Hij leek een
dwaas....
«WNöOto.
voor dames en voor heeren.
Uralt CaoenCici
Vooreen ver jaar dagpar ij Ije
EEN ROMAN VAN AGNES LOUISE PROVOST
26
De Eau de Cologne met den edelen.
natuurlijk-frissclien
geur van de echte
Lavendel wordt altijd
en overal met vreugde
begroet.
In eh'oanten zakflacon slechts 7 5 cent
Natuurlijk zorgt U voor een aardig geschenk
en tevens, dat U verschijnt in passende
kleding en in de beste stemming. Keurig
verzorgd haar verhoogt ten zeerste de aan
trekkelijkheid van Uw verschijning. Verzorg
Uw haar altijd met Blondona, als U blond
is en met Brunette, als U donker haar heeft.
Deze haarwasmiddelen zijn geheel alkalivrij,
waardoor het lastige naspoelbad overbodig
wordt. Blondona is voorts het enige haar
wasmiddel, dat Kamiiloflor bevat, dat donker
geworden blond haar weer de oorspronke
lijke, lichte tint geeft, terwijl voor donker
haar Brunetta het aangewezen wasmiddel
is, dat Hequil bevat, waardoor donker
haar een prachtige,
diepe glans krijgt.
d« moderne akali- -4
vrije kaarwas mid
delen voor oen vol
maakte haarvarxorging
VH-7*t -0101A.
KOM TE IN II01 D VA N HET een levensschuld, die afdoening eischte,
I OOM A FG A A N1) E en voor een belofte in 't duister. Hoe
De millionnair Nicolaas Var UT roeit kon hij weten, welken cynischen streek
zn etnde naderen. Verscheidene heb- welke duivelsehe wraak'die verbitterde
zuchtige familieleden zip, on I arid s oude man yanheni eischte Hij aarzelde
buiten Lynnewood samenqekomen, om J
z'n dood af te wachten. Diet Bradshaw, e,,..8taa*de 111 e,en I>aar 8cherpe oogen.
een jongeman, wordt door Variek uit dunne lippen werden minder
het buitenland aan z'n doodsbed ont- st'-ak. „Ik vraag niets onbehoorlijks,"
boden. I)e oude heer vertelt hem, dat hij ze> Nicolaas Variek. Hij leek niet on-
rroeger op z'n moeder verliefd geweest tevreden.
was, doch dat door zekere lasterpraatjes „Afgesproken." Diek lachte flauw-
een huwelijk nooit iets gekomen is. tjes een bruine jonge hand werd uit
gestoken en vatte de oude. „Dat jaar
Ik dacht." zei Dick langzaam, „dat hebt u. Wat u voor me gedaan hebt,
mijn vader wat geld had nage- mijn heele leven, en voor mijn familie,
latenis te groot voor dank. Maar ik hoop,
„Kort voor hij stierf op zijn naam dat 't nog lang zal duren, voor ik dien
gedeponeerd," was het korte antwoord, brief hoef te lezen."
„Ik kon je moeder niet zien lijden. Zij „Dat zal niét lang duren. Wil je
heeft het nooit geweten. En twee maan- JenniSon roepen*" Hij zonk achteruit
den later stierf ook zij. in zijn kussens, slap en afgemat. Jenni-
De gedachte aan jon was me in 't son kwam en keek bezorgd naar het
begin ondraaglijk, vergrauwende gezicht.
I maar later veran- „Maak het bed voor me klaar, Jenni-
EERSTE derden mijn gevoe- s°n. Ik ben moe. Als je me niet kwalijk
VERVOLG lens. Ik wou je neemt...." Hij boog met vormelijke
o «vin ,n .jl.,, a .nu-,.. jlq adopteeren, maar je beleefdheid zijn hoofd naar Dick.
grootmoeder wei- „Laat ik u er even heen dragen,
gerde. Zij was een sterke vrouw. Zij wou meneer." De aandrift kwam plotseling,
niet, dat je in nietsdoen en verkwisting met een vreemde opwelling van gevoel,
opgroeide, met geen hoogere eerzucht. Hij had het onduidelijke verlangen, iets
dan den rijkdom van een doode over intiems en persoonlijks te doen voor
te nemen. Zij won iets degelijkers van «Hen zonderlingen,eenzamen ouden man.
