HIJ LEEK EEN DWAAS....
KEN ROMAN VAN AG NES LOUISE PROVOST
22
Jordan's kin kwam ruzieachtig vooruit. Die toon
van Oliver beviel hem niet hoefde hij niet te
némen.
..Ik zou maar een beetje minder doorslaan, als ik
jou was. Als dat aceoordje tusschen ons uitlekt, ben
je nog niet gelukkig, Oliver."
Oliver werd geleidelijk aan bleek. Hij had meer te
verliezen dan Stacy Jordan. Als diens naam be
smeurd werd kon hij hem heel eenvoudig afschudden
zooals een slang zich van haar huid ontdoet, en
elder's met een anderen, schoonen naam te voorschijn
komen. l)at had hij al eerder gedaan. Maar Oliver
vond zijn naam en positie zijn hoogste belang. Zelfs
aan het geld, waar hij zooveel voor gewaagd had, zou
hij weinig hebben, als hij vluchten en schuilen moest
in gevaar en schande.
Qw\/WiZV/W>^WWVVW*(<J) r# 11
i Zijn vingers trokken zenuw-
ACHTSTE I achtig van toorn en vrees.
1 VERVOLG Je riskeert zelf ook heel wat,
5 Jordan. Ik vraag me wel eens
ÖAAZVWWVZVWVN
af.
Jordan stak zijn groote hand op.
„Kom, kom suste hij. ..Wat mankeert ons Waar
moet het heen, als we onze hoofden verliezen
Jordan wist altijd uitkomst. Hij wensohte niet,
dat Oliver zich te veel ging afvragen in verband met
hém, noch dat Oliver zich te veel ging herinneren.
Hij kon Oliver in den grond boren, maar Oliver kon
hém óók in den grond boren, dus ruzie niet zijn bond
genoot kwam niet te pas.
„Wij tweeën kunnen ons geen oneenigheid permit-
teeren." vervolgde hij met een gemoedelijke stem.
„Maar ik werd wel even driftig, toen je zoo tegen me
uitviel, terwijl ik zooveel gewaagd heb om jou aan vijf
of zes millioen te helpen. Maak je nu maar geen zorg
over die obligaties. Die zijn makkelijk te gelde te
maken, zooals je zei. Begrijp je me 1"
„Nee." Oliver werd kalm hij begreep even goed
als Jordan, hoe noodig dat was maar verzoend was
hij nog niet.
„Kijk eens. Bradshaw is een eenvoudige ziel,
en hij heeft voor zijn vrienden veel over. Die papie
ren heeft hij bij Harwell en Browne gekocht, om dien
.aines een mooi ordertje te geven, en niet omdat hij
iets dóórheeft. Oaines draait om die dochter van Van
Dering heen, en hij moet een duwtje hebben. Nu
heeft Bradshaw die obligaties, en jij hebt 't ontdekt,
en dat is 'n mooi stukje werk. Nu kom ik weer. Ik
vind een andere belegging, waar hij zijn staatspapie
ren voor verkoopt en ik verzeker je, als hij dié
kwijt is, kan hij geen sou meer loskrijgen."
„Wat wou je hem aansmeren 1" vroeg Oliver
wantrouwig.
„Weet ik nog niet goed. Laat maar aan mij over."
„Hm. Als je maai' niet te lang wacht. De tijd
schiet op."
Oliver stond op en ging naar de deur. Hij bleet' daar
even staan, niet op zijn gemak. De zenuwen begonnen
weer te werken onder de uiterlijke kalmte.
„Bradshaw gaat over een paar dagen naar Ore
gon."
„Laat hem gaan We mogen van geluk spreken,
dat hij niet eerder gegaan is. Die kwestie van dat
brandje moet toch uitkomen, maar ik praat me er
wel uit. Harvey heeft me voorgelogen da's mijn
schuld niet. Wees maar niet. bang. Tot ziens."
Jordan sprak met vertrouwen, maar zijn oogen wa
ren schichtig, toen de deur achter Oliver dicht
ging. Na een redelijke tusschenpoos sloot hij die deur.
Zoo voelde hij zich prettiger.
Stacy Jordan dacht er niet over, zijn vrijheid en
zijn buit te riskeeren, door te blijven en iets met
Oliver Ennis te trotseeren. Dat was hem te gevaarlijk.
Bradshaw was een groote dwaas geweest, dat hij zijn
koop niet eerder was gaan iuspecteeren, maar als
dat goedgeloovige jongmensch zijn boschgrond be
reikte en 't een en ander te weten kwam, was Jordan
al een mooi eind op weg naar een nieuw terrein en
een nieuw bestaan, met vierhonderddertienduizend
dollars van Dick Bradshaw in zijn zak. Hij had zijn
plannen gereed.
