Een gezellig avondje bij koningin Victoria (Anna Neagle). Achter haarsteunend op de canapé, prins Albert Antoon Walbrook) de echtgenoot ran de vorstin
die haar met zijn groote garen van geest en hart zijn leren lang terzijde stond, doeh er maar niet in slaagde, de antipathie en het verstokte conservatisme van
het Engelsche hof te overwinnen.
liet verscheiden van prins Albert, een gebeurtenis, welke koningin
T ictoria aanvankelijk zoo aangreep, dat zij de belangstelling voor alles
wat om haar heen voorviel verloor.
een van de eerste en ongetwijfeld meest belangrijke
gebeurtenissen in baar leven. Het werd een ideaal
huwelijk, dat een stempel van groote waarde drukte
op haar geheele regeeringsperiode. En die periode
was lang en zegenrijk, want zij was een der weinige
vorstinnen, wie het gegund was, haar diamanten
regeeringsjubileum te herdenken. Dit laatste is in de
film geaccentueerd door dat feest in kleuren weer te
geven. Dat was een zeer dankbaar gedeelte, daar de
pronk en praal van het Engelsche hof zijn weerga
op de wereld bijna niet vindt. En niet alleen het
feit, dat bijna uitsluitend officieele documenten en
geschriften als leidraad zijn
gebruikt, maar ook de zeer
voorname factor, dat zoo
veel mogelijk historische
gebouwen tot achtergrond
dienden, geven aan dit film
werk een zeer bijzonder
cachet. De geheele film is
beschaafd, voornaam en
hier en daaruiterstgevoelig,
zonder valsclie sentimen
taliteit. Zóó moet deze
vorstin geleefd en gewerkt
hebben. Zóó moet zij zijn
geweest in haar jeugd en in
haar hoogen ouderdom. En
hoewel uit den aard der
zaak zeventig lange jaren
in twee korte uren moesten
worden saamgedrongen,
zoo krijgt men na het zien
van deze film toch een
volledigen indnik van deze
koninklijke vrouw, die haar
leven lang een zware
kroon met eere droeg. Ook
de historische figuren, die om haar heen ge
groepeerd zijn, zooals Disraeli, Palmerston,
Gladstone, Melbourne, Canterbury, Peel en
vele anderen zijn voortreffelijk getypeerd-en
completeeren meesterlijk. Opmerkelijk voor
een Engelsche film is verder, dat zij zich niet
in onbelangrijke, vervelende details verliest,
maar dat zij steeds, krachtig en zoo kort als
maar «enigszins mogelijk is, tot de kern van
ieder feit doordringt. Daardoor blijft men tot
den laatsten meter hevig geïnteresseerd en geboeid.
Tn figuurlijken en letterlijken zin is het dan ook een
T ictoria de Groote voor haar 60-jarig regeeringsjubileuin,
zooals zij door Anna Neagle werd uitgebeeld. Houding,
uitdrukking én gebaar zijn buitengewoon raak en zuiver
getroffen, zoodat de geheele figuur bijna een incarnatie is
van de vórstin.
film van koninklijke allure, welke terecht in Venetië
met den grooten zilveren beker werd bekroond
