Ik dacht,dat
goede raad
duur was...
VAN DEN
KLOKKENIST
dampo
HF k^FDQTKI ArUTlNa vijf minuten vrij
U L IxLKO I IN AL.M I van asthma-aanval.
PAiU>
...maargoede raad
bleek goedkoop
te zijn
Gelukkig
T y merkte ilc
gauw!
DURYEA
beeVt>en^e]dfe°0^t
DOOR JOHN D. CLAVERTEN
Genoot meer van een
ongestoorde nachtrust.
„Ik heb met groot ^succes de
Adozo-tabletten tegen asthma
ingenomen," schrijft de heer B.
F. van H. te Den Haag. „Van
Vrijdag op Zaterdag nam ik er
één in om half zes 's morgens. Na
vijf minuten was ik vrij van den
asthma-aanval. Ik ben weer lek
ker ingeslapen en heb nergens
meer last van gehad. Niets dan
lof voor de Adozo-tabletten."
De Adozo-tabletten zijn een werk
zaam middel tegen dag- of nacht-
asthma; zij bevatten de sterkste
verlichting-brengende middelen,
die de hedendaagsche genees
kunde kent. Eén tablet geeft on
middellijk verlichting en coupeert
den hevigsten asthma-aanval.
Eén tablet, ingenomen voor het
naar bed gaan, garandeert U een
ongestoorde nachtrust. De Adozo-
tabletten zijn bij alle apothekers
en drogisten verkrijgbaar 9 ta
bletten voor f 1.27 tabletten
voor f 2.50.
f
Neus en Hoofd
verstopt.
30
Ik kookte pas. Ik moest mijn
ervaring nog opdoen. Dan mis
lukte de bloemkoolsaus, dan
waren mijn worteltjes niet
smeuïg, dan was de tomaten
soep niet zoo smakelijk. Ik
dacht er al aan, eenige kook
lessen te gaan nemen. Doch
die bleken heelemaal niet noo-
dig te zijn.
Ik klaagde bij mijn moeder
over mijn teleurstellingen on
kwam zoo te weten, dat aan
mijn ingrediënten iets had ont
broken, namelijk het bind
middel hét bindmiddel
Maizena fabrikaat Duryea. De
rest zult wel raden. Ik ge
bruik nu altijd Maizena fabri
kaat Duryea. En het gaat goed
met mijn kookkunst. Want
die staat hóóg aangeschreven.
FABRIKAAT
Er ii\n
roer» e®r„t de °n. o0W
bied* rae., Ytortd ^Qrd*
efmflMA^0%r\nde
OofYean\een^erV°e* de°
gekende PoP be* von
i,nn\Pe -~Ae<
Bim-bam, bim-bam, bim-bain.
galmde de klok over 't heuvel
land van Sussex. Het was elf uur
in den avond. In den klokketoren van
Dorset luidde do oude Croft de verlos
singsboodschap in van Bethleliems
velden. Een lange haal aan het touw
en een kort „Bim-bam, bim-bam,
bim-bam." De zware klanken vulden
den klokketoren met. een sonoor geluid,
zochten zich een uitweg door de galm
gaten en verspreidden zich op de vleu
gels van den wind over de huizen en de
velden daarbuiten.
In den morgen van dezen dag had de
kleine woning van den klokkenist al
vroeg bezoekgehad van den ouden dorps
dokter. Hij was aan 't bed getreden van
Mabel, had haar in 't oude, vermagerde
gelaat gestaard, haar pols eens gevoeld
en het hoofd geschud. ,,Je moét je maar
op het ergste voorbereid houden, Jim,"
had hij Croft in de gang op den schouder
geklopt. „Het gaat met den mensch als
met een machine eens raken ze ver
sleten en er is geen repareeren meer aan.
Vijfenzeventig jaar is een mooie leeftijd
voor een mensch een dokter kan hier
niet meer helpen...."
Jim Croft had teruggeknikt na een
maand sukkelen en langzaam wegkwij
nen was het einde te voorzien geweest.
In den loop van den morgen was ook de
eerwaarde heer Fawkett nog even aan
komen loopen. Hij had troostende woor
den gesproken en hem bij zijn vertrek
eveneens op den schouder geklopt.
