Ik dacht,dat goede raad duur was... VAN DEN KLOKKENIST dampo HF k^FDQTKI ArUTlNa vijf minuten vrij U L IxLKO I IN AL.M I van asthma-aanval. PAiU> ...maargoede raad bleek goedkoop te zijn Gelukkig T y merkte ilc gauw! DURYEA beeVt>en^e]dfe°0^t DOOR JOHN D. CLAVERTEN Genoot meer van een ongestoorde nachtrust. „Ik heb met groot ^succes de Adozo-tabletten tegen asthma ingenomen," schrijft de heer B. F. van H. te Den Haag. „Van Vrijdag op Zaterdag nam ik er één in om half zes 's morgens. Na vijf minuten was ik vrij van den asthma-aanval. Ik ben weer lek ker ingeslapen en heb nergens meer last van gehad. Niets dan lof voor de Adozo-tabletten." De Adozo-tabletten zijn een werk zaam middel tegen dag- of nacht- asthma; zij bevatten de sterkste verlichting-brengende middelen, die de hedendaagsche genees kunde kent. Eén tablet geeft on middellijk verlichting en coupeert den hevigsten asthma-aanval. Eén tablet, ingenomen voor het naar bed gaan, garandeert U een ongestoorde nachtrust. De Adozo- tabletten zijn bij alle apothekers en drogisten verkrijgbaar 9 ta bletten voor f 1.27 tabletten voor f 2.50. f Neus en Hoofd verstopt. 30 Ik kookte pas. Ik moest mijn ervaring nog opdoen. Dan mis lukte de bloemkoolsaus, dan waren mijn worteltjes niet smeuïg, dan was de tomaten soep niet zoo smakelijk. Ik dacht er al aan, eenige kook lessen te gaan nemen. Doch die bleken heelemaal niet noo- dig te zijn. Ik klaagde bij mijn moeder over mijn teleurstellingen on kwam zoo te weten, dat aan mijn ingrediënten iets had ont broken, namelijk het bind middel hét bindmiddel Maizena fabrikaat Duryea. De rest zult wel raden. Ik ge bruik nu altijd Maizena fabri kaat Duryea. En het gaat goed met mijn kookkunst. Want die staat hóóg aangeschreven. FABRIKAAT Er ii\n roer» e®r„t de °n. o0W bied* rae., Ytortd ^Qrd* efmflMA^0%r\nde OofYean\een^erV°e* de° gekende PoP be* von i,nn\Pe -~Ae< Bim-bam, bim-bam, bim-bain. galmde de klok over 't heuvel land van Sussex. Het was elf uur in den avond. In den klokketoren van Dorset luidde do oude Croft de verlos singsboodschap in van Bethleliems velden. Een lange haal aan het touw en een kort „Bim-bam, bim-bam, bim-bam." De zware klanken vulden den klokketoren met. een sonoor geluid, zochten zich een uitweg door de galm gaten en verspreidden zich op de vleu gels van den wind over de huizen en de velden daarbuiten. In den morgen van dezen dag had de kleine woning van den klokkenist al vroeg bezoekgehad van den ouden dorps dokter. Hij was aan 't bed getreden van Mabel, had haar in 't oude, vermagerde gelaat gestaard, haar pols eens gevoeld en het hoofd geschud. ,,Je moét je maar op het ergste voorbereid houden, Jim," had hij Croft in de gang op den schouder geklopt. „Het gaat met den mensch als met een machine eens raken ze ver sleten en er is geen repareeren meer aan. Vijfenzeventig jaar is een mooie leeftijd voor een mensch een dokter kan hier niet meer helpen...." Jim Croft had teruggeknikt na een maand sukkelen en langzaam wegkwij nen was het einde te voorzien geweest. In den loop van den morgen was ook de eerwaarde heer Fawkett nog even aan komen loopen. Hij had troostende woor den gesproken en hem bij zijn vertrek eveneens op den schouder geklopt. „Sterkte, vader. Het spreekt natuurlijk vanzelf, dat we vanavond geen Kerst klok luiden Toen was het middag geworden en avond. Mabel lag, uitgeteerd en afge leefd, zwak ademend op bed. Jim hield haar magere hand