-\l -
VERMOUTH TORINO
ONRAAD IN DE BOCHT
*Z7*zl9,n9 kwam
1937-193Q
HOLLAND-iNDiË
vanze/r'doch9 niet
NEDERLALnONlNKUJK
RLA"?sch.,hdisch
KOLONIALE RESERVE le NUMEGEN
DOOR KED PITTOCK
ji'tin,
^SMOJDTa^
onherroepelijk!
De schakel A moge'ii't-
in N" aarV°°r
,n Nijmegen.
B„^EMT DIENST
LEGER.
Zijt ge een flinke kerel? Zijt ge een handige kerel?
Zijt ge van goed gedrag? Hebt ge durf om de wereld in
te gaan? Hebt ge den moed om op eigen beenen te staan?
Indien ge deze vragen met JA kunt beantwoorden, vraag dan eens
inlichtingen over de dienstname van bovengenoemd leger bij de
INFANTERIE, CAVALERIE. ARTILLERIE,GENIE. HOSPITAALDIENST
Bij al deze wapens is plaats voor ongehuwde Nederlanders van 18 tot
30 jaar. Voor Cavalerie moet men in het bezit zijn van een rijbewijs
voor automobielen. Voor de Genie (radio, zoeklichten, telefoon) hebben
zij, die reeds technische kennis op dit gebied bezitten, de voorkeur.
Vraagt een proefverband bij den COMMANDANT van de
Klokslag lialf acht vertrok trein Jerry wierp een boozen blik op den
no." 159 van de halte. Toni ouden Percy en trachtte zijn breekijzer
Mason haalde liet sein over op tusschen de sponning van de brandkast-
veilig", klopte tegen het verlichte deur te wrikken. Het duurde vijf mi-
venster van het bureau van den chef, nuten voor hij een opening gevonden
om hem te beduiden, dat alles in orde had. Hij trok en wrikte met al zijn
was en tornde tegen den straffen wind kracht en tot zijn voldoening gaf hef
in op huis aan. plaatijzer eindelijk mee. Het zou hem
Het was een stormachtige avond, wel lukken het was hoogstens een
De oude Percy zat in zijn eentje in het kwestie van tijd, dat oude meubel open
kleine stationsgebouw, legde de laatste te scheuren.
hand aan zijn administratie en borg Terwijl hij hijgend en blazend bezig
den zak zilvergeld in de brandkast, die was. sloeg Percy hem met verbeten
met den trein was meegekomen. Mor- woede gade. Telkens dwaalde zijn blik
«■en was het de laatste van de maand en naar de klok. maar nog nooit, in zijn
betaaldag, de eenige dag van de maand, leven had hij de wijzers zoo langzaam
waarop er een eenigszins beduidend zien gaan als in deze oogenblikken.
bedrag aan de kleine halte 'aanwezig Hij zag het ijzer van de brandkast 0111-
was. Percy bracht de sleutels naar zijn krullen als het deksel van een sardine-
slaapkamer, trad zijn woonvertrek bin- blik en weldra zou liet gat groot genoeg
nen en zette een 'ketel water op het zijn om er een hand door te steken,
o-as voor een kopje thee. Geeuwend Buiten gierde de storm en de regen
keerde hij naar zijn bureau terug en kletterde tegen de ruiten. Jerry zwoeg-
kortte zich den tijd tot het passeeren de en zweette en keek eveneens naar de
van den laatsten trein met het lezen van klok. Het sloeg aclit uur nog een
de krant paar stevige rukken en dan zou
hij den zak door de opening kunnen
Jerrv Tindall had dezen avond bij halen,
uitstek gunstig geoordeeld voor de uit- Nauwelijks .was de zangerige klank
voering van een duister plan, waarmee van den laatsten klokslag in het kleine
hij reeds maandenlang rondliep. Tegen vertrek verstorven, toen Jerry liet
kwart voor acht stapte hij in de nabij- breekijzer liet rusten. Boven het gehuil
heid van de halte uit zijn rammelend van den wind uit hoorde hij een zwak
autotje en nam spiedend den omtrek geluid, dat allengs aanzwol het gil-
op. Achter het stationsgebouwtje in lend gefluit van een locomotief. Hij
de bocht van de spoorlijn strekten schrok en wendde luisterend zijn oor
zich donkere bossehen uit' en aan de naar liet venster. Het gefluit kwam
overzijde van de lijn lag het kleine nader en met een vloek keerde luj zich
dorp met de verlichte vensteroogen, tot den ouden man.