„Sterkte, vader. Het spreekt natuurlijk
vanzelf, dat we vanavond geen Kerst
klok luiden
Toen was het middag geworden en
avond. Mabel lag, uitgeteerd en afge
leefd, zwak ademend op bed. Jim hield
haar magere hand vast een ruwe
werkhand, gespierd als van een man. Zij
had urenlang bewusteloos gelegen, doch
toen de wandklok het kleine vertrek
vulde met negen zangerige slagen, had
zij langzaam de bijna uitgedoofde oogen
geopend en haar gelaat naar hem toege
wend.
„Denk om je tijd," had zij schier on
hoorbaar gefluisterd.
Jim Croft had zich onrustig bewogen.
„De eerwaarde Fawkett wil het van
avond niet," had hij aan haar oor ge
antwoord.
De greep van Mabel's vingers had
zich 0111 zijn hand gelegd als een ijzeren
klem. „Elf uur en geen minuut later
de Kerstklok moet geluid worden."
Zij had er de woorden met zichtbare
inspanning uitgestooten en alsof zij haar
krachten voorhet oogenblik allemaal
opgebruikt had, was zij onmiddellijk
weer in haar doodssluimer teruggevallen.
Toen was het tien uur geworden en
half elf. Om kwart voor elven had Mabel
haar oogen nogmaals opgeslagen. „Denk
om je tijd. had Jim Croft van haar
dorre lippen gelezen. Vastbesloten had
hij teruggeknikt. De Kerstklok zou ook
dit jaar geluid worden. Mabel wilde het
zoo. Zij hadden het vijftig jaar achter
een samen gedaan, want anderhalf uur
gestadig doorluiden was te zwaar voor
een mensch alleen zelfs voor een
stdrken man als Jim Croft.
Het was vijf minuten voor elven ge
weest, toen Jim was opgestaan van zijn
stoel. Hij had Mabel gekust, nog een
laatsten afscheidsblik uit haar moede
oogen opgevangen en haar hand gedrukt.
Toen had hij de zuster goedendag ge
knikt en was naar de eerste verdieping
van den klokketoren geklommen. Klok
slag elf uur was hij begonnen met
een langen haai aan het touw, gevolgd
door 'n korten. En de menschen in de
kleine huisjes waren met slaperige ge
zichten naar het venster geloopen en
hadden naar den toren opgekeken. Jim
Croft luidde de Kerstklok het scheen
dus nog niet zoo erg te zijn met de oude
vrouw.
En nu stond Jim Croft op de plek,
waar hij vijftig jaar lang op den voor
avond van Kerstmis had gestaan en
zong aan het klokketouw de blijde bood
schap van de engelen van Bethleliems
velden. Zijn aflosser zat. op de bank aan
den muur en keek slaperig uit zijn
oogen. Jim Croft zag hem echter niet.
Zijn verbeelding bevolkte de kleine
ruimte met schimmen uit zijn leven.
Hier had hij zijn vader zien staan en zijn
moeder. Hij had de klok voor hen geluid,
toen zij ter ziele waren gegaan en sedert
dien dag was er geen enkele gebeurtenis
van belang in het dorp voorgevallen, of
hij had er met het klokketouw luister,
blijdschap of droefheid aan bijgezet. Hij
had geluid voor oorlog en overwinningen,
voor wapenstilstand en vrede, voor
koningsrouw, kroningsplechtigheden en
kerkelijke feesten, bij brand, huwelijken,
geboorte en dood. En in dit uur zag hij
de voornaamste gebeurtenissen uit zijn
leven weer aan zich voorbijtrekken.
„Bim-bam," zong de klok. „Bim-
bam, bim-bam...."
Met staaroogen keek hij de kleine
ruimte rond. Zijn aflosser maakte een
beweging om op te staan, doch hij wees
hem terug met een krachtig hoofd
schudden. Hij was nog lang niet moe en
Elke lezer van dit blad kan echter
een proef-verpakking ontvangen
voor slechts 45 cent, op te zenden
in postzegels aan Boromag, afd.
70, Keizersgracht 6, Amsterdam-C
van allerlei aard
verdrijft U snel en zeker met
Koker 12 stuks 50ct. Proef doosje 2 stuks 10ct.
Dan Dampo inademen door
middel van deze practische in-
halatorwelkeUgratisontvangt
•ij'n doos 30 cf. of pot 50 ct.