^)Y: YPNINGJN DEH
i
NEGEiNDE HOOFDSTUK
ve-
S«eV'
NEDERLANDSCHE SIEMENS MIJ.. N.V. - HUYGENSPARK 39 - DEN HAAG
wist, dat Jordan al gretig zat te denken aan vijf
procents Maricoba.
Oliver was tevreden met zijn ochtend. De hal
was aan 't rollen gebracht en de helling was
steil.
Flick telde zijn uitgaven van de eerste maand op.
Het was 'n simpele boekhouding, in dat zak
boekje, maar alles stond er in, zelfs de kleine uit
gaven aan zakgeld van iederen dag. Het eerste
boekje was al vol.
Het totaal deed hem schrikken. In één maand
had hij S 123.832 uitgegeven. Als hij zoo door
ging, werd 't S 1.485.984 in een jaar. Hij grinnikte
spijtig.
„Dat gaat niet," zei hij, „zelfs niet met een
millioen en nog wat geld op de bank."
Hij keek de posten fronsend na. Er waren uit
gaven bij, die gelukkig niet terug zouden komen.
Men betaalt niet iederen dag een hypotheek van
veertig mille af, noch koopt men iederen dag drie
wagens. En wat was het leven hier duur, met al
dat personeel.
Hij had heele sommen voor liefdadigheid geschon
ken, vijfduizend hier, tienduizend daarkon een
man met zijn middelen slecht laten. Claire en Leila
waren beiden jarig geweest die maand, en haar
liefste wenschen waren geweesteen polshorloge,
platina met diamanten, en voor Leila een
two-seater. Iets minders kwam op geen van de beide
verlanglijstjes voor. Dick had die kleinigheden maar
gekocht in zijn uitgesproken verlangen, om de
pil te vergulden maar die goedhartigheid bleek
duur uit te komen.
Hij zag de bladzijden door en trachtte buitenge
wone en geregelde uitgaven te onderscheiden. Het
resultaat gaf weer wat moed.
„Als zulke dingen eiken dag kwamen," dacht hij,
„liep Dicky vast. Een millioen is trouwens geen
bedrag om op de bank te houden. Ik moest er maar
eens een flinke portie van beleggen."
Van den donker betimmerden bibliotheekmuur
keek het portret van Nicolaas Varick spottend
op hem neer. Oude Nick had mettertijd al zijn
vertrouwen in de menschheid verloren, al zijn
verwachtingen zien beschamen. In die stalen kast
daar lag de laatste boodschap van dien man, een
verzoek en een waarschuwing. Of was het een voor
spelling 1
„Je zult rijk zijn, gevierd en gevleid, belaagd en
benijd en gehaat. Altijd zullen de wolven je op
de hielen zitten altijd zul je 't gehuil hooren
„Geef Geef Misschien verlies je, als ik, je geloof
in de menschheid; misschien ook niet...."
Dick ging naar het portret en keek terug, man
tegenover man. Er kwam een diepe groef tusschen
zijn wenkbrauwen en iets van zijn jeugd en zijn
levensmoed scheen hem begeven te hebben.
„U bent een vreemd mensch geweest. Zou ik me
ook zoo voelen als u, na dit jaar Ik heb u mijn
belofte gegeven, en ik zal die houden, maar ik
moet 't op mijn eigen manier kunnen doen. Zonder
achterdeurtjes. Ik zal dit spelletje spelen, maar als
ik 't- niet kan winnen met mijn eigen kaart en mijn
eigen verstand, zal ik me schikken in mijn verlies."
Hij zei het niet luidop, maar de gedachten
gingen snel door zijn hoofd, en er kwam een zekere
strakheid in zijn schouders en zijn kaken. Toen
wendde hij zich af, en de ernstige trekken ver
dwenen, toen hij een blond hoofd zag. Jessamy
kwam een groot boek terugbrengen, en hij hielp er
haar snel van af.
„Waarom sleept u toch met die vrachten
't Huis wemelt van de bedienden, en ik heb niets
om handen."
„Ik help 't liefste mezelf. En voorzoover ik zien
kan, hebt u massa's te doen."
