m uK^KlikL EEN ONCEPASTE CRAP EVERSHARP Uinofoa. uHnt dz \5colia 10 Leer hem ieu eenmaal het herhalen. Net als h< RepeteerpotloodOat vult U en voortdurend kunt U schrij< jaar, misschien wel een jaar lang. p den dop en er komt een punt i als de stift is opgebruikt. Er bestaat zeker geen handiger vulpotlood geen mooierVraagt Uw boekhandelaar EVERSHARP REPETEERPOTLOOD Prijzen fS, f 5.50, f8.25. f 10.50 en f 11.25. Andere Eversharp vulpotlooden in Overal varkrifobaai i Sartorius, Amsl< vulpenhouders - vulpotlooden Gebruik aüeen VIERKANTE EVERSHARP STIFTEN7ii ■ssen in elk vulpotlood WAT. JU GEEN KANS? JU BENT ONTEGEN- ZEGGELUK DE MOOISTE VAN ONS ALLEMAAL ALLEEN MOET JE JE TEINT MET DE NIEUWE V1NOUA HUIDCREAMS VERBETEREN OCH KIND. WAT ZAL IK JE NU ZEGGEN. IK HEB HEIDSWEDSTRIJ D? I I ,MMERS TOC„ GEEN KANS! EN RITA, DOE JIJ NOG MEE AAN DIE SCHOON HEREN. U BEWIJST MU TEVEEL EER. NIET IK HEB DEZE SCHOONHEIDS- WEDSTRUD GEWONNEN. MAAR DE ALOM BEKEN DE VINOLIA CREAMS! DE JURY IS EENSTEMMIG VAN OORDEEL, DAT DIT JAAR AAN MEJ. RITA X. DE SCHOONHEIDSPRIJS MOET WORDEN TOEGEKEND DOOR KEY MARYS De grootste sensatie van Witwa- tersrand zal altijd de geschiede nis van Jim Burdock blijven. Jim Burdock was een oude bekende in de diamantdelverijen aan den Rand. Langer dan dertig jaar zwierf hij er rond en slechts eenmaal deed hij een belangrijke vondst. Dat was in de dagen toen de dood pas een eind had gemaakt aan zijn samenwerking met een zekeren Heinrich Muller, een Duitscher, die vijf tien jaar lang zijn compagnon was ge- Door de nieuwste ervaringen op cosmetisch gebied hebben onze deskundigen een Vanishing Cream en een Cold Cream van bijzondere hoedanigheid samengesteld. Deze preparaten zijn door duizenden vrouwen een tijdlang beproefd en allen vertelden ons: „Dit is wat wij reeds jaren hebben verlangd I" Vinolia Vanishing Cream, door zijn speciale samenstelling en extra fijne emulgering zonder enige scherpe werking, is uiterst geschikt voor zeffs de gevoeligste huid en maakt ook de meest glimmende huid onmiddellijk voor lange tijd mat. Vinolia Vanishing Cream beschermt de huid tegen weer en wind, ook bij langer verblijf in de buitenlucht, trekt direct in, wrijft gemakkelijk en dun uit en vormt een ideale basis voor poeder. Vinolia Cold Cream werkt tot diep in de epidermis, verstopt door haar speciale bereidingswijze zelfs de fijnste gelaatsporiën nooit en wekt de huidcellen op tot verhoogde activiteit, waardoor de zo gevreesde rimpelvorming wordt voor komen. Deze twee Vinolia Creams bieden U meer dan U ooit van gelaatscreams heeft durven verwachten. VANISHING CREAM - COLD CREAM GEWONE TUBE 35 CENT - GROTE TUBE 60 CENT - LUXE POT 90 CENT De dood van Muller is een geschiede nis op zichzelf, doch staat nauw in ver band met de sensatie, waarop ik doelde. Op zekeren morgen verlieten de twee compagnons hun hut en begaven zich naar de delverij. Tegen elf uur liet Mul ler het werk even rusten, om water te gaan halen in de breede en diepe beek, die langs den Rand stroomt. Hij keerde niet terug en toen Jim zijn vriend 's middags tegen twee uur ging zoeken, vond hij hem een kilometer voorhij de plek waar hij zijn emmer had achter gelaten aan den kant liggen. Hij was bij het waterscheppen voorover ge vallen en door den wilden stroom mee gevoerd. En aangezien hij de zwemkunst niet machtig was, was hij jammerlijk verdronken. De dood van een man maakt op de ruwe klanten die de diamantdelverijen bevolken nauwelijks eenigen indruk. Dat het noodlottig einde van Heinrich Muller nochtans langer in herinnering bleef dan dat van zooveel anderen, die door een ongeluk of door geweld om het leven waren gekomen, was te danken aan een tragische bijzonderheid. Vijftien jaar lang hadden de twee com pagnons geploeterd en gezwoegd, zon der iets van belang te vinden en vier dagen na Muller's dood vond Jim Bur- doek een diamant, die hem zevenhon derd pond opbracht. Het fortuin was voor den een te laat gekomen en de ander had er niet lang plezier van. Want ■Tim Burdock begaf zich met zijn rijk dom naar Johannesburg en keerde een maand later even arm en berooid in de delverij terug, als hij voorheen was ge weest. Na den dood van zijn vriend koos Jim Burdock zich