Daarginds, waar de berghelling uitrees boven de
snelle rivier, zou Bradshaw niets dan braak land ont
dekken maar daar kon het niet bij blijven zijn
KORTE INHOUD VAN'T VOORAFGAANDE:
De millionnair Nicolaas Varick voelt z'n einde nade
ren. Verscheidene hebzuchtige familieleden zijn op
Varick's buiten Lynnewood samengekomen, om z'n
dood af te wachten. Dick Bradshaw, een jongeman,
wordt door Varick uit het buitenland aan z'n doodsbed
ontboden. De oude heer vertelt hem, dat hij vroeger op
z'n moeder verliefd geweest was, doch dat door zekere
lasterpraatjes van een huwelijk nooit iets gekomen is.
Kort na dit onderhoud sterft Varick. Dick Bradshaw
is universeel erfgenaam. Hij krijgt onmiddellijk een
m illioen dollars en wordt eigenaar van alle bezittingen
op voorwaarde, dat hij een jaar na den orerlijdensdag
van Varick geheel vrij van schulden is. De hebzuchtige
familieleden erven totaal niets. Alleen wanneer Dick
aan de genoemde voorwaarde niet kan voldoen, worden
Varick's bezittingen aan hen toegewezen. Jessamy
tandem. Varick's secretaresse, blijft, volgens het testa
ment, voorloopig in dienst voor het samenstellen van
een catalogus. Dick is bij de eerste ontmoeting reeds
op het charmante meisje verliefd geworden. Claire
Varick, een der onterfde familieleden, heeft op aan
dringen van haar zoon Nicky en haar dochter heil a
aan Dick Bradshaw gevraagd voorloopig op Lynne-
wood te mogen blijven logeeren. Een cheque van
40.000 dollars, zoogenaamd voor het aflossen van een
hypotheek, heeft ze hem met een traan en een senti
menteel verhaaltje afgebedeld. Stacy Jordan verkoopt
in samenwerking met- Oliver Ennis, een eveneens ont
erfd familielid van Varick, aan Dick Bradshaw een
waardeloos stuk boschgrond voor 350.000 dollars.
Nicky Varick heeft zich in een schandaaltje verwik
keld. Ilij moet Lois La Roche, een artiste, schadeloos
stellen wegens verbreking van trouwbelofte. Dick be
taalt voor hem 50.000 dollars. Leila Varick heeft in
een sensatie-blaadje een artikeltje hierover gepubli
ceerd, waarin zij Dick van het schandaal beschuldigt.
Een exemplaar van dit blad stuurt zij toe aan Jessamy
London, die naar aanleiding hiervan haar verhouding
met Dick verbreekt. Dick zoekt vergetelheid in fuiven
en feestvieren. Leila ziet nu haar kans schoon. Zij
weet zich zóó aan Dick op te dringen, dat spoedig
een verloving tusschen hen beiden tol stand komt.
Jordan ziet andermaal kans Dick te bezwendelen, dezen
keer voor een bedrag van drieënzestigduizend dollars.
nasporingen zouden hem al spoedig leiden naar het
bureau van den sheriff, en daar zouden hem foto's
worden getoond op vergeelde aanplakbiljetten
van den voortvluchtigen Joe Harvev, en dan zouden
maar al te snel de herkenning en een bezoek aan het
naaste telegraafkantoor volgen. Misschien stelde de
sheriff zich direct in verbinding met de recherche hier.
Lang vóór het hoofdbureau die aanwijzing kreeg,
moest Jordan op weg zijn, en hij zou zich geen tijd
gunnen, om afscheid te nemen van Oliver Ennis, of
om hem zijn twintig procent provisie uit te betalen.
Daar kon Oliver naar fluiten. Jordan had hem tot
nu toe met verschillende excuses zoet weten te
houden, 't gevaar van ontdekking, 't voordeel van
effecten boven contant geld. Oliver had zich ge-
ergerd, maar hij had niets kunnen doen.
Jordan grijnsde voldaan. Hij was zijn rekening met.
Oliver aan 't vereffenen. Hij had maanden lang ge
bruik gemaakt van Oliver en van Oliver's ver
legenheden, hem kleine diensten bewezen en zich
laten voorstellen aan Oliver's vrienden, 't Voordeel
was wederkeerig geweest, maar voortdurend had hij
Oliver's koele minachting gevoeld en kwalijk geno
men. Hoe diep het kleine kleurlooze mannetje ook
zonk, nooit zou hij den afstand tusschen zichzelf
en Stacy Jordan vergeten, steeds zou hij op hem
neerkijken. Jordan haatte Oliver Ennis.
Weer grijnsde hij, een terugtrekken van zijn lippen
slechts over zijn tanden. Geen menseh zou nu den
jovialen meneer Jordan herkend hebben, 't Zou
een zware klap zijn voor Oliver nog zwaarder, als
hij ten slotte die dikke portie van de erfenis niet kreeg;
maar daar trok Jordan zich niets van aan.
Hij herinnerde zich de mededeeling van Oliver.
