Quaker en H O
Toch moeten ze er
HAVERMOUT
35
morgenlicht iniste het schoollokaal
ieder dramatisch aspect. Het bord was
bekrast met tamelijk onbeholpen tee-
keningetjes en op het schavotje stond
alleen Anita's oude piano, versierd met
een klem bloemenvaasje.
De leerlingen behoorden natuurlijk
een vroolijke noot aan deze omgeving
te verleenen, maar kleine kinderen, die
gewaarschuwd zijn zich vooral netjes
te gedragen, schijnen speciaal bezeten
te zijn van zekere demonische impul
sen, die een tegenovergestelde uitwer
king hebben.
Juist op het oogenblik, dat een heftig
dispuut ontstond over een groen stukje
gomelastiek, arriveerden Bill en Ci
cely, de laatste als gewoonlijk in haar
hermelijnen mantel gehuld.
„Getuigt niet bepaald van goeden
smaak," siste miss Gillespie, de onder
wijzeres, tegen Anita en deze vroeg
zich een oogenblik af, of zij, wanneer zij
op dien leeftijd gekomen zou zijn, ook
zoo'n spijtige natuur zou hebben.
Bill en Cicely kregen stoelen achter
in de klas en miss Rogers en miss Gilles
pie namen hun plaatsen in, terwijl Anita,
die zich een beetje belachelijk voelde,
het schavotje besteeg en zich voor de
piano neerzette.
Hierop volgde het gewone program
van liedjes, versjes en dansen, die Bill
wel niet zoo erg zou vinden, maar die,
naar Anita meende, voor Cicely wel
erg vervelend zouden zijn. Als zij hem
niet uit Sandford weghaalde, zou Bill
binnen afzienbaren tijd de executan
ten van dit oogenblik onder zijn be
handeling krijgen.
Anita sloeg wel wat noodeloos hard
op de toetsenzij ergerde er zich aan,
dat zij tranen in de oogen kreeg, die
heel eigenaardig prikten. Het leek wel
rook.
Een oogenblik keek zij op en zag
toen een dunne grijze rookpluim onder
de deur van de kleedkamer uitkomen.
Met een glimlach wenkte zij het
meisje, dat juist op het schavotje stond,
er af te gaan en in het oogenblik van
stilte, dat volgde, hoorde zij een drei
gend, knetterend geluid uit de kleed
kamer komen.
Anita verliet de piano en zei glim
lachend
„Kinderen, we zullen een brandoefe
ning houden en onzen gasten eens toonen,
hoe goed we gedrild zijn."
Haar oogen keken even naar Bill
en daarna naar miss Rogers en miss
Gillespie. Zij zag Bill snel rondkijken
en toen zijn oogen gevestigd houden
op de deur van de kleedkamer. Toen
ging zij weer aan de piano zitten en
begon een van Sousa's marsehen te
spelen.
Zij zag, dat de kinderen zich opricht
ten en hun schouders naar achteren
wierpen, daar zij blijkbaar plezier in
de zaak hadden. Zij dwong zich ertoe
den marsch te spelen, zooals zij dit altijd
deed en het tempo niet te versnellen.
De kinderen waren nog niet verschrikt,
maar Anita hoorde miss Gillespie or
ders geven met een onnatuurlijk scherpe
stem.
Het schoollokaal was een val. De
eenige uitgang bevond zich achter in het
lokaal en was zoo ver mogelijk van het
schavotje af. De kinderen, die vlak
bij de deur zaten, zouden wel gauw in
veiligheid zijn, maar die dicht bij het
schavotje hadden plaatsgenomen
Plotseling werd de deur naar de
kleedkamer helder verlicht door een
groote vlam en rolde een dikke rook
wolk de kamer in. Zij zag de blonde
hoofdjes achter die wolk bewegen
en hoorde een meisje een angstkreet
geven. Bill's stem klonk eensklaps,
kalm en beheersclit. Maar daarna begon
zij dien marsch te spelen, alsof zij een
marcheerend regiment moest bege
leiden en al haar wilskracht richtte
zij er op, dat de kinderen met opgeheven
hoofd in goede orde het lokaal zouden
verlaten.
