mn
cm, I
TELEFUNKEN
m
Geef Uw
dagelijks een
Sinaasappel
SAINT-JAMES
GROG
ST. JAMES
altijd saprijker!
altijd zoeter
39
af geweten, (lat hij tóch zou betalen. Hij
betaalde steeds, om den familienaam
vrij te houden van openlijke schande.
Dick Bradshaw was de erfgenaam van
Ouden Nick. Mét diens landgoed en
vermogen had hij de familie geërfd.
„Tobt u maar niet," zei hij geduldig.
„Ik zal zien, wat ik doen kan. Maar
dan moet u alles aan mij overlaten.
En ik wou eerst eens met Nick praten.
Misschien spreek ik 't meisje daarna.
We zullen wel tot een schikking
komen, zonder dat de rechtbank er
in gemoeid wordt."
„O, Dick, wat ben je goed! En zoo
attent voor ons. Je weet niet, wat 't voor
me zeggen wil."
Haar dank was uitbundig en met
recht. Want zij begreep, dat de schik
king, vroeg of laat, van zijn slinkend
bank-tegoed zou komen, hoeveel Lois
La Roche per saldo ook vragen mocht.
Dick maakte zich zoo spoedig mogelijk
van haar af en belde om Jennison. „Vraag
of meneer Nicolaas even hier wil komen."
Hij wou Claire niet te veel tijd geven,
om met Nicky te praten, vóór hij hem
zelf gesproken had.
Nicky kwam bijna onmiddellijk. Hij
zag er verdrietig en beschaamd uit.
„Mooie toestand, Nick."
„Weet ik zelf 't beste." Nick keek
schichtig en mompelde. „Ik wist niet,
dat moeder er met je over spreken zou,
maar 't moest tóch uitkomen vroeg of
laat. Geld heb ik niet. Wie weet kom ik er
voor achter de tralies."
„Zoo'n vaart zal het wel niet loopen.
Vertel maar eens alles."
Nicky sprak, maar Dick moest veel
vragen en peilen, om feiten te contro
leeren en bijzonderheden te vernemen.
De hoofdzaak was deze Nicky kon
zich beslist niets, herinneren van een
huwelijksbelofte. Hij had wat veel ge
dronken, bekende hij onwillig. Iedereen
trouwens. Hij had een fuifje gegeven
voor Lois. Ja, hij had wel eens over
liefde gepraat met Lois, maar hij vond
't heelemaal geen meisje om mee te
trouwen. Nee, hij had haar na dien
tijd niet meer gezien. Oom Nick was
erger geworden, dus had hij naar Lynne-
wood gemoeten, en daar was hij ge
bleven. Hij had nooit kunnen denken,
dat Lois zoo'n streek zou uithalen.
Véél had Dick aan die inlichtingen
niet. Misschien had de jongen den om
gang met het meisje willen verbreken,
omdat hij bang was, dat oom Nick iets
te weten kwam, en hem onterven zou.
Dic.k keek peinzend naar Nicky's ge
bogen hoofd en stelde de voornaamste
vraag. Of Nicky bereid was met het
meisje te trouwen, en haar op Lynne-
wood te brengen, voorloopig dan kon
den ze daarna verder zien.
Nicky keek hem ongeloovig aan. Hij
keek weer schichtig en zat te schuifelen
op zijn stoel.
„Dat. meen je toch nietWat
moet ik met een vrouw beginnen Waar
moet ik haar dan van onderhouden
Trouwens, zijKun jij niet eens met
haar praten Naar mij luistert ze toch
niet."
Dick keek hem peinzend aan. Nicky
was rood en beschaamd, maar koppig.
Het meisje trouwen deed hij niet. Hij
had haar niet gevraagd, hield hij vol.
Dick ging naar zijn eigen kamer, met
een gevoel, of hij grootvader van al de
Varicks was. Hij zou maar eens telefo-
neerenzien, of hij mejuffrouw Lois
La Roche te spreken kon krijgen.
Wat zou dat grapje hem kosten
DERTIENDE HOOEDSTUK
I Viek voelde zich niet bepaald geluk-
kig, toen hij in de hal van een be
kend restaurant op Lois La Roche zat
te wachten. Het kon zijn, (lat zij een
gewone gelukzoekster was misschien
was haar hoofdje op hol geraakt door
het vooruitzicht, een voornaam huwe
lijk te sluiten wie weet had zij zelfs
van Nicky gehouden, en zocht zij zich
nu, in haar ontgoocheling, te wreken.
In ieder geval was 't een onaangename
taak, die hij voor zich had en Lois
was zeker niet de eenige schuldige.
Hij zag een tenger figuurtje aan
komen, vrij opzichtig gekleed. Dat was
natuurlijk Lois La Roche, dat lichte
blondje met dat poppengezichtje en
die blauwe baby-oogen. Hij ging naar
haar toe.
„Juffrouw La Roche Mijn naam
is Bradshaw. Ik vind 't heel vriendelijk
van u, dat u komt."
