed
hoefde te zijn, ging het nog best. doen, dacht ik. De A. C. zal wel weer te
Bristow stapte de hall in en zei nog paard springen, en ik.
niets. Mannering stond voor een raadsel, Bristow zweeg, de gemoedelijke uit
maal' hij wees' naar een stoel en schoof drukking verdween van zijn gezicht. Op
'n doos sigaretten naar den detective toe. dat moment kwam Mannering s vrees
Bristow knikte, nam een sigaret en terug, maar zij ging aanstonds op in
stak die aan. bezorgdheid voor Lorna- Dat tweede
„Merci," zei hij. Toen kwam er een couvert.
half lachje en haalde hij zijn schouders Maar de stem van den detective klonk
op. „Kunt u raden, waar ik voor staalachtig, er tikte een waarschuwing,
kom V' vroeg hij. dat er iets mis was geloopen, door
„Geen flauw idee," zei Mannering, Mannering's geest,
terwijl hij aan de tafel ging zitten. „U hebt die geschiedenis zeker al
Opeens werd hij zich bewust, dat die gelezen t"
voor twee personen gedekt was - de Mannering probeerde zich in te pren-
detective zou dat zeker ook opmerken, ten, dat zijn bezoeker die kwestie van
maar daar kon hij zich voor 't moment de twee couverts uit den weg wou gaan.
niets van aantrekken. „Of 't moest Hij knikte, zat te wenschen, dat Bristow
dit. ophield met kijken. Want de detective
Hij beklopte een krant, die met de staarde nog steeds naar die eene plek, er
voorpagina boven op tafel lag, naast was een uitdrukking in zijn gezicht, waar
de vork en het mes Van Lornade inbreker geen wijs uit kon worden.
Bristow knikte, zijn gezicht stond „Hij werd door een nachtwaker over-
somber. Mannering blies rook op naar vallen, is't niet vroeg hij met groote
Niets schenkt zóóveel weerstandsver
mogen tegen de gejaagdheid en ruste
loosheid van dezen tijd als Tonicum
Noury. Welk een weldadig kalmeeren-
de werking op het zenuwstelsel, welk
een rustgevende invloed op Uw geest,
welk een krachtige versterking voor
Uw geheele lichaam! Tonicum Noury!
Eén theelepeltje vóór den maaltijd.
