die apart zouden koffiedrinken, vergeten, mogelijk
ook heeft het kamerarrest de levendige Sisi zóó
ongedurig gemaakt, dat zij met Rodi begon te kib
belen. In ieder geval werd tijdens het plechtige maal,
door de hertogin zoo gelukkig geleid, opeens eeri
ontstellend luid gerucht uit den aangrenzenden salon
vernomen. Een halve minuut later vloog de deur
open en Sisi stormde naar binnen. Haar oogen
fonkelden van drift, maar toen ze de hooge gasten
zag, bleef het beklag over de een of andere ondraag
lijke onrechtvaardigheid, aan haar begaan, in haar
keel steken. Het gezicht van dit faniilieoonolave,
dat men voor haar verborgen had gehouden, ont
nuchterde haar en tegelijkertijd doorzag zij ineens,
wat hier eigenlijk gebeurde, waarom Nené haar wenk
brauwen fronste en moeder en tante Sophie haar zoo
boos aankeken. Nu begreep zij het heele mysterie
van de reis naar Ischl. Natuurlijk, Nené werd uitge
huwelijkt en daar hadden jongere zusjes niets mee
noodig. Hoogrood yan schaamte en bittere ver
nedering wilde zij vluchten.
Maar de jonge keizer had haar gezien. Hij was
opgesprongen en keek nog steeds naar dat tempera
mentvolle, frissche meisje. Misschien herinnerde
hij zich op dat oogenblik vaag de tienjarige Elisa
beth, die hij eens te Innsbruck ontmoet had
ofschoon hij in dien tijd - vlak voor de opwinding
van zijn kroning niet de minste aandacht, aan
Beiersche nichtjes had geschonken. Maar wat was
dit een gracieus meisje, en hoe knap was ze ge
worden
„Sisi...." zei hij haastig en hij deed een stap
naar haar toe-
Maar zij was boos op hem, omdat hij haar ver
nedering nog langer wilde doen duren. Al was hij
dan de keizer, zij gaf hein geen antwoord. Op het
oogenblik echter, dat Elisabeth wilde wegloopen,
stond de hertogin op om de zaak ter hand te nemen,
want hier ging het 0111 de reputatie van de familie.
Zij liet Sisi haar verontschuldigingen aanbieden en
daarna met een keurige buiging de gasten begroeten
en gaf zelf een luchtige wending aan het geval met
de opmerking
..Het schijnt, dat er een enfant terrible in huis is
Frans .lozef en zijn vader lachten vroolijk en waren
vol meegevoel met Elisabeth en haar verdriet.
Aartshertogin Sophie echter scheen niets grappigs
in de situatie te kunnen vinden. Een oogenblik
later was het intermezzo schijnbaar vergeten. Ludo-
vika had Sisi weer Weggestuurd en de lunch werd
voortgezet in een ietwat pijnlijke stilte. Toen de
fruitschaal was rondgegaan voor het dessert, kwam
de keizer op zijn jonge nichtje terug.
„Natuurlijk," zoo kondigde hij op beslisten toon
aan, „moeten we elkaar vanavond op de receptie
weer ontmoeten. Allemaal, Sisi ook."
„Natuurlijk, Sisi ook," viel aartshertog Frans
Karei zijn zoon bij. Ludovika knikte kort. Zij
hield zich achter haar servet ver
scholen 0111 den doordringenden
blik van haar zuster te ontwijken.
Daar er verder geen stof voor
conversatie was, ging het hooge
bezoek naar huis. I)e banden van
haar kapothoed stevig onder haar
energieke kin gebonden, schreed
Sopliie voorop naar beneden. Zij
stapte in liet gereedstaande rijtuig
en stak haar parasol op. Het was
een warme Augustusdag. Toch had
Ludovika den indruk, dat Sophie's
hooge kleur niet geheel het gevolg
was van de hitte.
's Avonds zag de keizerin-moeder
erg bleek. Ludovika en haar beide
dochters werden in de portalen
van de keizerlijke villa hoogst koel
en vormelijk ontvangen. De zalen,
waarin de receptie plaats vond,
waren ruim en weidsch, het aantal
genoodigden op deze soiree naar
verhouding groot. Behalve de
koningin van Pruisen, de prins van
Hessen en graaf Grüune, een kamer
heer van Frans Jozef, waren er
vele adellijke officieren en danies
uit hofkringen, terwijl aartsher
togin Sophie koel en bedachtzaam,
het geheel met de uitdrukking
van een ervaren opperbevelheb
ster overzag.
