EEN GOED RECEPT VOOR UW HUID GENEESMIDDEL TEGEN HUIDAANDOENINGEN 20 Iedere moeder die dit een voudige en practische snelver- band gebruikt heeft, kan er niet meer buiten. In twee seconden is elk wondje veilig en afdoende verzorgd, door de bloedstillende en desinfecteerende werking van het gaas kussentje. De elasti- sche pleister geeft met elke beweging mee en blijft goed zitten. Reeds voor IS Cent verkrijgbaar. Flacons a 75 cent - F. 1.55 - F. 2.52 Apothekers en Drogisten. Waarom zoudt U langer lijden aan de ondragelijke last en de folterende jeuk van huidaan doeningen, terwijl een paar drup pels D.D.D. voldoende zijn om de jeuk te doen bedaren en de huid te zuiveren De aandrang tot krabben verdwijnt; U kunt weer rustig slapen en 's morgens verkwikt aan den arbeid gaan. Tallooze lijders aan Eczeem, Puistjes, Open Beenen en andere Huidaandoeningen hebben met succes dit heilzame middel aan gewend. D.D.D. is geen vettige zalf, doch een heldere vloeistof) die diep in de poriën doordringt, de ziektekiemen doodt, stof en vuil verwijdert en de huidweef sels verfrischt en versterkt. Net als een Repeteerpotlood I Klik stift I Voortdurend het Eversharp Repeteerpotlood half j drukt maar op den dop Is de stift is opgebruikt, ko bestaat zeker geen handiger vulpotlood geen mooier I Vraagt Uw boekhandela SHARP REPETEERPOTLOOD vulpotl EVER ulpenhou krijgbaar. Imo. Blikman Sartori beschrijving uit. Maar dat veranderde, toen zij grooter werd. Terwijl Nené muis achtig bleef, groeide haar jonger zusje tot een allerliefst meisje op. Haar haren, die blond waren geweest, werden lang zamerhand van een heerlijk kastanje bruin en het ronde kindergezicht ver anderde in een fijn ovaal. Toen prinses Elisabeth vijftien was geworden, ver rukte zij het oog door haar schoon heid. En nu zou zij als ballast worden mee genomen op de reis naar Ischl. TWEEDE HOOFDSTEK Tn de diligence, waarin hertogin Lu- dovika zich met haar beide dochters bevond, reed tastbaar, zij het met 't oog niet te zien, het „plan" mee als voor naamste passagier. De hertogin droeg het in plaats van elke andere uitdruk king op haar gezicht en haar trotsche houding toonde wel, dat het plan haar met een onmetelijke waardigheid ver vulde. Ook Nené was er door overwel digd. Zij zat stijf en kaarsrecht naast haar moeder, terwijl zij strenge jonge damesgedachten overwoog en af en toe haar salonmanieren repeteerde. Niet aldus Elisabeth. Tot nu toe had niemand eraan gedacht haar de reden van deze plotselinge reis naar de Oosten- rijksche Alpen mede te deelen. Zij nam de zaak eenvoudig op als een dier veel voorkomende uitstapjes, die afwisseling brachten in het levensprogramma van haar ouders. Men had haar op het laatste oogenblik, zonder eenige voor afgaande waarschuwing, meegenomen in haar kleine handkoffertje van zeil doek zat enkel de allernoodigste bagage. Maar zij reisde dolgraag en verheugde zich op de prettige dagen, die komen zouden. Haar vlugge mondje stond geen oogenblik stil, terwijl de zware koets over den postweg hobbelde, die van Miinehen naar de grens leidde. De hertogin, die anders niet hield van Sisi's onophoudelijk gebabbel, was nu erg dankbaar voor de vroolijke mono logen van haar jonger dochtertje. Het weerhield haar er van, zich te veel met Nené bezig te houden, die keek, alsof zij naar den tandarts moest. Nené voelde een drukkende vrees. Tot nu toe was haar leventje zonder opwindende gebeurte nissen verloopen en de gedachte, dat zij nu het oogenblik tegemoet ging, waarop over haar geheele toekomst zou worden heslist, maakte haar zenuw achtig en ontmoedigd. Zij scheen nog spichtiger en armzaliger dan gewoonlijk. Ludovika vroeg zich in stilte af, welken indruk deze fletse candidate op den jongen keizer zou maken. Er liepen geruchten, dat hij zich voor de knappe en levendige Henriette, de dochter van den Hongaarschen paltsgraaf, inte resseerde. Gelukkig had Henriette nog andere liooge vereerders, een van hen was zelfs Leopold, de kroonprins van België. Nu, Ludovika wenschte, wat haar betrof, den Belgischen kroonprins alle succes. Overigens had Henriette een echt Hongaarsch, hartstochtelijk tem perament en zij scheen tot corpulentie te