vast een ruwe werkhand, gespierd als van een man. Zij had urenlang bewusteloos gelegen, doch toen de wandklok het kleine vertrek vulde met negen zangerige slagen, had zij langzaam de bijna uitgedoofde oogen geopend en haar gelaat naar hem toege wend. „Denk om je tijd," had zij schier on hoorbaar gefluisterd. Jim Croft had zich onrustig bewogen. „De eerwaarde Fawkett wil het van avond niet," had hij aan haar oor ge antwoord. De greep van Mabel's vingers had zich 0111 zijn hand gelegd als een ijzeren klem. „Elf uur en geen minuut later de Kerstklok moet geluid worden." Zij had er de woorden met zichtbare inspanning uitgestooten en alsof zij haar krachten voorhet oogenblik allemaal opgebruikt had, was zij onmiddellijk weer in haar doodssluimer teruggevallen. Toen was het tien uur geworden en half elf. Om kwart voor elven had Mabel haar oogen nogmaals opgeslagen. „Denk om je tijd. had Jim Croft van haar dorre lippen gelezen. Vastbesloten had hij teruggeknikt. De Kerstklok zou ook dit jaar geluid worden. Mabel wilde het zoo. Zij hadden het vijftig jaar achter een samen gedaan, want anderhalf uur gestadig doorluiden was te zwaar voor een mensch alleen zelfs voor een stdrken man als Jim Croft. Het was vijf minuten voor elven ge weest, toen Jim was opgestaan van zijn stoel. Hij had Mabel gekust, nog een laatsten afscheidsblik uit haar moede oogen opgevangen en haar hand gedrukt. Toen had hij de zuster goedendag ge knikt en was naar de eerste verdieping van den klokketoren geklommen. Klok slag elf uur was hij begonnen met een langen haai aan het touw, gevolgd door 'n korten. En de menschen in de kleine huisjes waren met slaperige ge zichten naar het venster geloopen en hadden naar den toren opgekeken. Jim Croft luidde de Kerstklok het scheen dus nog niet zoo erg te zijn met de oude vrouw. En nu stond Jim Croft op de plek, waar hij vijftig jaar lang op den voor avond van Kerstmis had gestaan en zong aan het klokketouw de blijde bood schap van de engelen van Bethleliems velden. Zijn aflosser zat. op de bank aan den muur en keek slaperig uit zijn oogen. Jim Croft zag hem echter niet. Zijn verbeelding bevolkte de kleine ruimte met schimmen uit zijn leven. Hier had hij zijn vader zien staan en zijn moeder. Hij had de klok voor hen geluid, toen zij ter ziele waren gegaan en sedert dien dag was er geen enkele gebeurtenis van belang in het dorp voorgevallen, of hij had er met het klokketouw luister, blijdschap of droefheid aan bijgezet. Hij had geluid voor oorlog en overwinningen, voor wapenstilstand en vrede, voor koningsrouw, kroningsplechtigheden en kerkelijke feesten, bij brand, huwelijken, geboorte en dood. En in dit uur zag hij de voornaamste gebeurtenissen uit zijn leven weer aan zich voorbijtrekken. „Bim-bam," zong de klok. „Bim- bam, bim-bam...." Met staaroogen keek hij de kleine ruimte rond. Zijn aflosser maakte een beweging om op te staan, doch hij wees hem terug met een krachtig hoofd schudden. Hij was nog lang niet moe en Elke lezer van dit blad kan echter een proef-verpakking ontvangen voor slechts 45 cent, op te zenden in postzegels aan Boromag, afd. 70, Keizersgracht 6, Amsterdam-C van allerlei aard verdrijft U snel en zeker met Koker 12 stuks 50ct. Proef doosje 2 stuks 10ct. Dan Dampo inademen door middel van deze practische in- halatorwelkeUgratisontvangt •ij'n doos 30 cf. of pot 50 ct.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1937 | | pagina 30