Omdat Sisi niet veel keus van
japonnetjes had en Ludovika toch
zoo goed mogelijk met haar voor
den dag wilde komen, had liet
aankleeden wat langer geduurd dan
gewoonlijk en waren de gasten uit
Beieren wat laat. Frans Jozef had
al vol spanning naar hen uitgezien
en 1111 zij eindelijk binnenkwamen,
ging hij haastig naar hen toe.
Het deed Nené plezier om te zien,
hoe geanimeerd de keizer was,
die zich vanmorgen nog zoo lusteloos getoond had.
Nené was niet de eenige, die dat opmerkte. Ook
Karei, de jongere broer van Frans Jozef, zag het,
maar hij zag nog méér dan Nené. Met het fijne
instinct van de liefde had hij dadelijk ontdekt, wie
Franzi's aandacht gohl. Karei had Sisi sedert hun
beider kinderjaren uil de verte aanbeden. Behalve
vele vurige brieven had hij liet idool van zijn jongens
hart ook geschenken gestuurd. Kort 11a elkaar had
Sisi van hem ontvangen een lief ringetje, dat hij
van zijn zakgeld had gekocht, een gedroogde roos,
verschillende doode vlinders, prachtig opgeprikt op
karton, een doos marsepein, een horloge met een
Aartshertog Frans Jozef met z'n heide broertjes Mas en Karet Lodeu-ijk. in de prachtige tuinen van het
keizerlijke slot ftihönhrwnn. Door deze tuinen zon Elisabeth later raak urenlang te paard ronddraven.
Naast de beroemde spiegelzaal en de Ilaniillonzaal is ook de Napoleonzaal
run Schönhruun wereldbekend. Een hoekje ran de oostzijde der zaal. met
't portret ran Frans ra 11 Lotharingen, geschilderddoor A. r. Moron in 1772.
langen ketting en een bus kleverige drop. Sisi had
deze liefdesbewijzen met vluchtige dankbaarheid
aanvaard op haai' gebloemd postpapier schreef zij
hem beleefde briefjes terug, waarin zij haar jeugdigen
aanbidder vertelde over het leven te Possenhofen
(Possi, zooals de kinderen en ook de volwassenen liet
onder elkaar noemden). Ook zij had liem een ring
gestuurd, het wa-s er een, dien zij op een fancy-fair
had opgeheiigeld. Toch was dit koperen ringetje met
den glazen robijn een toevallig geschenk geweest,
haar brieven bewezen dat duidelijk genoeg. In al haar
antwoorden op zijn brieven stond nooit eenige aan
moediging te lezen. Toch had Karei ze bewaard. Eik-
briefje van Sisi scheen liem een kostbaarheid toe....
Ook nu was Karei zijn jeugdliefde niet vergeten,
zoodat hij keek met de oogen van jaloezie. Want
wat was er aan Nené, dat Franzi zoo vurig en attent
zou kunnen maken Om Nené was het hem zeker
niet te doen. Overigens vond Karei, dat zijn oudste
broer er fatterig uitzag in die uniform van wit en
goud, met den engen rooden gordel en de nauwe
broekspijpen. Met zoo'11 uniform zou liet voor hem,
Karei, geen kunststuk zijn om zelfs de meest stugge
beauté te betooveren. Maar daar moest je nu keizer
voor zijn, om een generaalsuniform te mogen aan
trekken, eer je zelfs maar een mannelijke gestalte
hadandere stervelingen kregen die prachtige
plunje pas, wanneer ze oud waren en een buikje
hadden op de plaats, waar de sjerp hoorde te zitten.
Aartshertog Karei keek ontmoedigd naar zijn eigen
uniform van luitenant der cadetten. I11 den loop
van den avond verergerde die moedeloosheid nog.
Wel had hij bij liet bestudeeren der plaatskaarten
een ontdekking gedaan, die hem voor een poosje
troostte, namelijk, dat aartshertogin Sopliie met
wijze voorzorg Sisi zoo ver mogelijk uit de buurt
van den keizer had gezet, heelemaal aan liet andere
eind van de tafel, waar de jeugd bijeen zatdat was
hijzelf, zijn jongere broer Lodewijk, de prins van
Hessen en Sisi. Aartshertog Karei beschikte overeen
brutaal en soms wat overdreven zelfvertrouwen.
Noch de jongeman uit Hessen, noch Lodewijk
zouden hem bij Sisi in den weg staan die twee aten
graag veel en hielden zich zeker enkel met het menu
bezig. Op die manier zou hij Sisi heelemaal voor
zichzelf hebben.
Maar toen gebeurde liet verschrikkelijke. Direct
hij het begin van het champagne-souper toastte