HU LEEK EEN DWAAS...,
KEN ROMAN VAN AGNES LOUISE PROVOST
TWINTIGSTE HOOFDSTUK
ir
I ZEVENDE l
VERVOLG
Misschien wel, en misschien ook nietmop
perde haar zoon. In ieder geval heb ik mede
lijden met Dick. Ik heb hem zelf óók
afgezet, en 't is heelemaól een gemeen!' vertooning
bij hem in huis te blijven hangen, en hopen, dat
hij fout gaat. Maar zóóiets vind ik te bar, wélke
man 't ook zijn zou."
Zijn moeder zuchtte klaaglijk.
Met Leila en Nicky zat zij
precies tusschen twee molen-
steenen. 't, Zou natuurlijk een
schitterende partij zijn voor
Leila, en 't was natuurlijk een onzinnige veronder
stelling, dat Dick zijn erfenis echt zon riskeeren..
maar wat kwam alles veel prettiger in orde, als zij
ieder hun billijke portie kregen
T ynnewood stond in volle lenteglorie, voor Dick
het terugzag. Zij hadden zich op den terugweg
hier en daar opgehouden, waar kennissen van de
Varicks woonden. Hij was een verloofd man, die
vertoond werd, en als hij "t onaangenaam vond,
hield hij dat gevoelen voor zich. Hij verscheen bij
tal van gelegenheden met Leila in "t publiek, nam
vele uitnoodigiugen aan en maakte kennis met een
bijna eindeloozen stoet menschen, en hij was op
gewekt en vriendelijk, en iedereen vond hem aar
dig. Soms kwam er even een grimmige trek, als
hij in een krant las, dat „mejuffrouw Leila Varick
en haar verloofde, de heer Richard Bradsliaw uit
New York", hier of ginds gelogeerd hadden. Zóó
veel had hij aan het geld van Nieolaas Varick te
danken, en niet meer.
Zelfs toen zij aan het einde van hun reis kwamen,
maakte hij niet dadelijk aanstalten om Lynnewood
te openenhij nam met. de Varicks intrek in hun
liefste hotel en werd onmiddellijk gegrepen in een
werveling van felicitaties en afspraken. Het leek
zoo vanzelfsprekend, dat Claire en haar familie tot
zijn gezin behoorden, dat hij zonder vragen een suite
voor hen gehuurd had.
De Varicks vonden het alle drie prettig, in de
stad te zijn, en vooral Leila was in haar schik,
dat hij den terugkeer naar Lynnewood uitstelde.
Als zij er iets aan doen kon ging hij niet terug
naar een plaats, waar hij Jessamy Landon dage
lijks kon zien. Leila wist maar al te góed, hoe dun
de draad was, die hem aan haar bond.
Kr was geen enkel intiem samenzijn meer gevolgd;
er had zich geen schijn van een verliefd tafereeltje
voorgedaan. Hij werkte het program af, maar het
program scheen niets te omvatten dan een vriende
lijken oppervlakkigen omgang en een beleefd aan
vaarden van een toestand, die niet verholpen kon
worden. Het stak haar, en maakte haar woedend,
maar Leila was den laatsten tijd voorzichtiger met.
Dick. Hij was een iétsje anders sinds dien middag op
het, eiland. Misschien was dat ietsje er aldoor al ge
weest, en was zij te zeer opgegaan in haar eigen plan
nen, om het te merken, maar zij begon in Dick een
koppigheid aan t,e voelen, die zij niet, had verwacht.
Het deed niet onaangenaam aan, maar toch was
liet er, achter de onvermoeide goedhartigheid, die
zij allen reeds als iets vanzelfsprekends beschouw
den. Leila kon het niet, nader uitleggen. Hij weigerde
nooit, iets, dat zij hem vroeg eigenaardig maar
er waren nu en dan momenten, dat zij aarzelde, en
tot de conclusie kwam, dat het wijzer was,, niet te
ver te gaan.
Op zijn houding tegenover haar kon zij niets aan
merken, behalve, dat het niet de houding van een
minnaar was, en nu begreep zij bitter, dat het daar
toe nooit zou komen. Hij was attent, ging overal met
haar heen en was gezellig hij vervulde haar minste
wensehen edelmoedig en zonder den minsten ophef.
Dit was geen kleinigheid, want, sommige wensehen
van Leila eischten veel. Zij was dol op sieraden,
smeralden trokken haar altijd aan, en voor diaman
ten had zij een hartstocht, dien Oliver, zijn wenkbrau
wen optrekkend, minachtend als barbaarsch had
gebrandmerkt,. Sinds haar verloving had zij weelde
rig haar verbeelding laten gaan over de fonkelende
KORTE INI10U1) VAN "T VOORAFGAANDE:
De millionnair Nieolaas Varick roeit z'n einde nade
ren. Verscheidene hebzuchtige familieleden zijn op
Varick's buiten Lynnewood samengekomen, om z'n
dood af te wachten. Dick Bradshaween jongeman,
wordt door Varick uit het buitenland aan z'n doodsbed
ontboden. De oude heer vertelt hem, dat hij vroeger op
z'n moeder verliefd geweest was, doch dat door zekere
lasterpraatjes van een huwelijk nooit iets gekomen is.