Het dunne hout van het schavotje
begon te kraken. Een slang van vuur
scheen het te omstrengelen. Anita
stopte haar zakdoek in het water van
het bloemvaasje en hield hem met de
linkerhand tegen haar neus geklemd,
terwijl zij met de rechterhand door-
Zij hoorde miss Gillespie als van verre
roepen. Er was bijna geen vocht meei
in den zakdoek over. De rook drong
haar in oogen, neus en mond. Met
een lialfverstikten kreet stond zij op.
wilde vluchten en stapte op een hall
verkoolde plank, die krakend doorbrak.
Ze voelde, dat ze viel. maar zij
viel in sterke armen.
Toen ze weer bijkwam en met volle
teugen de frissehe lucht inademde, zag
zij, dat ze in Virginia Haskell's slaap
kamer lag. De Haskells woonden naast
de school. Ze keerde zich om en keek
in het vriendelijke gezicht van den
ouden dokter Brown.
„De kinderen riep zij. „Is geen van
de kinderen.
„Geen haar geschroeid zei hij snel.
„Zij zijn allemaal veilig en wel thuis en
iedereen wil alleen nu maar weten, hoe
jij het maakt. Het was het merkwaar
digste staaltje van.... van...." Hij
snoot zijn neus. „Nooit zoo iets gehoord.
Bill zegt, dat zij er uit marcheerden
als kleine soldaten, terwijl jij het vol
hield tot.
„En Bill vroeg Anita flauwtjes.
„Is Bill. Waar is hij nu V'
„Bill is geheel in orde, maar heeft
zijn wenkbrauwen verloren. Hij haalde
jou er uit, weet je. En momenteel is hij
bij Cicely."
„Natuurlijk," zei zij zacht. „En is
Cicely in orde
De oude dokter, die bij het raam was
gaan staan, keerde zich om. „Hij is bij
Cicely, om haar op den trein te zetten,"
zei hij.
„Op den trein
„Ja, dit stadje is een beetje te klein
geworden voor miss Cicely en zij is ver
standig genoeg om dat te weten."
En toen Anita hem stomverbaasd
aankeek „Je herinnert je, dat Cicelv
achter in het lokaal zat, vlak bij de deur.
Het was gemakkelijk genoeg voor haar
om voor ieder ander er uit te loopen."
„Ja. Zij was waarschijnlijk gèschrók-
ken."
„Ja," zei de oude dokter grimmig,
„maar toch niet zoo geschrokken, of ze
kon nog weer teruggaan de school in.
Zij was op haar manier een heldin. Zij.
Kom hinnen
Bill kwam de kamer binnen en zag er
zonder wenkbrauwen grappig uit.
„Ziezoo, dat is klaar," zei hij.
En toen keek hij naar Anita. Hij keek
naar haar geschroeide haar en ten
laatste in haar oogen.
„Groote hemel, wat ben ik een gek
geweest
Hij knielde naast het bed en geduren
de eenigen tijd zeiden zij geen van
drieën iets woorden waren overbodig
geworden.
Eindelijk kon Anita zich niet langer
inhouden.
„IJ was bezig me te vertellen van
Cicelyherinnerde zij den ouden
dokter.
„O, ja zei dr. Brown. „Ik vertelde
je, dat zij een heldin was. op haar
manier dan. Herinner je je nog, dat ik
eens over een mirakel gesproken heb
Welnu, Cicely kwam niet terug om een
kind te redden, maar om haar herme
lijnen jas te halen
Uw kinderen naar school, uw man naar z'n kantoor of
z'n werk! Zorg er dan voor, dat ze wat warms in hun
maag hebben, vóór ze de deur uitgaan! Zoo'n bord
smakelijk QUAKER of H.O. havermout, dat weerstands
vermogen geeft en hun geest helder houdt, omdat het
wel zeer voedzaam, maar óók zeer licht verteerbaar is!
Bij oud en jong legt een bord QUAKER of H.O. haver
mout den grondslag voor een goeden werkdag!
QUAKER en H.O. havermout worden vol
gens een speciaal procédé geroosterd, waar
door die unieke, nootachtige smaak verkregen
wordt. Het wordt uitsluitend verpakt verkocht
en is dus vrij van stof en onzuiverheden.
Vlugkokend QUAKER of H.O. havermout
is klaar in een paar minuten.
GRATIS VOOR DE KINDE
REN zoolang de voorraad strekt,
een alleraardigst geïllustreerd dieren-
boekje, tegen inzending van slechts 2
Quaker of H.O. mannetjesknip ze uit de ponds-
pakken en zend ze aan Quaker, af deeling
Dieren boekjes. Postbus 90.1. Rotterdam.
per pondspak
