Een greep nit de fcrieven
aan president R o o s eve 1 i
Brieven uit ulle uithoeken
der Vereenigde Staten:
„Dierbare"
„Beste president
„President F. D. Roosevelt,
Witte Huis, Washington D.C.
Beste President,
Ik schrijf u enkele woordjes in de hoop, dat u zult
willen helpen. Mijn muilezel is weggeloopen, nu reeds
vijf weken geleden. Ik kan hem nergens meer vinden.
Laat mij a.u.b. iets van u hooren.
In geweldige spanning afwachtend.
„Beste mijnheer President,
Mijn vrouw verwacht de volgende maand een baby.
Bij den steun zeggen ze, dat 't in orde is en zij zullen
de onkosten betalen. Mijn vrouw en ik dachten, dat
het wel leuk zou zijn, als we de baby Fera noemden,
dat is de naam van uw steunactie. Als het Congres
er geen bezwaar tegen heeft en de naam in orde is,
wil mij dat dan a.u.b. per brief even laten weten.
Uw vriend.
Dergelijke brieven ontvangt president Roosevelt
iederen dag. Het aantal brieven, dat den president
dagelijks bereikt, varieert van tweeduizend tot zeven
duizend. Dit hangt met verschillende dingen samen.
Bijvoorbeeld als het slecht weer is, dan stijgt het
aantal brieven meteen Als de menschen gedwongen
zijn binnen te blijven, schijnen ze 'n bijzondere inspi
ratie voor 't schrijven van dergelijke brieven te
krijgen
Vertoeft de president niet op 't Witte Huis, dan
loopt het aantal brieven direct terug. Stakingen,
watervloeden, windhoozen en dergelijke natuurram
pen in de Vereenigde Staten doen 't aantal meteen
stijgen. Ook indien de pers aardige levensbijzonder
heden over Roosevelt vermeld heeft, vindt dit direct
zijn weerslag in 't aantal brieven. Als de president aan
een of andere stichting uit liefdadigheidsoogpunt
een belangrijke gift heeft geschonken, dan stroomen
duizenden dankbrieven binnen jbnnatuurlijk
ook bedelbrieven van menschen, die daardoor nieuwe
hoop hebben gekregen.
De brieven komen uit alle hoeken der Staten bin
nen en zij zijn geschreven door menschen van iederen
leeftijd.
President Roosevelt ontvangt een post, die geheel
anders is dan die der vorige Amerikaansche presiden
ten. Dit komt hoofdzakelijk, doordat Roosevelt er
in zijn radio-toespraken geregeld om vraagt. Telkens
weer dringt hij er op aan, dat de menschen hem hun
problemen voorleggen en het gevolg is, dat de
bedrukte zielen uit 't geheele land hem hun nood
komen klagen. De meesten denken, dat zij de eeni-
gen zijn, die hem schrijven en zij verwachten dan
ook directe en persoonlijke hulp van den president.
Roosevelt neemt het echter zeer ernstig op en het
interesseert hem uitermate, door welke zorgen en
problemen zijn volk gekweld wordt. Maar het is
een volslagen onmogelijkheid iederen dag die brieven
door te werken en af te handelen. Al zou Roosevelt
iederen dag vierentwintig uur niets anders doen dan
deze brieven opensnijden en lezen, dan nog zou hij
er maar een klein gedeelte van kunnen verwerken.
Daarom kijkt hij alleen de post in van zijn naaste
familie en zijn intiemste vrienden en moet hij de be
handeling van de overige post aan anderen overlaten.