Kort na dit onderhoud sterft Varick. Dick Bradshaw
is universeel erfgenaam. Hij krijgt onmiddellijk een
■millioen dollars en wordt eigenaar ran alle bezittingen
op voorwaarde, dat hij een jaar naden overlijden «dag
van Varick geheel vrij van sch ulden is. De hebzuchtige
familieleden erven totaal niets. Alleen wanneer Dick
aan de genoemde rooneaarde niet kan voldoen, worden
Varick's bezittingen aan hen toegewezen. Jessamy
Landon, Varick's secretaresse, blijft, volgens het testa
ment, voorloopig in dienst voor het samenstellen van
een catalogus. Dick is bij de eerste ontmoeting reeds
op het charmante meisje verliefd geworden. Claire
Varick, een der onterfde familieleden, heeft op aan
dringen van haar zoon Nicky en haar dochter Leila
aan IHck Bradshaw gevraagd voorloopig op Lynne
wood te mogen blijven logeeren. Een cheque van
40.000 dollars, zoogenaamd voor het aflossen van een
hypotheek, heeft ze hem met een traan en een senti
menteel verhaaltje afgebedeld. Stacy Jordan verkoopt
in samenwerking met Oliver Ennis, een eveneens ont
erfd familielid van Varick, aan Dick Bradshaw een
waardeloos stuk boschgrond voor 350.000 dollars.
Nicky Varick heeft zich in een schandaaltje verwik
keld. Hij moet Lois Tm Roche, een artiste, schadeloos
stellen wegens verbreking van trouwbelofte. Dick be
taalt voor hem 50.000 dollars. Leila Varick heeft in
een sensatie-blaadje een artikeltje hierover gepubli
ceerd, waarin zij Dick van het schandaal beschuldigt.
Een exemplaar van dit bladstuurt zij toe aan Jessamy
Landon, die naar aanleiding hiervan haar verhouding
mei Dick verbreekt. Dick zoekt vergetelheid in fuiven
en feestriereti. Leila ziet nu haar kans schoon. Zij
weet zich zóó aan Dick op te dringen, dat spoedig
een verloving tusschen hen beiden tot stand komt.
pracht, die ooit, haar eigendom zou zijn. Reeds waren
haar gulzige, kleine handen gretig bezig, schatten te
verzamelen. Zij had een groote, diamanten clip,
een rimpeling van regenboogvlammen rondom een
grooten, vierkanten emerald. Zij had een emeralden
ring, en een hanger, die een gloed van licht was.
Later liad zij gevleid om een paar diamanten gespen,
en daarna had het leven haar niet meer compleet
geleken zonder een armband met emeralden en
diamanten, dien zij pas gezien had. Zij dacht ook
aan parels, maar die moesten wachten, tot Dick's
jaar om was dan kon hij zoo'n echt, kostbaar snoer
voor haar koopen, waar iedereen over praten zou.
Haar honger was niet te verzadigen, maar door al
haar buitensporige eischen heen hield Leila een sluwe
bezorgdheid voor zijn financiën, die nu ook haar
financiën waren.
Er waren oogenblikken, dat zij ongerust, werddat
zij zich afvroeg, hoever Dick al gekomen was door
zijn luchtige roekeloosheid met geld, en dacht aan
de katachtige grijns, waarmee Oliver haar gefeli
citeerd had wegens haar verloving met den erfge
naam.
Oliver had het veel te vriendelijk opgenomen naar
haar zin. Het, was niets voor Oliver, zoo lieftallig
te doen. Het was niets voor hem, van een aandeel in
het vermogen van oom Nick af te zien, zonder
vechten, en Oliver kon niet anders vechten dan
kalm en ten doode toe. Leila had dolgraag die dure
geschenken, waarom zij door andere meisjes heimelijk
of openlijk benijd werd, en zij wist bijna zeker,
na voorzichtig rekenen en gesprekken met Olaire, dat
Dick nog bijna de helft van dat millioen over had,
maar zij wou de risico niet wagen, alles te verliezen
om wille van een paar weken genot.
Zij begon te peilen, voorzichtig, maar aanhoudend.
Zij vroeg, wat de twee suites kostten, en hoe hoog
het onderhoud van Lynnewood liep, als hij weg was.
