■'v
17
veertien jaar oud, liad het geluk
bij de Oostenrijksche tante zeer in
den smaak te vallen. De achttien
jarige Frans Jozef echter, die toen
juist voor zijn opvolging stond, had
niet de minste notitie van haar ge
nomen.
Vijf zomers waren nadien ver
streken en het plan was verder
door Sophie geregeld aangemoe
digd. De aartshertogin, door haar
huwelijk tot het huis Habsburg
belioorend, voelde zich toch nog
steeds nauw verbonden met haar
familie in Beieren. In haar hart
was zij een Wittelsbach gebleven
en, evenals Ludovika, er steeds op
uit, de belangen van haar eigen
huis te bevorderen. Maar zij had
nog een ander en veel sterker
motief. Sophie aanbad namelijk
Frans Jozef, haar eerstgeborene.
Haar jaloezie dreef Sophie er toe,
op de koninklijke huwelijksmarkt
zelf naar een passende eclitgenoote
voor haar jongen uit te zien. Zijn
hooge geboorte, zijn keizerlijke
positie en zijn bijzonder innemende
verschijning maakten de keus niet
gemakkelijk. De trotsclie moeder
wilde zich vooral niet door een
mooie en misschien al te intelli
gente jonge vrouw uit het hart
van haar zoon laten verdringen.
Dat was ook de reden, waarom
aartshertogin Henriette, de dochter
van den Hongaarschen paltsgraaf
Jozef, niet in aanmerking kon ko
men. Henriette was veel te knap.
Sophie zocht naar een minder
stralende verschijning, die geen
rivale voor haar zou be teekenen.
Waarom niet Nené gekozen Deze
eenvoudige nicht uit Beieren, bij
het leelijke af, keek vol ontzag naar
haar vorstelijke tante op. Sophie
als schoonmoeder zou niets behoe
ven af te staan van de macht, die
zij heden als moeder bezat. .Ia, met
Nené deed zij een goede keus. De
jongelui moesten elkaar in Ischl
nog eens ontmoeten. De jonge
keizer, die thans bijna drieëntwin
tig jaar was, zou ongetwijfeld zijn
plicht kennen en de vrouw huwen, die zijn moeder
voor hem had uitgezocht. Hierop vertrouwend
noodigde Sophie haar zuster te Possenhofen uit.
Keizer Frans Jozef op de wandeling in het pork ran het paleis Sehönbrunn met zijn
jonge vrouw, keizerin Elisabeth.
Dit alles liet hertog Max tamelijk koud. Hij
bemoeide zich liever niet met dergelijke „huishou
delijke" dingen. Toen hij echter te zamen met Gustaaf
op den koffer zat, dacht hij
er wat dieper over na, tot
dat het slot eindelijk pak
te. Nené kwam binnen in
een wollen reisjaponnetje,
dat slecht paste aan haar
hoekige figuur. Zij deed
wat stug en scheen slecht
op haar gemak. Het arme
kind.
Ken vreemde aandoening
maakte het den hertog on
mogelijk zijn oudste in de
oogen te kijken, toen zij
hem ten afscheid kuste.
Ludovika zelf keek ook
niet bijzonder opgewekt.
Mogelijk zag zij wat op
tegen de lange reis "door de
bergen, dacht hij. (Ischl,
dicht bij Salzburg, ligt in
het hartje van de Oosten
rijksche Alpen.) Zij zou
geen ander reisgezelschap
hebben dan haar weinig in
nemende dochter en haar
eerzuchtig plan
Toen vroeg hertog Max,
die soms verlichte oogen-
blikken had en haar plot-
Een oude prent, voorstellend
Frans Jozef met twee zi jner
broers, en rechts aartsher
togin Sophie Friedericke van
Oostenrijk met haar zoons
Frans Jozel en Ferdinand,
seling begreep „Waarom neem
je Sisi niet mee t" Hij had de
papieren en de ganzepen nog
steeds in zijn hand. en maakte
aanstalten om zich weer in zijn
studeerkamer terug te trekken.
Een oogenblik lang wist Ludo
vika niet, wat ze hierop moest
antwoorden. De eene dochter had
haar zoozeer in beslag genomen,
dat ze tot. op dit oogenblik niet
aan die wildzang gedacht had. 't
Was beter die niet alleen te laten.
„Ik geloof, dat je er werkelijk
pleizier van zult hebben," hield
de hertog aan, „als je Sisi mee
nam."
„Er is over Sisi heelemaal niet
gesproken door Sophie," zei de
hertogin aarzelend. „Sisi is nog
maar een kind."
„Juist daarom. Zij is zoo'n aardig
ding. Zij zal jullie amuseeren zon
der het zelf te weten."
Bij nadere beschouwing vond
Ludovika dit geen slecht idee.
Elisabeth, door iedereen Sisi ge
noemd, was een vroolijke robbe
does en haar gezelschap zou de reis
zeker heel wat veraangenamen.
Dan was er maar weinig kans op
sombere gedachten. Max had ge
lijk, Sisi moest bepaald meegaan.
De hertogin nam haar rokken bijeen
en haastte zich de trappen op
naar den vleugel, waar de kinder
kamers lagen, om hier opnieuw
doozen, manden en koffers te vul
len met allerlei noodige en 0111100-
dige zaken.
Toen de hertog had voorge
steld om Sisi mee naar Ischl te
nemen, was dat niets anders ge
weest dan de opwelling van 'n
oogenblik. Elisabeth was zijn lie
veling, de eenige dochter, die hij
graag om zich heen had en die
hem volkomen begreep. Sisi had
iets van zijn karakter, zijn vrij
heidsdrang en met haar samen
kon hij zich gerust aan de droo-
men overgeven, waarin hij zoo
graag de werkelijkheid ont
vluchtte.
Sisi was een Zondagskind en geboren op Kerst
avond van het jaar 1837. Een bijzondere omstandig
heid, die alsTn gunstig voorteeken werd uitgelegd, was,
