fcltal van modellm
E V KRLASTIM
VAN ENGELEN EVERS HEEZE (N-BR.)
weer andere voorrechte,n al waren er donkere ver
wikkelingen gekomen, sinds den dood van Nicolaas
Varick.
Ken prettig ideetje bracht opeens een vonk in haar
oogen, toen zij haar schrale post meenam naar de
bibliotheek, (leen gepieker, om vijf voor negen op een
werkdag /.ij haalde een paar boeken, en dan aan 't
werk, met die aanteekeningen van Nicolaas Varick
voor zich. Opwindend was 't, niet, maar vervelend
ook niet 't werd goed betaald, en 't hield haar hier.
Kr was niemand in de bibliotheek, maar op de
groote tafel lagen een jas en een hoed, die zij kende.
Zij bleef er bij staan, niet een glimlachje. Ze waren
precies zooals hij. Groot, en makkelijk en bescher
mend. Haar vingers raakten de jas aan, en bleven er.
„Pas maar goed op hem, Groote Jas. Hij is zoo'n
schat en hij is zoo dwaas roekeloos. Hij kan zich
niet indenken, dat al die mensehen niet net. zoo
hartelijk en eerlijk zijn als hij. Maar dat zijn ze niet.
't Zijn beesten, hongerige wolven, die loeren, 'om
hem tegen den grond te krijgen."
Ze zei het niet luidop natuurlijk, maar de gedachte
was er, en een opdrang van vrees en hartstochte
lijken beschermingsijver. Haar hand gleed van de
ruige jasmouw af. Hij zou waarschijnlijk dadelijk
terugkomen. Jessamy draalde en opende onderwijl
haar post.
De brief van Spencer was gauw gelezen. Die be
vatte dank voor haar maandelijksch rapport over
haar werk en hield een cheque in. Verder was er niets
dan het tijdschriftje.
Het leek nogal een aanstellerig mondain ding
geen echte kwaliteit, maar wel handig in elkaar ge
zet. Kr stonden babbeltjes over de uitgaande wereld
in, amusant vrijmoedig. Zij las een paar regels en
trok haar wenkbrauwen samen. Nee, dat was niet
amusant meer. 't was venijnig. 'n schend
blaadje.
Wie had 't haar gestuurd, en waarom 't Zag er
niet als een proefnummer uit 't kruisbandje was
onbedrukt en 't adres met de hand geschreven, in
blökletters. Dat was eigenaardig en niet prettig,
't Leek, of de afzender onbekend wou blijven. Zij
bladerde en trof een gemerkte pagina-
De frons werd dieper tussehen Jessamy's oogen.
Zij las eerst verbaasd, toen verontwaardigd en einde
lijk met een toorn, die al het andere wegvaagde.
Kr stonden twee berichtjes, listig bij elkaar geplaatst..
„Er moet hcusch eens een maximum-snelheid voor
jonge millionnairs worden voorgeschreven. We
hooren, dat zekere jongeman met een banktegoed
van een el, gloednieuw, 't nu reeds tot trouwbreuk-
gebracht heeft. Of liever tot een vriendschappe
lijke schikking. Men fluistert althans, dat hij korte
lings een cheque van vijftigduizend dollars heeft
vereerd aan zekere jongedame van den anderen kant
van 't voetlicht, dus er zullen nergens getuigen noo-
dig zijn."
„Mejuffrouw Lois La Koelie, het blonde vuurwerk
je in „Tintel, tintel, diamant", spreekt alle ge
ruchten, dat zij weldra gaat trouwen, tegen."
„Ik geloof 't. niet.Jessamy wierp liet blaadje
van zich af. 't Was schandelijk, dat zulke dingen
gedrukt mochten worden 't Was schandelijk, dat
iemand haar dat vieze pamflet dorst te sturen
anoniem. Dick moest ze aanklagen of dat vunze
bureau opzoeken en iemand afranselen
Kr lag een opgevouwen krant naast de jas van Dick.
Het weggesmeten blaadje botste er tegen en stiet de
krant op den vloer, met een aantal strookjes, die er
op een net stapeltje onder hadden gelegen. Jessamy
bukt.e zich om ze op te rapen.
't Waren blijkbaar verrekende cheques. Eén er van
keek liaa'r onbeschaamd aan, toen zij reikte, 0111 er bij
te komen.
„Lois La Roche. vijftigduizend dollars."
Zij keerde het papiertje 0111 en zag de sierlijke
handteekening van Lois La Roche en vlug legde zij
alles weer in orde op de tafel. Haar gezicht gloeide
nu niet meer van verontwaardiging. Het was bleek en
verwrongen.