Ongeveer drie procent van de post blijft op 't
Witte Huis om te worden afgedaan. De rest wordt
elders verwerkt. De brieven worden er op goed
geluk uitgepikt door twintig tot vijfentwintig kan
toorbedienden die ze weer distribueeren. Soms echter
is het aantal te overweldigend
Een aardige vergissing werd onlangs begaan met
een brief van een der intiemste medewerkers van
Roosevelt. De bediende, die den brief opende, las de
beginwoorden „Het was 'n groote steun en ver
lichting van u te vernemen. en hij onderstreepte
het woord „steun", zoodat de brief bij de administra
tie van 't Amerikaansche steunwezen terecht kwam,
de „Federal Emergency Relief Administration
Negen van de tien brieven, die aan den President
zijn gericht, bevatten een verzoek om hulp. Daar de
meeste hiervan om werk vragen, belanden zeventig
procent van deze brieven bij de administraties der
steunregeling en werkverschaffing. Daar, onderge
bracht in 't voormalige Washington Auditorium, op
'n halve mijl afstand van 't. Witte Huis, behandelen
een zeventig kantoorbedienden de vloedgolf van
correspondentie, die iederen dag aan Roosevelt ge
richt wordt.
Aanhangers van Roosevelt hebben hem aangera
den in het raam zijner hervormingen, door hem on
langs aangekondigd, een soort openbare correspon
dentie in te schakelen, onder toezicht van het Witte
Huis, als een stap in de richting om op nog breedere
schaal voeling te kunnen houden met zijn onderdanen
die hun hart voor hem wenschen uit te storten.
Een van de karaktertrekken der A merikanen is de zin
voor humor. Voor gezonden, telkens doorbrekenden
humor. En hoewel de meeste brieven aan Roosevelt
gericht erg gezwollen en hoogdravend zijn van stijl,
wekken de meeste toch 'n zekeren lachlust op en
komt telkens weer die zin voor humor naar boven. De
klerken, die de brieven te behandelen hebben, schrei
en 't eene oogenblik tranen van het lachen, terwijl ze
vlak daarop tranen schreien van medelijden of diep,
warm medegevoel.
Een bloemlezing, in 't wilde weg gekozen, moge
eenig idee geven van de post, die iederen dag aan
Roosevelt gericht wordt.
„Mijn moeder is erg ontwikkeld. Zij spreekt
vloeiend drie talen en zij heeft zelfs een gedicht ge
schreven, dat niemand wil koopen."
„Ik ben van idee veranderd om een koe te koopen.
Ik ga nu een cursus volgen in schoonheidsmiddelen."
„Ik heb den auto alleen maar noodig om de wasch
op te halen voor mijn overspannen en overwerkte
vrouw."
„Ik heb geen vader of geen moeder meer, alleen
maar een verwaarloosde vrouw."
„Ik heb gehoord, dat 't gouvernement steun
verleent aan menschen en vee. Nou, ik ben geen
mensch en ook geen koe, maar ik ben een arme
weduwe met vier kinderen."
„Ik denk, dat ik m'n huishouden zal moeten
verdeelen, mijn schoonmoeder inbegrepen."
„Ik ben een vrouw van tweeënzestig jaar, maar
ik kan, als ik weduwe ben, best voor achtenveertig
doorgaan."
„Ik ben blij, dat u een flinkere president bent dan
president Hoover. Geef mij a.u.b. een goede betrek
king of een schoenwinkel. God beloont den milden
gever. God zou 't zeker gaarne zien, dat u me een
schoenwinkel gaf. Of heeft u soms een baantje
voor me op 't Witte Huis I Ik zal op u stemmen,
als u zulks doet."
„Stuur mij a.u.b. meteen geld. Liefst tweeduizend
dollar. Stuur mij geen cheque, maar ineens baar
geld."
,.Ik schrijf dezen brief in gewoon schrift, zoodat
uw stenograaf hem niet kan lezen. Het is strikt ver
trouwelijk."
„Mijn vrouw werkt den heelen avond maar zij
krijgt nooit geen geld. Maar dat is toch beter dan
niets."
„Bij dezen kom ik informeeren, of u niet 'n
geschikter! man voor me weet om te trouwen. En dan
vraag ik u, of u ons huis wilt inrichten en u ervoor
kunt zorgen, dat ik borden en 'n servies en zooal
meer krijg. Als ik 'n man krijg met wat geld, dan
moet hij 'n eigen automobiel krijgen. Als Rockefeller
of Carnegie mij wilden helpen, dan zou ik hen
allemaal eens op 'n dineetje uitnoodigen."