neigen hertogin Ludovika hoopte, maar, dat Frans Jozef dit ook gehoord had. Van Nené kon ten minste de scherpste tong niet beweren, dat. zij zelfs maar mollig was; haar mager sleutelheen viel door geen enkele japongarneering te verbergen Maar behalve van Henriette dreigde er nog van een andere zijde gevaar. In hofkringen was het een publiek geheim, dat de keizer een zwak had voor de coquette gravin Elissa Ugarte. Zij moest een internationale schoonheid zijn en Frans Jozef koos haar bij voorkeur als danspartner. Ludovika durfde, liet zich niet voor te stellen, hoe een vergelijking tusschen deze gevierde vrouw en Nené zou uitvallen. Geen wonder, dat de hertogin blij was, Sisi bij zich te hebben Zij verjoeg met haar gebabbel al die zwarte gedachten. Toch duurde haar vreugde niet lang. Want telkens als bij een posthalte de paarden verwisseld werderi of gevoed, was Elisabeth er dadelijk bij om een ge moedelijk praatje met de rijknechten te beginnen. Thuis had zij een kleine mena gerie, die bestond uit een hert, een lam metje, ontelbare konijntjes, kuikens, een marmottenfamilie en een eigen rijpaard. Sisi stelde dus het hoogste belang in allerlei zoölogische bijzonderheden en zij had honderd uit te vragen aan de dikke koetsiers en de staljongens, die haar met de grootste bereidwilligheid te woord stonden, zoodat zij spoedig eenige eigenaardigheden van het dialect had opgedaan en beschikte over een vocabulaire, dat de hertogin had kun nen verbijsteren. Maar de hertogin was al verbijsterd zonder dat. Als bet, kind, dat immers maar een paar behoorlijke jurkjes bij zich had. voortging met de paarden te drenken en bij elke gelegen heid naar den stal toe te loopen, dan zou haar heele garderobe al bedorven zijn, eer zij het doel van de reis bereikt had. Maar bovendien kwam het allerminst te pas, dat Sisi, de nicht van koningen en keizers, zich gedroeg, alsof er geen sociaal onderscheid bestond. Bij het lange oponthoud in Salzburg vond de geprikkelde moeder de gelegenheid om haar wildebras een en ander onder liet oog te brengen. Sisi, die allerminst van kwaden wil was, beloofde beterschap. Van nu af aan zou zij zieli als een dame gedragen. Nooit meer wilde zij Nandl, den ouden getrouwen koetsier, bij de hand nemen of hem vertrouwelijk op den rug kloppen. Zelfs zou zij hem voortaan bij zijn vollen naam noemen, Ferdinand. „Herr Ferdinand," vond de hertogin, „zou beter zijn." Sisi stemde toe. Maar ach, toen de reis werd voortgezet, vergat zij haar goede voornemens weer. En juist nu had zij ze noodig gehad. Want vlak bij 't stadje Traunstein lag een drukke herberg, en toen de paarden den grooten drinkbak gewaar werden, rukten en drongen zij er zijdelings naar toe. Dat was voor Sisi's dierenliefde al genoeg. Haastig sprong zij de koets uit en poogde met lieve woorden en een aanmoedigend kloppen op den paardennek de dorstige beesten van haar toestemming te over tuigen, toen zij, hopla, achterover in den on diepen trog viel. De verontwaardiging der hertogin was groot. Sisi's jurk, haar kousen, haar laarsjes, alles was drijfnat en vol modder. Een oogenblik dacht Ludovika eraan, om de heele expeditie maar op te geven en naar Possenhofen terug te keeren. Maar ten slotte ging het toch niet aan, om Nené's toekomst in de waagschaal te stellen. Zij besloot dus, Sisi voor straf te verbannen uit de gemakkelijke reis koets en haar hij Fraulein Rodi inden wagen met. de bagage haar reis te latén voortzetten. Elisabeth vond dat niet onaangenaam. Het bagagerijtuig, dat achteraan reed, was open, zoodat ze veel meer kon zien van wat er buiten gebeurde.Bovendien verwelkomde Frau lein Rodi, de gezelschapsdame van de hertogin, die zich tot nu toe zeer een zaam had gevoeld met niets dan doozen en koffers om zich heen, haar reisge- noote hartelijk. En van nu af aan ging alles goed. Ver achteraan rolde het bagagerijtuig, een wolk van stof en vroolijkheid achter zich latend, maar in een bedrukte stilte aan de spits reed de voorname koets in de richting van Ischl... Het was Iaat in den namiddag, toen het gezelschap in het bergdorp aan kwam. De keizerlijke familie was er

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 20