je maken. De tijd zal leeren, in hoever Vermoeide oogen zagen hein een seconde
ze geslaagd is. Maar om jouwentwil liet aan het hoofd bewoog zich licht, toe-
ze me voor je zorgen, want zelf had ze stemmend,
niets, en van iederen cent, dien zij „Klaar, Jennison t"
besteedde, gaf ze nauwgezet rekenschap. De oude man was een veer in zijn
Hier zijn die papieren. Neem ze mee." armen. Dick droeg hem naar het groote
Hij wees naar een dik pakket, met bed en legde hem voorzichtig neer, met
touw en rood lak, dat op een tafeltje de handigheid van zelfbewuste kracht,
naast hem lag. De zoon van Emily „Zoo goed, meneer t"
Bradshaw nam het, gedrukt door de „Uitstekend. Dank je. Vaarwel,
zwaarte zijner verplichtingen, zoo lang, Richard, mijn jongen. Ik wensch
jegens dien stuggen, zonderlingen man. Wat hij wenschte bleef doelloos in de
„Ik ben u ontzaglijk veel schuldig," stilte hangen. Hij was zeer zwak, en
begon hij, maar een gebiedend gebaar vijf minuten later sliep hij, rustiger,
bracht hem tot zwijgen. fluisterde Jennison, dan in vele dagen.
,.'t Geld beteekende niets voor me, Jennison was blijkbaar de verpleger
maar je zult een kans hebben, om 't te de oude inan wou beslist geen ander
vergoeden. Anders dan met geld. Voor hebben. Dick knikte,
wat ik gedaan heb vraag ik een jaar „Ik ga maar. U hoeft niet mee te
van je leven." komen, als u liever hier blijft. Ik vind
Vermoeienis en de spanning van een den weg wel."
dwingend voornemen vertoonden zich Hij verwijderde zich zacht. Beneden
in het beven der opgeheven hand, maar in de hal zat het bijzonder knappe
de doordringende oude oogen bleven donkere meisje in een tijdschrift te
hem strak aanzien. bladeren. Haar traag opmerkzame blik
Ik heb je zesentwintig jaar in 't oog volgde hem tot de deur, nam nota van
gehouden, en nu vertrouw ik je. Je moet zijn heldere, prettige blauwe oogen, zijn
mij ook vertrouwen en niets vragen, dikke, koppig krullende bruine haar.
alleen geven." De bevende hand trok zijn breede schouders, het diehtgelakte
een verzegelde envelop onder de kussens pakje in zijn hand. Leila liet zich zelden
vandaan en gaf haar den jongen man. iets ontgaan, waarvan zij nut zou
„Hier staat in, wat ik van je wensch. kunnen hebben.
Lees het, als je hoort, dat ik dood ben. In het voorbijgaan keek Dick ver-
Niet eerder. En beloof, dat je't doen strooid naar haar, en toen weer van haar
zult, wat er ook gebeurten vol- af. Maar toen het rijtuig door de laan
houden, wddr't je ook heenleidt. en reed, om hem terug te brengen naar
dat je 't resultaat zult aanvaarden.. het station, keerde hij zich om en keek
De zwakke stem verstierf heesch hij lang naar de ramen op de tweede
zweeg, uitgeput door zijn inspanning, verdieping, zoekend naar dat eene,
maar de oogen zochten en doordrongen waarvoor zich een glanzend gouden
nog. De jongere oogen keken terug, hoofd zou kunnen vertoonen.
verbaasd en een beetje bedrukt. Het meisje stond er en keek op
Een jaar van zijn leven Het was niet hem neer. Zij toonde geen verlegenheid,
zoo'n lange tijd, maar er kon veel ge- toen zijn blik den haren vond, maar
beuren in een jaar, en daar kon veel liet haar oogen rustig in de zijne zien en
onaangenaams bij zijn. Hij stond voor hem kalm passeeren. Zonder eenige