„Ja, niet Zij hief haar neusje naar
hem op. „Ik had er eerst niet veel zin
in, maar ik ben niet gewend, een ander
voor me te laten vechten, dus heb ik
't maar gedaan."
„Vechten zal niet hoeven, hoop ik."
Hij moest een lachje inhouden. Dat was
een mooie steek geweest voor den af
wezigen Nickv. Er scheen wel iets te
schuilen onder die zilverige krullen. „Ik
wou alleen maar een beetje praten. Zul
len we in de eetzaal gaan Ik heb een
tafel gereserveerd."
Dogen volgden hen, toen zij gingen.
Het sprak vanzelf, dat Lois na werd
gekeken. Maar er was iemand, die Dick
herkende, en die vertelde later aan een
paar anderen, dat die verkwistende
erfgenaam van Nick Varick met een
actricetje omging, en dat het beroemde
millioen wel door zijn vingers zou glij
den als water.
Dick had een tafel in een stillen hoek
gekozen, en de eerste minuten werd er
over geen Nicky en over geen huwelijks
beloften gepraat. Lois was kalm, ge
moedelijk. In haar tweeden zin zei ze
„Dick", en toen hij antwoordde kwam
er „Zegt u maar Lois." Claire Varick
had haar een intrigeerende vrouw ge
noemd zij leek niet veel meer dan een
kind, met haar tengere figuurtje en haar
blauwe oogen. Hij boog zich naar voren.
„Waarom begin je met zulke dingen,
Lois
Er kwam iets hards in de blauwe
oogen. „Om tweehonderdduizend dol
lar," zei ze kortaf. „Waarom zullen
we er veel woorden aan verspillen Je
kent de geschiedenis."
„Misschien. Nick zegt, dat hij zich
niets herinnert."
„Staat hem mooi. Maar ik heb ge
tuigen te over. Iedere advocaat kan u
vertellen, dat ik zoo sterk mogelijk sta."
„Ik ben bij geen advocaat geweest.
Ik gó er ook niet heen. Ik dacht, als
we eens praatten, kon ik misschien.
„Me afkoopen voltooide zij wat
bitter. „Nee, dank u. Ik treed trouwens
niet tegen u op, maar tegen Nicky.
Zijn ma is zeker bij u komen huilen
over 't gruwelijke idee, dat ze mij in
de familie zou krijgen, niet Als we 't
daar over willen hebben, is Nick óók
geen schilderijtje in een lijstje."
Het was een handige opmerking, en
hij sprak haar niet tegen. Lois La Roche
mocht zijn wat ze wou, gezond verstand
had zij genoeg, en zij deed niet aan
voorwendsels. Zijn boodschap beviel
hem steeds minder.
„U moet begrijpen," zei hij langzaam,
„dat ik hier evengoed in uw belang ben
als in dat van Nick."
Zij keek hem opmerkzaam aan. „Ik
zou 't haast gelooven. Gaat u eens
door
„Goed. Ik dacht eerst als Nick u
zijn woord gegeven had, moest hij u
maar trouwen ook. Maar dat denk ik
nu niet meer. Neem me niet kwalijk,
Lois, maar.'t zou nooit een gelukkig
Vervolg op blz. 44
RHUM
47
VAN DE BEROEMDE PLANTAGES
SAINT JAMES OP DE ANTILLEN
3/« rhum Saint
James. 1/4 sui
kerstroop of
poedersuiker.
Een schijfje ci
troen. Men voe
ge warm water
toe, een hoe
veelheid, onge
veer anderhalf
maal zoo groot
als de boven
genoemde.
Menkan,al naar
zijnsmaak,noot-
muscaat, kaneel
of kruidnagelen
toevoegen.
'RHUM
auajxms
6EN. AGENTE VOOR NEDERLANO
N.V. EXPORT IMPORT MIJ.
v/h WILMERINK
MULLER
AMSTERDAM-C.-TEL.31110
(ÉL M
Jaffa
PALESTIJNSCH PRODUCT
verschaft U de Telefunken TA 55 WK.
Door de harmonische samenvoeging van
chassis, luidspreker en kast klinkt de fijn
genuanceerde weergave geheel „vrij"
van het apparaat; men waant zich in
de concertzaal of de studio. Door den
rijkdom aan formanten komt het karak
teristieke van elk instrument en elke stem
volkomen tot zijn recht.
Dank zij de toepassing van de vele
nieuwigheden der radiotechniek wordt
hier iets schoons geboden voor weinig
geld. Zeer goede selectiviteit - zicht
bare afstemming - automatische fading-
compensatie-intelligente stationsnamen
schaal - eenvoudige bediening - verras
send goede korte-golf ontvangst-timbre
schakelaar - pick-up-aansluiting - aan
sluiting tweeden luidspreker - bijzonder
smaakvolle kast. PRIJS FL 135.-.
Vraagt geheel vrijblijvend demonstra
tie bij een Telefunken Service Station.
AAUZEKAPPARATEN voor f?AD/0
NEDERLANDSCHE SIEMENS MIJ., N.V. HUYGENSPARK 39 - DEN HAAG