waarvan op een avond als dezen geen „Wat is dat blafte hij.
gevaar te duchten viel. De storm en „Onraad in de bocht, goeie vriend,
de regenvlagen hielden de menschen zei Percy droog. „Een extra-stoptrein
in huis en nergens in den omtrek viel jammer voor jou, dat ie niet 111 het
een levend wezen te bekennen. Jerry spoorboekje staat
Tindall tuurde alle kanten uit, bond Jerry verstond het antwoord maar
zich een masker voor en naderde het half. Maar des te beter hoorde hij thans
stationsgebouwtje. het scherpe gefluit en hij begreep het
Daarbinnen had Percy juist zijn gevaar, waarin hij verkeerde. Hij greep
pijp opgestoken, toen hij plotseling de zijn revolver, liet een hartgrondige
deur zag openzwaaien. In de halve verwensching door het vertrek daveren
duisternis buiten stond een gemaskerde en was met een sprong bij de deur.
man met een browning in zijn hand. Het volgend oogenblik verdween hij
„Handen omhoog klonk liet dreigend, in de duisternis. De regenvlagen striem-
Percy gehoorzaamde met een re- den zijn gezicht en de storm huilde in
volver was hij niet van zins te rede- zijn ooren. Met een paar groote passen
neeren. De indringer sloot de deur, bereikte hij zijn wagen, rukte de deur
naderde hemen plaatste zich achter open en sprong achter het stuur. En
zijn stoel. Het volgend oogenblik werd een oogenblik later ging hij tanden-
er een stuk koord 0111 zijn armen ge- knarsend aan de haal met een snel-
slagen en weerloos als een kind moest heid, alsof de duvel hem op zijn hielen
hij toelaten, dat ook zijn beenen ge- zat.
bonden werden.
„En nu de sleutels van de brand- Vijfentwintig minuten later ver
kast beval Jerry Tindall barsch. scheen Tom Mason aan de halte, 0111
„Zoek ze maar," antwoordde Percy het sein over te zetten voor het vertrek
onverschillig. „Je kan 111e doodschie- van den laatsten trein. Rillend van kou
ten. maar dat krijg je niet over mijn trad hij het bureau binnen en bleef als
lippenversteend in de deuropening staan.
De vastberadenheid van den ouden Adam Percy zat gebonden en met een
man ontlokte Jerry een vloek. Hij wanhopig gezicht in zijn stoel en de
fouilleerde den ander, trok het bureau brandkastdeur was zwaar gehavend,
open en liet zijn blik onderzoekend door Ergens vandaan klonk een merg en
het vertrek gaan. De sleutels waren been doordringende fluittoon pre-
eehter niet te zien en kortbesloten cies de fluit van een naderenden trein,
haalde hij een koevoet te voorschijn. „ltoovers riep Tom verschrikt,
Hij had op een weigering gerekend boven alle geraas uit. Hij liep op zijn
en verloor geen tijd met onvruchtbare baas toe om hem te verlossen, maar de
dreigementen. Het was tien minuten oude Percy wees hem nijdig terug,
voor achten en 0111 half negen stopte „Neem eerst dien fluitketel hiernaast
de laatste trein. Hij moest dus voort- van het gas af," verzocht hij geïrriteerd,
maken en de kleine, ouderwetsche „Dat gefluit hoor ik nu al een half
brandkast binnen een half uur zien te uur en 't is in staat 0111 me gek te
openen. maken."