geen anderen com pagnon meer, hoewel er zich genoeg aan boden, die na het fortuintje, dat hem eenmaal ten deel was gevallen, met hem samen wilden doen. Hij werkte alleen en was weer even ongelukkig als vroe ger. Door de jaren heen werd hij een een zelvig man, die zich met niemand be moeide, hardop tegen zichzelf sprak en zich eenigszins zonderling ging gedragen. Zijn vrije uren bracht hij gewoonlijk met knutselwerkjes door en zijn laatste lief hebberij was de bouw van een radio toestel. Geholpen door den marconist van den veiligheidspost bracht hij inder daad een apparaat tot stand waaruit geluid kwam en waarmee hij zelfs op de korte golf kon ontvangen. Het was een heele gebeurtenis voor de delverij en velen verdrongen zich 's avonds in zijn hut, om te luisteren en zioh te laten uitleggen waar zoo'n instrument de muziek nu eigenlijk vandaan haalde. Jim Burdock had slechts één vijand in het kamp zoo beschóbwde hij Dick Arlington althans. Een vijand mocht hij feitelijk echter niet heeten. Dick was een grappenmaker, die den spot dreef met iedereen en er zijn grootste genoegen in vond iemand dwars te zitten. Jim was zijn uitverkoren slachtofferde zwijg zaamheid en de zonderlinge gedragingen van den ouderen man prikkelden zijn plaagzucht en met allerlei middelen, die zelfs de perken te buiten gingen, trachtte hij hem het leven zuur te maken. Totdat een sensationeele gebeurtenis plotseling een eind maakte aan die onaangename verstandhouding. Op zekeren dag vond men niet ver van de delverij een neger vermoord. Hij heette Thomson, doch waar hij vandaan kwam wist niemand en de dader werd nooit gevonden. Op den avond van dien dag zat Jim Burdock in zijn hut voor zijn eigengebouwd radiotoestel. Hij had het afgesteld op Johannesburg, waar om negen uur nieuwsberichten werden uitgezonden. Het was nog vijf minuten voor negenen en in de hut had zich een vijftal buren van Jim verzameld, die wel eens meer kwamen luisteren. Jim zat op zijn bankje, rookte zijn pijp en sprak geen woord. Rusteloos was hij met zijn handen in beweging een gewoonte, die op een vreemde den in druk moest wekken, dat hjj niet goed meer bij zijn hoofd was. Door de luide, harde stemmen van de delvers heen liet zich plotseling de radio hooren. „Hier politiecommissariaat van Johannesburg. De opsporing en mededeeling van ver blijfplaats wordt verzocht van James Burdock, geboren te Melbourne, oud zesenvijftig jaren, die verdacht wordt van moord en diefstal. De gezochte houdt zich waarschijnlijk op in een der diamantdelverijen van Witwatersrand en. De stem uit de radio werd plotseling onderbroken door een kreet, die meer dierlijks dan menschelijks had. Jim Burdock was opgesprongen en stond met gebalde vuisten gereed een onzicht- baren vijand te bespringen. Zijn gelaat was wreed vertrokken en zijn oogen stonden als die van een in het nauw ge dreven wild dier. „Raak me niet aan schreeuwde hij uit. „Ze moeten het me eerst nog bewij zen Hij is verdronken, zeg ik, en dien steen heb ik vier dagen later pas ge vonden." De ruwe delvers hadden hem verbaasd aangehoord en begrepen alles. Heinrich Muller was niet zoo onschuldig om het leven gekomen, als het den schijn had gehad. En zijn moordenaar had de drijf veer van zijn misdaad zelf verraden hij had eerst den steen gevonden en toen zjjn compagnon vermoord, om niet ver plicht te zijn met hem te deelen. Een hunner, 'n man als een reus, deed een stap naar voren. Hij wilde iets zeg gen, doch plotseling vloog Jim Burdock op hem toe.. In zijn hand glinsterde een mes, maar er vloeide geen bloed. Vijf mannen grepen hem heet en hielden hem in bedwang tot de mijnpolitie hem kwam weghalen. Het was een sensatie, zelfs voor Wit watersrand, maar toch nog niet de grootste sensatie. Op het oogenblik dat Jim Burdock opsprong rukte John Mer- vil.de marconist van den veiligheidspost, zijn vriend Dick Arlington de microfoon uit de hand. „Zeg, hoor eens, ik houd wel van een grap en dat je dien halven malloot er- tusschen neemt kan me niet schelen. Maar den moord op dien armen neger moet je erbuiten laten. Met zoo'n onge paste grap zou je iemand den dood kun nen aandoen van schrik.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 10