„Niets dat de moeite waard is." Zijn gezicht
betrok. Hij had iederen dag tal van afspraken, maar
ze betroffen zoo zelden Jessamy Landon. Hij zette
het boek weg en ging op een punt van de groote
tafel zitten.
,,'t Lijkt, of ik steeds iets te doen heb," ging
hij kribbig voort, „en ik amuseer me ook wel,
maar 't is allemaal tijd dooden en tijd vermorsen.
Daar kan ik niet tegenmisschien omdat ik werken
gewend ben. Ik mis iets. Ik wou dat ik een stevige
taak had, en me 't vuur uit mijn nagels kon
ploeteren."
„Wat een verspilde energieZij lachte hem
uit, maar het deerde hem niet. „Laat Nicky en
Oliver u maar niet hoorenze zouden u voor
23
gek verklaren. Maar u hóéft al die andere dingen
toch niet te doen
„Jawel." Er kwam een lachje. „Je raakt er in
en je kunt er niet meer uit. Je valt van 't eene in
't andere. Ik klaag niet natuurlijkwees hij
snel zichzelf terecht. „Ik heb meer geluk gehad,
dan ik verdien, en ik heb een massa pleizier.
Ik begrijp zelf niet, hoe ik er over mopperen
kon."
Zij meende er iets van te begrijpenhij zou nooit
zijn eigen vrienden en zijn eigen vermaken kunnen
kiezen, zoolang het huis vol dierbaren van Leila en
Claire en Nicky en zelfs van Oliver was.
Hij had het boekje nog in de hand, waarin hij
had staan staren, toen zij binnenkwamhij hield
het verstrooid open, zoodat er een kolom verrader
lijke cijfers zichtbaar was. Zij stak een hand uit en
deed het dicht.
„Als u dat niet wilt laten zien, moet u 't zóó niet
houden," zei ze.
Hij kreeg een kleur en stopte het boekje in zijn
zak. Door naar Jessamy te kijken had hij het boekje
vergeten. „U vindt zeker, dat ik met geld smijt
en me aanstel als een groote gek?" vroeg hij.
„Dat is uw zaak, is 't niet
„Maar 't is niet zoo erg als 't lijkt." Hij wou, dat
zij goed over hem dacht. „Er waren in 't begin
een paar uitgaven, die niet terugkomen. De auto's
bijvoorbeeld.en nog een paar dingen."
„De nieuwe zwemvijver?" Zij veinsde onschuldige
belangstelling. „En het tuinfeest met de Rus
sische dansers En 't jacht, dat u gehuurd hebt
voor dien tocht in Augustus
„Nee...." Hij aarzelde, koos met zorg zijn
woorden. „Die posten zijn hier nog niet bij. Die
komen later, 't Onderhoud kost natuurlijk veel, en
menschen ontvangen en zoo, maar 't kan er af.
En 't wordt van me verwacht. Als je gasten hebt,
kun je ze niet aan 't kousenbreien zetten. De
zwemvijver wordt duur, maar 't is een blijvende
verbetering voor 't landgoed."
„Waar u geen cent voor kan krijgen, als u eens
geld noodig had," vermaande zij hem opeens. De
schijn van beleefde belangstelling was voorbij; fel
verwijtend sprak zij hem aan.
Vervolg op pag. 26
Prijs Fl. 135.
HAAGSCHE POST:
Het komt ons voor, dat het Q'
bovengenoemde Telefunken-
product zeker een radiotoestel
is, waar men in de praktijk
veel plezier van zal beleven.
DE ROTTERDAMMER:
Nog nimmer hoorden wij radio
zóó zuiver ieder instrument
weergeven en zoo natuurlijk
de menschelijke stem uit den
luidspreker komen.
NWE ROTT. COURANT:
Gelijk wij dit van Telefunken
gewend zijn, is alle zorg be
steed om de geluidskwaliteit
Std-001,009
C&O'
rfv ,e vo*
ct va\t °?Lt \\cbt ''eest
v -.WO#1, Yvet
et Vl 1
Na^S nïOte
op
vap tfvet
de
ctt°
ta0<3e^tbitv^dsPteVJ ea otv'
VVO»-
TELEFUNKEN
MUZ IE KAPPARATEN voor RA Dl O
