- I
w.%-
-r
29
De keizerlijke villa le fee hl, 't geschenk
van Sophie aan Fran* Jozef en Elisabeth.
geboren werd, was een meisje. Terwijl de keizerin nog
bewusteloos was, nam haar schoonmoeder de zorg
voor het huilende wichtje op zich. Volgens de ge
woonte moest er een nooddoopsel worden toegediend.
Daar niemand op de geboorte van een prinsesje was
voorbereid, was er slechts in jongensnamen voorzien.
Er had nu plotseling een verandering van program
ma plaats. Zonder er veel woorden over te verliezen
besloot Sophie het kind naar zichzelf te noemen.
Elisabeth herstelde langzaam. Intusschen eischte
het nieuwe leventje naast haar verzorging. Er kwam
een min in het paleis en de aartshertogin installeerde
gemakshalve de baby en haar verzorgsters in haar
eigen vertrekken. Toen de jonge moeder voldoende
hersteld was om de zorg voor de kleine op zich te
nemen, bestond aan haar belangstelling noch aan
haar hulp eenige behoefte. De baby was gezond en
werd uitstekend opgepast. Aartshertogin Sophie had
vier flinke jongens grootgebracht onder haar er
varen toezicht zou ook de kleine prinses zich voor
spoedig ontwikkelen.
In de eerste dagen voelde Sisi zich erkentelijk voor
de welwillendheid, waarmee haar schoonmoeder zich
met de zorg voor de kleine had belast. Nu bleek, dat
de oudere vrouw er niet aan dacht, haar voorrechten
op te geven. Tegenover haar zoon sprak zij de vrees
uit, dat Sisi een inzinking zou krijgen, als zij niet
geheel voor haar eigen gezondheid leefde. Gravin
Eszterhazy-Liechtenstein, de vertrouwde van Sophie,
hoorde haar ook nog anders spreken! Deze nauw
gezette dame hield er een nauwkeurig bijgewerkt
dagboek op na. Daarin zijn de volgende woorden van
Sophie opgeteekend
„Haar het kind geven zei ze tegen haar hof
dame, „terwijl zij zich niet eens zélf weet te beheer-
schen Nooit
Er werd een dagorde opgemaakt, waaraan men
zich streng te houden had. Sisi mocht slechts op
bepaalde uren den anderen vleugel betreden en de
trappen naar de kinderkamer opgaan. Eenmaal in
dit domein van haar schoonmoeder aangelande moest
zij zich aan verdere bepalingen onderwerpen. De
kleine lag in haar wieg naast de slaapkamer van
Sophie. Daar de deuren openstonden, kon Sisi, die de
moeder was, voortdurend in het oog worden gehou
den om haar zulke ongerechtigheden als het op
nemen van het kind of een overbodig knuffelen te
verbieden. Het prinsesje mocht niet Sisi's pop
worden.
Toch was dat juist hetgeen zij, evenals iedere
andere jonge moeder, graag gewild had. Wat kon ze
nog meer verlangen dan dat kleine rose wezentje
tegen zich aan te drukken en het verrukt door het
huis te dragen Voor elke volwassen vrouw beteekent
zooiets een herhaling van de spelletjes uit haar jeugd,
toen de poppen haar heele wereld uitmaakten. Sisi
had in Possenhofen lang en gelukkig met haar poppen
gespeeld en haar moederlijke neigingen waren, toen
zij opgroeide, niet verdwenen de poppen werden
langzamerhand vervangen door levende dieren,
waaraan zij al haar belangstelling en teederheid
wijdde. Nu liaar als door een wonder een zacht, klein
menschje toebehoorde, lag het in den versten vleugel
voudiger bleek dan tegenstribbelen.
Langzamerhand werden die dagelijksehe
wandelingen door de stad een marteling.
Toen liaar protesten niet mochten baten,
hielp gelukkig de natuur haar een
handje Sisi kreeg op de groote bou
levards van Weenen enkele malen
achtereen een aanval van misselijkheid
en de gehate tochten werden van het
program geschrapt.
