OOSTERSCHE KUNSTEN
IN FRIESLAND
D e fa kir
van Groatv
l)e slapende bezoekers in de bioscoopzaal.
Bergini laat een zilveren
kogel door de ruimte zweven
een stukje ijzer wordt aangetrok
ken. Zonder zwendel, dubbelen
bodem of draden Men beeft trou
wens weinig aan een dubbelen
bodem, wanneer men een haan
voor dood op een tafeltje toovert.
en laat u aan een denk
beeldig orgel draaien en
bet vroolijkste lied galmen,
of u ik weet niet wat voor
vroolijken avond genoten
hebt.
De houten vloer, de groote kachel, het biljart
en het buffet zijn hetzelfde als in alle andere
dorpscafé's in Friesland, en buiten Friesland,
en aan de pomerans, de klare en de kruidenbitter is
even weinig geheimzinnigs als over
al elders aan deze dranken. Maar
op de ronde houten tafel het
gezellige meubel, dat eigenlijk in
geen café ter wereld mocht ont
breken gebeurt iets raars.
De Frieselie fakir, J. Riemersma
uit Grouw, geeft er even een apart
voorstellinkje voor den caféhouder, zijn zoontjes en
de pers, vertegenwoordigd door een bescheiden jour
nalist en een fotograaf, die niet bescheiden is, om
dat hij er met zijn neus en zijn camera bovenop wil
staan. De partner van den fakir, de goochelaar
Bergini, brengt een liaan binnen, welke niets voor
deze buitenissige kunsten schijnt te voelen het dier
kraait en krijselit en wil zich loswringen, boos en
geërgerd, doch de tegenstand is volmaakt nutteloos.
De fakir legt het dier neer, strekt de pooten
en strijkt met de. handen even over
den kop, bijna oogenblikkelijk gaat
er een schokkerige trilling door het
lichaam, en de haan ligt met, han
genden hals over den rand van de
tafel, even dood als welke geslachte
kalkoen of eend in een poelierswin -
kei ook. Binnen enkele minuten is
de haan bewegingloos en weer springlevend ge
maakt.
Daarna legt Riemersma een naald in evenwicht op
den rand van een schoteltje, laat er zijn handen
boven zweven en ziedaar de naald draait met de
vingers mee, als de naald van een kompas, welke door
Een verklaring in het café te
Akkrum, waar de Friesehe fakir
een voorstelling komt geven, hoort
men die niet, hij kan het zelf
niet uitleggen. In Amsterdam heeft
hij zich onderworpen aan een serie
proeven in het parapsychologisch
laboratorium van dr. W. ten Ifaeff,
waar vastgesteld kon worden, dat
er geen bedrog in het spel is (hoe
zou men overigens bedrog kunnen
plegen, als 't er om gaat, zijn eigen
lichaam in een toestand van verstij
ving te brengen en in Friesland
of waar fakir Riemersma ook op
treedt, kan iedereen constateeren,
dat hij over vreemde krachten
beschikt, waardoor het hem moge
lijk is den wil van anderen te
belieerschen en hen te laten doen,
wat hij verkiest. Als u van plan was
om half negen braaf naar huis te
gaan, brengt hij u onder hypnose
Heren -suggestie.
Ongeveer zes jaar geleden
bezocht de fakir, die toen
nog niet wist dat hij fakir
worden zou, de voorstelling
van een telepaath. De ge-
daclitenlezer deed erg z'n
best en concentreerde zich
zoo scherp liij kon, maar hij
kon niet de eenvoudigste
opdracht uitvoeren. Ten
slotte liep hij op den toe-
komstigen fakir toe en vroeg
hem de zaai te verlaten.
„Weggaan Ik denk er
niet aan Ik heb be
taald."