Zij maakte aanmerking op het bedrag, dat voor de
bediendentafel was uitgetrokken. Zij probeerde te
ontdekken, of Oliver geld van hem trok, en zij viel
Nicky heftig aan wegens zijn gewoonte, zijn aanstaan
den zwager aan te spreken om geldleeningen. Zij wou
vooral weten, hoe hoog zijn banktegoed was, en deii
vurig begeerden armband gebruikte zij als voor
wendsel, om een blik in zijn bankgeheim te recht
vaardigen. Zij had den armband dien morgen bij
haar gewonen juwelier gezien en was gauw terugge
gaan om hem het belangrijke nieuws te vertellen,
met het gewone resultaat.
„Weet je zeker, dat 't kan, Dick Ik heb hem na
tuurlijk dolgraag, maar er staat nu zooveel op 't
spel voor je, en je bent zoo roekeloos misschien tel
je niet eens de rekeningen op. Weet je zeker, dat je
geen kwaad kunt V'
„Ja, hoor," stelde hij haar gerust, maar hij scheen
er zich vroolijk over te maken. „Een millioen, met
de rente, is een heele hand geld. om in een jaar door
te komen. Maak je maar geen zorg, Leila. Er is niet
't minste gevaar."
Het was veel te vaag hij had eigenlijk nog
niets gezegd. Ondanks haarzelf werd haar stem wat
dunner van ergernis.
„Je bent onverbeterlijk, Dick. Zeggen dat alles
in orde komt is makkelijk, maar 't gaat om de cijfers."
Snel bedwong zij zich, en haar stem werd weer traag,
zacht verwijtend. „Je weet natuurlijk, hoe je zaken
staan, maar roekeloos bén je, en 't zou afschuwelijk
zijn, als je nu je kans vergooide. Er kan op 't aller
laatst wel eens iets onverwachts gebeuren effecten
kunnen .ineens dalen, of menschen, die geld van je
geleend hebben en zoo, kunnen in gebreke blijven.
Ik ben er soms echt ongerust over. Ik vind 't naar, dat
je me zoo weinig in vertrouwen neemt."
Hij keek haar aan met een nadenkenden blik, die
haar even ontmoedigde toen schudde hij het hoofd
en lachte.
„Ik wist niet, dat ik zoo terughoudend was. Ik
zal je even gauw inlichten. Hier heb je de cijfers
ik heb veel uitgegeven en ik geef nóg veel uit, maar
ik heb nog ruim een half millioen over, en daarvan
is driehonderdvijftigduizend solied belegd in vaste
goederen, die een groot inkomen zullen opleveren. De
effecten kunnen rijzen of dalen, 't raakt me niet, want
ik heb niet één papiertje, en ik ben absoluut niet van
zins, mezelf voor schandaal te zetten door iets op
de beurs te beginnen. En over een kleine twee maan
den kan ik aanspraak maken op de rest van de na
latenschap. Ben je nu gerust
„Natuurlijk. Ik was ook niet bang eigenlijk, maar
't is zoo'n spanning, als je niets weetJe had 't me
eigenlijk veel eerder moeten vertellen, maar omdat jij
't bent, moog je me een kus geven en dan is 't in
orde."
Hij gaf haar 'n kus, onberispelijk en hartelijk,
maar zonder de minste vurigheid, en zij liet het er bij.
Ze wist nu, wat ze weten wou, haar angst op dat
punt was bedaard, maar zij was zich stekelig bewust,
dat zij minder handig te werk was gegaan dan haar
bedoeling was geweest, en dat iedere kus, dien hij
haar gaf, niets was dan een beleefd zich schikken in
de omstandigheden, waartoe zij bijna altijd het ini
tiatief moest nemen. Het was ergerlijk het was om
razend te worden. Er waren momenten, dat zij hem
bijna haatte.
Maar dien avond straalde de emeralden armband
aan haar pols als groen vuur.
Op een ochtend reed Dick uit, naar Lynnewood.
zonder aan iemand te zeggen, waar hij heen ging. 't
Was zijn eerste uitstapje na zijn terugkeer in New
York, en de bekende wegen waren vol lentevreugd.
Op Lynnewood gaf het open hek hem den eersten
groet, dé boschlaan had een teederheid van jong
groen en een kruidigen geur van- opgewekten groei.
Druppels van een morgenbuitje spetten op hem neer
en glinsterden in de lange sprieten zonlicht, die door
de boomen tastten. En Dick begreep, dat hij heimwee
had gehad. Hij was gaan houden van die mooie,
statige bezitting met haar afgeslotenheid en stilte, zijn
Lynnewood als hij het hield.
Een minuut later kwam hij uit het geboomte in
open tuinen met frissche grasvelden, en hij werkte
ijverig met claxon en uitlaat, om zijn nadering aan
te kondigen. Snelle figuren kwamen uit garage en
stallen en tuinen, met lachende gezichten, zich
reppend om bij de hand te zijn en „den baas" té
(JVWWVVWWVVWWWI/fJ