Midden in den zomer keerde keizer
Frans Jozef uit Bohemen terug. Toen
Elisabeth hem zag, was liaar eerste
opwelling, hein haar nood te klagen.
De disharmonie tusschen haar en haar
schoonmoeder was steeds grooter ge
worden en er moest iets gedaan worden.
De toestand werd eenvoudig onhoud
baar.
Maar lang voor zij de gelegenheid
kreeg met. den keizer te spreken, had de
aartshertogin den verwijten van Sisi's
kant al de spits afgebroken. Zij haalde
persoonlijk haar zoon van het station,
één en al glimlach, en bedacht hem
met een groot geschenk. Het was slechts
een st.uk papier, maar hetgeen erop
stond was des te belangrijker Het maakte Frans
Jozef tot. eigenaar van een landgoed te Ischl, dat
zou worden ingericht tot keizerlijke zomerresiden
tie. Sophie had de villa en de terreinen persoonlijk
gekocht en betaald en stelde ze thans ter beschik
king van haar geliefde kinderen.
Frans Jozef was blij met dit presentje en wilde
direct naar Ischl toe om het te bekijken. Natuurlijk
moest Sisi meegaan en hem helpen met het plan
voor de inrichting der kinderkamers. Sophie drong
er ook op aan. dat Sisi zou gaan kijken. Want. alles
moest juist, zóó zijn als de jongelui het ver
langden, anders, zei de aartshertogin, zou zij er
geen plezier in hebben.
Sisi, hoewel ze zich niet heel goed voelde,
stemde toe en de hofhouding vertrok naar Ischl.
Tamelijk lusteloos deed de keizerin enkele voor
stellen lietreffende de stoffeering van de villa, maar
de werklieden schenen al volledige instructies te
hebben ontvangen. De kinderkamers waren, vreemd
genoeg, in een verwijderden vleugel van het huis
gelegen en uit de keizerlijke vertrekken moeilijk
te bereiken. Sisi dacht na over de bedoeling ervan.
Maar tegenover de vrijgevigheid van de aartsherto
gin bleven haar lippen verzegeld. Bewees het heele
plan van de keizerlijke villa niet, dat de aartsher
togin voor niets anders dan het welzijn harer kin
deren leefde
Rustige wintermaanden volgden te Weenen. Op
verzoek van Elisabeth werd het Kerstfeest, tegelijk
haar zeventiende verjaardag, stil gevierd. De keizer
had dezen wensch met dezelfde voorkomendheid
ingewilligd als eiken an
deren, dien zijn vrouw deed.
Gezien van z'u eigen stand
punt was de keizer 'n ide
ale echtgenootvoor zoo
ver hij Sisi's aard en haar
neigingen begreep, kwam
hij haar tegemoet en liet
nimmer iets achterwege,
waarmee hij haarplezier kon
doen. Sisi's leven had heel
wat gemakkelijker kunnen
zijn, als Frans Jozef haar
moeilijkheden gekend had.
Maar zooals de meeste
mannen, [die het druk
hebben en midden in de
werkelijkheid staan, was
hij weinig geschikt om
zielkundige raadsels op te
lossen. Hij kon zich zijn
moeder niet als 'n boeman
voorstellen hij had niets
dan goedheid van haar
ondervonden. Duizend klei
nigheden hadden de inge
wikkelde wanverhouding
tusschen de beide vrouwen
doen ontstaan en duizend
kleinigheden verergerden
de wrijving van dag tot
dag. Dit alles geschiedde
zóó bedekt, dat een buiten
staander het onmogelijk
kon doorgronden
NEGENDE
HOOFDSTUK
tiet keizerlijke paar had
graag een jongen ge
wild. De kleine, die in het,
liegin van het nieuwe jaar
Keizerin Elisabeth naar 't
schilderstuk van .1. Einsle.
