wèg kou
weg
verkoudheid
In het schijnsel
van den Kerstboom
7 5 cent
21
reeds aanwezig. Sisi's peettante, konin
gin Elisabeth van Pruisen (tante Prui
sen, zooals zij werd genoemd), met haar
asthma en haar lievelingsneef, Lodewijk
van Hessen, was er ook. Aartshertogin
Sophie, een temperamentvolle en uiterst
besliste vrouw, had drie van haar zonen
naar Isclil meegebracht, den oudsten,
Frans Jozef, en de beide jongste, Karei
Lodewijk en Lodewijk Victor. Liefst zou
ze ook Ferdinand Maximiliaan nog onder
haar oogen hebben gehad, die haar
steeds opnieuw onaangenaamheden be
zorgde en ook nu weer onzinnig ver
liefd was op een zekere gravin Paula
von Linden. De keizerin-moeder had er
weliswaar voor gezorgd, dat deze jonge
gravin in stilte uit, Weenen was vertrok
ken, zoodat Maxi. onlangs teruggeko
men van een zwerftocht naar het oosten,
het spoor van zijn aangebedene bijster
was geraakt, maar men kon er niet ge
rust op zijn, dat Maxi niet aanstonds
weer nieuwe dwaasheden zou gaan uit
halen. Een geluk, dat ten minste de twee
jongsten hier in Isehl waren zij konden
wel niet van dienst zijn bij de voorge
nomen uithuwelijking van den jongen
keizer, maar zoolang zij ze van Maxi
vandaan hield, bleven zij ten minste voor
allerlei ondeugd behoed.
De. villa, waar de keizerlijke familie
verbleef, was niet ruim genoeg om er nog
gasten te logeeren ook, zoodat voor
de hertogin van Wittelsbach kamers
waren besteld in het nabijgelegen hotel.
Nauwelijks was 't gezelschap hier aan
gekomen, of de keizerin-moeder ver
scheen ten tooneele, vol nieuwsgierig
heid naar Nené en met het verzoek zich
dadelijk op te frisschen om daarna gauw
te komen theedrinken. Er scheen inder
daad haast bij de zaak te zijn, want
Franzi, de keizer, was in een slechte
stemming. Waarschijnlijk had hij zich
slechts met tegenzin naar Ischl begeven
en voelde hij er weinig voor welke bruid
dan ook te ontmoeten. De toestand was
inderdaad kritiek, de keizer stond op
het punt te vertrekken. Als Nené, zoo
als de keizerin hoopte, thans een goeden
indruk op haar zoon kon maken.
Ludovika keek, niet zonder bezorgd
heid, naar haar oudste dochter. Dit was
het oogenblik, waarop Nené een toon
beeld van charme en schoonheid had
moeten zijn. Maar zelfs een weinig eri-
tische blik was voldoende, om te erken
nen, dat zij er niet eens presentabel uit
zag. Haar steil, donker haar was door
elkaar geraakt en hing in dunne pieken
langs haar gezicht. Haar reisjapon had
honderd kreukels. Zij was zóó zenuw
achtig, dat haar handen koud en klam
warenhaar spitse neus zag rood, de
lange snijtanden beten nerveus op de
dunne, trillende lippen. Dit alles, nog
gevoegd bij haar gekreukte kleeren,
maakte haar verschijning uitermate
ongeschikt voor een liefde op 't eerste
gezicht. Zelfs Sophie moest dat erken
nen.
Zij erkende het ook, maar ze was er
de vrouw niet naar, om zich zoo snel te
laten afschrikken. Zij had zich trouwens
op iets dergelijks voorbereid, en haar
eigen kamenier meegebracht. Deze moest
Nené onmiddellijk onderhanden nemen
en zoodanig opknappen, dat zij den
keizerlijken blik zou kunnen behagen.
Ludovika en juffrouw Rodi maakten
met vereende krachten de gekreukte
japon weer in orde. En nu was er een
klein misverstand. Sisi kwam tegelijker
tijd met, de keizerlijke kamenier de
kamer in. Daar deze de bezoeksters uit
Beieren niet kende, wist zij niet beter,
of Sisi was het voorwerp der groot.e
belangstelling van de zijde der keizerin.
Reeds weken lang had het. personeel
van de keizerlijke villa de aanstaande
verloving besprokenwie anders dan dit
knappe, jonge meisje met de dansende,
(WORDT VERVOLGD!