Er steken natuurlijk ook stijlbloempjes tusschen.
Bijvoorbeeld
„Beste mijnheer en compagnon ik hoop, dat, gij
liet, goed, maakt ik niet, ik ben 57 jaar, oud en ik
heb, een, been, ik werk, niet, omdat ik, maar één
been heb, ik bedel, voor, geld, omdat ik, een been,
heb, ik ben, 57, jaar, oud en ik heb, een, been, ik
bedel, sinds ik, een been, heb, om, geld, sinds ik, één
been, heb, heb, een, been, wilt, u, omdat, ik, maar,
een been, heb, mij helpen, mijn been, terug, te krijgen
en, uw, een-been-onderdaan, verplichten."
„Beste, eerwaarde mr. Roosevelt, beste mijnheer,
het doet mij pleizier u een paar regels van geweldige
beteekeniste kunnen schrijven. Als ik niets van u
hoor, dan schrijf ik naar Uncle Sam."
„Beste President. Ik stel me met u in verbinding
om u 'n plan voor te leggen dat de werkloosheid voor
eeuwig van de aarde zal verbannen. Alle naties kun
nen aan dit plan mee werken. Dit plan bestaat in
't bouwen van een reusachtig gebouw, waaraan
alle naties, ieder land in de wereld, kunnen mee
werken. Ik zou het u dolgraag uitleggen.
Dit huis zal 'n park hebben en 'n vijver met alle
soorten visch erin, alle soorten vogels, alle soorten
walvisschen, alle soorten schepen en werven, alle
soorten steenhouwerijen en van hout. Alle soorten
metaal, goud en zilver, koper, tin en lood. Alle soorten
slangen en andere ondieren. Alles wat leeft moet in
dit gebouw worden ondergebracht. Schrijf a.u.b,
meteen terug en laat mij wat hooren. Als ik eens
met u kon praten, dan kon ik alles uitleggen.
Uw.
Met allerlei problemen wordt Roosevelt geplaagd.
Bijvoorbeeld
„Beste mijnheer de President,
Mijn moeder is onlangs overgekomen uit Duitsch-
land om mij een kort bezoek te brengen. Den dag na
haar aankomst presenteerde zich reeds '11 jongeman,
die haar in de Engelsclie taal wou onderrichten. Het
is 'n zeer beleefde jongen en zij is reeds met de lessen
begonnen. Mijn moeder was erg verwonderd, maar
zij vindt het toch wel aardig.
Maar nu kwam hier gisteravond een juffrouw
van de WPA en die zei, dat mijn moeder op '11 zeker
adres moest komen 0111 polkahaar te laten knippen en
het te laten watergolven. Ik heb mijn moeder reeds
meerdere malen uitgelegd, wat de WPA beteekent,
maar ze begrijpt het niet.
De kwestie is, dat mijn moeder geen polkahaar wil
hebben. Is het tegen de wet, als mijn moeder blijft
weigeren
Uw trouwe.
Of een brief, die zoo helder van bedoeling is als
deze
„Ik heb ze op den steun mijn toestand uitgelegd en
ze zeggen, dat 't komt, omdat ik bij mijn vader op
de boerderij woon."
Of
„Nou, mijnheer Roosevelt, vraag ik u, mij een roe
den auto te sturen en een U.S.-chequeboek. Ik ben
vol lust om te werken."
Of
„Beste mijnheer Roosevelt. Ik ben hier geboren en
heb hier mijn heele leven gewoond. Ik maak het zeer
goed. Maar ik ben jong en ik zou zoo graag eens wat
meer van het leven zien. Ik verlang zoo naar palmen
en naar den woestijnwind. Ik zou zoo graag eens echt
Fransch hooren spreken en mij er persoonlijk van
overtuigen, of er in Londen werkelijk mist hangt.
Toch was ik ook al tevreden, als ik eens naar Cali-
fornië of Washington kon gaan."
Natuurlijk volgt dan steeds het verzoek om geld.