Een ton aan ongeregistreerde staatspapieren Voor
den houder zoo goed als contanten Lag in die stalen
kast op Lynnewood, klaar voor ieder, die handig ge
noeg was om er bij te komen.
Jordan haalde diep adem en zijn vingers trokken.
Het krieuwelen naar goud was er weer in gevaren. Hij
had die vierhonderddertienduizend al veilig ge
borgen, in contanten en fondsen. Al weken had hij
zijn maatregelen getroffen tot een overhaast vertrek.
Hij moest op reis, voor zaken schijnbaar, den dag dat
Bradshaw naar liet westen trok.
Maar nog een ton Dan had hij ruim een half
millioen. Wat een vangst voor een man, die straat
arm was geweest en voortvluchtig, die er zich door
eigen schranderheid bovenop had moeten werken
„In zijn eigen brandkast mompelde Jordan.
„Zoo'n ezel
Of hij een ezel was of niet, Dick voelde zich veel
prettiger, toen hij de deur van de safe gesloten had
achter de gekochte staatspapieren. Dat was gebeurd.
Hij had een ton, zoo goed als contanten, onmiddellijk
beschikbaar. Hij had nog goed achtendertigduizend
op de bank, en nog maar een kleine drie weken voor
den boeg, maar de rekeningen stroomden binnen
hij zou al dat geld noodig hebben.
Er kwam nooit iemand anders dan hij zelf in die
safe, en als hij er kwam, koos hij steeds 'n moment,
dat er geen kijkers in de buurt waren. Nu hij daar die
honderdduizend dollars had, zijn tijd bijna om was, en
zijn zenuwen de spanning steeds krachtiger voelden,
ging hij dubbel voorzichtig de kluis in en uit.
Hij was dien middag privé-papieren uit zijn bureau
aan 't opruimen, vóór zijn reis naar 't westen en hij
ging met een pakje naar de bibliotheek, om ze af te
sluiten voor mogelijke, spiedende blikken. Het was
maar een paar seconden werk, maar terwijl hij de
safe-deur sloot, hoorde hij een licht gerucht achter
zich, en hij keerde zich zoo snel om, dat Jessamy, als
steeds met een arm vol boeken binnenkomend, on
willekeurig bleef staan.
„Pardon dat ik stoor. Ik wist niet, dat er iemand
hier was."
„Je stoort heelemaal niet. Kom binnen. Ik ben
klaar, en al was ik niét klaar, dan hinderde 't nog
niet."
Ilij ergerde zich om de snelle beweging, waarmede
hij zich had omgedraaid, om te zien, wie er binnen
kwam. Zijn zenuwen hadden 't blijkbaar erger te
kwaad dan hij dacht, en ze hadden hem verraden. Hij
sloeg het paneel terug en trad toe, om de boeken van
haar over te nemen.
„Ik was aan't opruimen voor mijn vertrek," legde
hij uit. „Ik trek morgenavond naar 't westen."
„O. blijf je lang weg Ze was geschrokken. „Je
komt toch op tijd terug.
„Voor 't laatste bedrijf Ja, hoor. YVegloopen doe
ik niet."
Zij bloosde aanvallig. „Dat dacht ik ook niet. Maar
de tijd is nu zoo kort, en de dagen gaan zoo gauw. Als
je vertraging kreeg - ergens opgehouden werd
of als er hier iets gebeurde.
Zij zweeg. Wat hielp 'tl Zij had al meer bezorgd
heid voor hem getoond dan zij ooit nog had willen
doen, en 't was zijn eigen risico. Hij wist even goed als
zij, dat er menschen in huis waren, die door zijn
verlies alles konden winnen en door zijn winst alles
verliezen.
„Er gebeurt niets,"' zei hij vol vertrouwen, maar
verder kwam hij niet. Jennison was aan de deur.
„Thomas zei, dat u me spreken wou, meneer."
„Ja, Jennison. Ik ga morgenavond op reis, voor
zaken. Ik blijf ongeveer veertien dagen weg. Als ik
terugkom, had ik graag een volledig staatje van alle
rekeningen, loonen en huishoudelijke uitgaven, bere
kend tot den negentienden. Er mag op dien datum
zelfs geen kruideniersrekening of geen abonnement
van een krant meer openstaan."
De negentiende was de dag, waarop hij zich
tegenover Spencer verantwoorden moest, waarop hij
vrij moest zijn van alle schuld.
„Jawel, meneer. Nog andere orders V'
„Nee, meer niet. Je hebt de volle verantwoording
tijdens mijn afwezigheid."
„Tot uw dienst, meneer."
Jennison ging, maar Dick kreeg geen minuut tijd
voor een woord van afscheid aan Jessamy. Er
zweefde een trage stem aan.
„Zeg, Dick, lieveling, denk je er om, dat we naar
de stad moeten om met de Austins te dineeren Pas
op dat we niet te laat komen."