Het was haast niet te gelooven Dick Maar daar
was de cheque, en dat spottende berichtje, te stellig,
om heelemaal ongegrond te zijn. Zooiets verzinnen
dorsten zij niet smaadschrift werd door de wet
gestraft. Zij dacht rampzalig aan de heerlijke och-
tendritten en de herfstwandelingen, aan een blik, een
woord, een zachtheid van stem kleinigheden, die
maar één ding beteekenen konden. En onderwijl was
er steedsdit geweest-
Even kreeg zij hoop door dc gedachte aan Nicky
Varick. Hem, of zelfs Oliver, kon zij eerder verdenken,
maar zoo dwaas zou Dick niet zijn, zooveel geld uit
te geven, om Nickv uit een zijner verlegenheden te
helpen, en Oliver was te voorzichtig, om zich ver op
glad ijs te wagen. En dat berichtje klonk zoo zeker
Ze móésten wel zekerheid hebben, als ze zooiets
dorsten te drukken. Het leek haar niets voor Dick,
maar wat kénde zij Dick Bradshaw eigenlijk 1
Buiten zijn knapheid en zijn prettigen lach. en die
warme, geheime gedachte aan hem in haar hart f
Hij kon ieder oogeriblik binnenkomen. Snel greep
Jessamy haar dingen bij elkaar, zelfs het hatelijke
blaadje en het kruisbandje, en zij repte zich weg.
Zij wou Dick nu niet zien. Misschien wou ze hem wel
nooit meer zien.
Nauwelijks was ze weg, of Dick kwam binnen. Hij
nam zijn jas, zag de krant en dacht aan de cheques,
die hij er onder had geborgen. Die had hij met de
ochtendpost ontvangen. Hij ging de safe openen en
wierp de papieren er in. Hij had nu geen tijd 0111 ze na
te zien de auto stond te wachten, en hij zou kwart
over tien bij Jordan op 't kantoor zijn.
Jessamy zag den snellen wagen de laan doorschie
ten. Dat was nu zijn leven zelfvertrouwen, macht-
snelheid, vertoon.
Zij ging naar haar bureau. Haar werk moest zij
afmaken, maar zij zou zich haasten wat zij kon, en
dan verliet zij voorgoed dit huis, met haar kostelijke
gratificatie, van tienduizend dollar. Maar zij
had nog maanden taaien arbeid voor den boeg.
Dick haastte zich zooveel mogelijk, toen hij dien
middag naar huis reed. Hij had al vroeg teruggewild,
maar zijn tijd was zeer bezet geweest, 't Gesprek met
Jordan had alléén al zoo lang geduurd. Herinnerend
glimlachte hij. Jordan's vriend Harvey had toegege
ven de koop was gesloten voor driehonderdvijftig
duizend. Binnen de veertien dagen werd de eigen
dom overgedragen, was hij bezitter van een heelen
bergkant in een noordwestelijken staat. Jordan had
de transactie met een dinertje willen vieren, maar hij
had bedankt. Hij wou terug zijn op Lynnewood, voor
Jessamy naar huis ging.
Er was een half jaar verloopen sinds Nicolaas
Varick overleed, hem zijn tegenwoordigen rijkdom,
een gouden belofte en een stalen plicht nalatend.
Een dag 11a het sterfgeval had hij een kort, raadsel
achtig zinnetje neergeschreven: „Kan haar 19 Decem
ber vragen."
Vervolg op blz. 26
VERLAAGDE
PRIJZEN
Wol - 50 gram. .Mot
Krimpvrij. Kleur
36 cent.
Katoen 100 gram.
Krimpvrij. Kleurecht.
Tr lasol geverfd,
36 cent.
Ongebleekt 100
gramweergaloos sterk
20 cent.
Kn of lengte 359 M
Een losse greep uit den schat van modellen in het nieuwe nummer
van „Praten en Breien". Ze komen op dit formaat nauwelijks tot
hun recht. Maar als U ze ziet in het breiblad zelf, scherp gedrukt
op mooi papier, met een duidelijke, overzichtelijke beschrijving
erbij, zult U zóó naar de breinaalden willen grijpen!
„Praten en Breien" No. 38 is nóg weer beter gedrukt, in een
nóg mooier kleed gestoken en de inhoud is rijker en oorspron
kelijker dan ooit te voren!
U mag het nteuiv'e nummer niet missen 1 Stuur 5 omslagen can Everlasting
naar Heeze, dan zenden wij het U gratis en francoNo. 38
