wèg kou weg verkoudheid In het schijnsel van den Kerstboom 7 5 cent 21 reeds aanwezig. Sisi's peettante, konin gin Elisabeth van Pruisen (tante Prui sen, zooals zij werd genoemd), met haar asthma en haar lievelingsneef, Lodewijk van Hessen, was er ook. Aartshertogin Sophie, een temperamentvolle en uiterst besliste vrouw, had drie van haar zonen naar Isclil meegebracht, den oudsten, Frans Jozef, en de beide jongste, Karei Lodewijk en Lodewijk Victor. Liefst zou ze ook Ferdinand Maximiliaan nog onder haar oogen hebben gehad, die haar steeds opnieuw onaangenaamheden be zorgde en ook nu weer onzinnig ver liefd was op een zekere gravin Paula von Linden. De keizerin-moeder had er weliswaar voor gezorgd, dat deze jonge gravin in stilte uit, Weenen was vertrok ken, zoodat Maxi. onlangs teruggeko men van een zwerftocht naar het oosten, het spoor van zijn aangebedene bijster was geraakt, maar men kon er niet ge rust op zijn, dat Maxi niet aanstonds weer nieuwe dwaasheden zou gaan uit halen. Een geluk, dat ten minste de twee jongsten hier in Isehl waren zij konden wel niet van dienst zijn bij de voorge nomen uithuwelijking van den jongen keizer, maar zoolang zij ze van Maxi vandaan hield, bleven zij ten minste voor allerlei ondeugd behoed. De. villa, waar de keizerlijke familie verbleef, was niet ruim genoeg om er nog gasten te logeeren ook, zoodat voor de hertogin van Wittelsbach kamers waren besteld in het nabijgelegen hotel. Nauwelijks was 't gezelschap hier aan gekomen, of de keizerin-moeder ver scheen ten tooneele, vol nieuwsgierig heid naar Nené en met het verzoek zich dadelijk op te frisschen om daarna gauw te komen theedrinken. Er scheen inder daad haast bij de zaak te zijn, want Franzi, de keizer, was in een slechte stemming. Waarschijnlijk had hij zich slechts met tegenzin naar Ischl begeven en voelde hij er weinig voor welke bruid dan ook te ontmoeten. De toestand was inderdaad kritiek, de keizer stond op het punt te vertrekken. Als Nené, zoo als de keizerin hoopte, thans een goeden indruk op haar zoon kon maken. Ludovika keek, niet zonder bezorgd heid, naar haar oudste dochter. Dit was het oogenblik, waarop Nené een toon beeld van charme en schoonheid had moeten zijn. Maar zelfs een weinig eri- tische blik was voldoende, om te erken nen, dat zij er niet eens presentabel uit zag. Haar steil, donker haar was door elkaar geraakt en hing in dunne pieken langs haar gezicht. Haar reisjapon had honderd kreukels. Zij was zóó zenuw achtig, dat haar handen koud en klam warenhaar spitse neus zag rood, de lange snijtanden beten nerveus op de dunne, trillende lippen. Dit alles, nog gevoegd bij haar gekreukte kleeren, maakte haar verschijning uitermate ongeschikt voor een liefde op 't eerste gezicht. Zelfs Sophie moest dat erken nen. Zij erkende het ook, maar ze was er de vrouw niet naar, om zich zoo snel te laten afschrikken. Zij had zich trouwens op iets dergelijks voorbereid, en haar eigen kamenier meegebracht. Deze moest Nené onmiddellijk onderhanden nemen en zoodanig opknappen, dat zij den keizerlijken blik zou kunnen behagen. Ludovika en juffrouw Rodi maakten met vereende krachten de gekreukte japon weer in orde. En nu was er een klein misverstand. Sisi kwam tegelijker tijd met, de keizerlijke kamenier de kamer in. Daar deze de bezoeksters uit Beieren niet kende, wist zij niet beter, of Sisi was het voorwerp der groot.e belangstelling van de zijde der keizerin. Reeds weken lang had het. personeel van de keizerlijke villa de aanstaande verloving besprokenwie anders dan dit knappe, jonge meisje met de dansende, (WORDT VERVOLGD! Heerlijke, vlug oplossend^ anijsblokjes 10 ets. per pakje goudbruine krullen op haar rug zou de toekomstige bruid zijn Terwijl de aartshertogin Ludovika's doozen en koffers doorzocht naar passender kleedingstukken, zette de kamenier zich aan 't werk en haalde zij een kam door Elisabeth's- haar. „Hoogheid," riep zij geestdriftig uit, toen zij de zware tressen in haar handen woog, „wat een prachtig haarEn wat een kleur als vlammend koper Toen werd de vergissing dadelijk be merkt. De aartshertogin draaide, zich verbaasd om, terwijl Ludovika haastig enkele, instructies in het oor van de ver legen kamenier fluisterde. De ongeluk kige Nené werd naar het midden van de kamer getrokken. Zij hield een pakje extra-haarspelden in haar hand en keek met verwonderde oogen haar jonger zusje na, dat lachend de kamer uitliep. „Wie was dat vroeg de aartsher togin. Ludovika werd bleek. „Dat vroeg zij, onzeker of ze nadere verklaringen zou geven of niet. „O, dat was Sisi Sophie knikte kort. Het was niet goed uit te maken, of zij hiermee van het thema afstapte ofwel nog een veront schuldiging verwachtte. Sophie was zoo onberekenbaar. Van haar vier oudere zusters vond Ludovika de aartsherto gin de eenige, die geen kroon droeg en dit bitter betreurde - verreweg de moeilijkste om mee om te gaan. Mis schien was het onverstandig geweest Sisi mee te brengen, nu er hier zooveel geregeld moest worden. Sisi stelde Nené ver in de schaduw niemand lette op haar modderige schoenen, omdat haar oogen zoo levendig glansden en er zoo'n warme gloed lag over haar lange krullen. Zonder twijfel had het kind haar keizer lijke tante reeds geërgerd door Nené's toilet te storen. Sophie fronste de wenk brauwen. Een slecht voorteeken Ludo vika wierp een verstolen blik naar haar zuster en hield den adem in. Maar opeens veranderde, de aartshertogin van uit drukking. Haar scherpe trekken plooiden zich tot een glimlach. Zij had namelijk een onderrok gevonden, die precies moest passen onder Nené's japon. Sisi's ontijdig verschijnen scheen vergeten. Ge lukkig maar. „Hoe oud is zij vroeg de aartsher togin. „Wie „Dat kleine ding, Elisabeth. Wat is ze groot geworden sinds die vacantie in Innsbruck." Ja, Sophie was werkelijk onbereken baar. Wie had nu kunnen denken, dat zij zich nog het kleine meisje van tien jaar herinnerde, dat Nené vergezeld had bij die eerste vluchtige ontmoeting met Frans Jozef Er was er maar één, die Elisabeth toen had opgemerkt en haar nadien ontelbare brieven vol onschul dige vereering had gezonden, namelijk Karei, de jongste broer van den keizer. Maar dat -Sophie. Ludovika dacht erover na, welken draai zij aan haar antwoord zou moeten geven. „O," zei ze ten slotte, „Sisi wordt met Kerstmis pas zestien. Je moet haar onbesuisdheid maar niet kwalijk nemen." Sophie scheen in gedachten. „Een knap ding," merkte zij op en begon toen weer over den onderrok. Opnieuw werden Nené en haar ver fraaiing het middelpunt van de bedrij vigheid der vrouwen. Terwijl de kame nier worstelde met weerbarstige, sluike haren, stonden moeder.en tante haar bij met krultang, spelden en baleinen. Ten slotte kreeg Nené een silhouet, die min of meer voldeed en na een dubbele dosis migrainepoeders oin te kalmeeren was zij eindelijk gereed om bij den keizer te gaan theedrinken. spreekt Lohse Uralt Lavendel een heel bijzondere taal. Mooi, betooverend glanst de edele, sprankelende groene flacon in het kaarslicht. De zuivere, natuurlijk-frissche geur van deze Eau de Cologne is een vreugde voor dames en hee- ren. Lohse Uralt Lavendel is het specifieke Kerstcadeau. In eleganten zakflacon slechts

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 21