Heerlijke, vlug
oplossend^
anijsblokjes
10 ets. per pakje
goudbruine krullen op haar rug zou
de toekomstige bruid zijn Terwijl
de aartshertogin Ludovika's doozen
en koffers doorzocht naar passender
kleedingstukken, zette de kamenier zich
aan 't werk en haalde zij een kam door
Elisabeth's- haar.
„Hoogheid," riep zij geestdriftig uit,
toen zij de zware tressen in haar handen
woog, „wat een prachtig haarEn wat
een kleur als vlammend koper
Toen werd de vergissing dadelijk be
merkt. De aartshertogin draaide, zich
verbaasd om, terwijl Ludovika haastig
enkele, instructies in het oor van de ver
legen kamenier fluisterde. De ongeluk
kige Nené werd naar het midden van de
kamer getrokken. Zij hield een pakje
extra-haarspelden in haar hand en keek
met verwonderde oogen haar jonger
zusje na, dat lachend de kamer uitliep.
„Wie was dat vroeg de aartsher
togin.
Ludovika werd bleek. „Dat vroeg
zij, onzeker of ze nadere verklaringen
zou geven of niet. „O, dat was Sisi
Sophie knikte kort. Het was niet goed
uit te maken, of zij hiermee van het
thema afstapte ofwel nog een veront
schuldiging verwachtte. Sophie was zoo
onberekenbaar. Van haar vier oudere
zusters vond Ludovika de aartsherto
gin de eenige, die geen kroon droeg
en dit bitter betreurde - verreweg de
moeilijkste om mee om te gaan. Mis
schien was het onverstandig geweest
Sisi mee te brengen, nu er hier zooveel
geregeld moest worden. Sisi stelde Nené
ver in de schaduw niemand lette op
haar modderige schoenen, omdat haar
oogen zoo levendig glansden en er zoo'n
warme gloed lag over haar lange krullen.
Zonder twijfel had het kind haar keizer
lijke tante reeds geërgerd door Nené's
toilet te storen. Sophie fronste de wenk
brauwen. Een slecht voorteeken Ludo
vika wierp een verstolen blik naar haar
zuster en hield den adem in. Maar opeens
veranderde, de aartshertogin van uit
drukking. Haar scherpe trekken plooiden
zich tot een glimlach. Zij had namelijk
een onderrok gevonden, die precies
moest passen onder Nené's japon. Sisi's
ontijdig verschijnen scheen vergeten. Ge
lukkig maar.
„Hoe oud is zij vroeg de aartsher
togin.
„Wie
„Dat kleine ding, Elisabeth. Wat is ze
groot geworden sinds die vacantie in
Innsbruck."
Ja, Sophie was werkelijk onbereken
baar. Wie had nu kunnen denken, dat
zij zich nog het kleine meisje van tien
jaar herinnerde, dat Nené vergezeld had
bij die eerste vluchtige ontmoeting met
Frans Jozef Er was er maar één, die
Elisabeth toen had opgemerkt en haar
nadien ontelbare brieven vol onschul
dige vereering had gezonden, namelijk
Karei, de jongste broer van den keizer.
Maar dat -Sophie. Ludovika dacht
erover na, welken draai zij aan haar
antwoord zou moeten geven.
„O," zei ze ten slotte, „Sisi wordt met
Kerstmis pas zestien. Je moet haar
onbesuisdheid maar niet kwalijk nemen."
Sophie scheen in gedachten.
„Een knap ding," merkte zij op en
begon toen weer over den onderrok.
Opnieuw werden Nené en haar ver
fraaiing het middelpunt van de bedrij
vigheid der vrouwen. Terwijl de kame
nier worstelde met weerbarstige, sluike
haren, stonden moeder.en tante haar bij
met krultang, spelden en baleinen. Ten
slotte kreeg Nené een silhouet, die min
of meer voldeed en na een dubbele dosis
migrainepoeders oin te kalmeeren was
zij eindelijk gereed om bij den keizer
te gaan theedrinken.
spreekt Lohse Uralt Lavendel een
heel bijzondere taal. Mooi, betooverend
glanst de edele, sprankelende groene
flacon in het kaarslicht. De zuivere,
natuurlijk-frissche geur van
deze Eau de Cologne is een
vreugde voor dames en hee-
ren. Lohse Uralt Lavendel is
het specifieke Kerstcadeau.
In eleganten zakflacon slechts