VenJhcuSdz
VERMOUTH TORINO
k
•Uögaci eau»
BROSHEID alléén zegt niet alles!
BESCHUIT
13
had hij in twee maanden niet meer kun
nen sparen dan een pond en hij kende
Josuah Brent voldoende om te weten,
dat deze volledige betaling zou eischen
en elk vergelijk van de hand zou wijzen.
Ann „kleintje", wat moest er nu van
haar worden
Dick's oogen bleven het langst rusten
een biljet, dat Josuah Brent voor
het venster had gehangen. „Heden van
een tot drie uur windhondenrennen in
Regentspark", luidde het vetgedrukte
opschrift. „Hier kunt u storten voor
den totalisator".
De totalisator was een inlegfonds
voor de weddenschappen, maar Dick
had zicli nooit aan wedden bezondigd.
De geheime knepen van het gokken
kende hij evenmin, maar hij wist wel
dat Josuah Brent er menig voordeeltje
uit sloeg. Terwijl hij daar zoo stond te
piekeren over Mab en haar zorgen, kwam
de wanhopige gedachte in hem op zijn
pond aan de windhondenrennen te
wagen. Maar een oogenblik later zette
hij dien inval weer van zich af als hij
verloor, bezat hij niets meer en met een
pond zou Mab zich desnoods nog een
paar weken doorliet leven kunnen slaan.
Toch liet het denkbeeld hem niet los.
Mab vroeg hem iets, maar dat hoorde
hij niet. Hij stond met zijn blik naar den
grond gericht en op zijn gezicht lag
een donkere, nadenkende uitdrukking.
Hij broedde op iets, dacht Mab, en
scheen het met zichzelf niet eens te kun
nen worden.
„Zeg, ben je doof hernam zij, ter
wijl zij hem aanstootte. Haar gezicht
was opgeklaard, naarmate dat van Dick
donkerder en somberder werd en toen
zij hem nogmaals riep scheen hij te
schrikken.
„Ik neen," zei hij verward en
daarop begon hij te lachen. Zijn oogen
dwaalden door het vertrek en toen nog
eens voor het laatst naar het biljet voor
de vensters van Josuah Brent.
„Waarom lach je vroeg Mab prui
lend. „Vind je de geschiedenis zoo
grappig Ik heb er genoeg om gehuild."
„En ik zou er om kunnen huilen,
als Josuah Brent Josuah Brent niet
was," antwoordde Dick raadselachtig.
Toen hij Mab een half uur later verliet
stond zijn gezicht heel opgewekt. Mab
begreep niet waarom, doch wel was liet
tot haar doorgedrongen, dat hij plot
seling machtig veel belangstelling had
voor de windhondenrennen, die om
één uur zouden beginnen.
Josuah Brent zat zich dien middag
op zijn kantoor in de kansen van zijn
weddenschappen te verdiepen, toen
zijn waardige rechterhand hem het be
zoek aankondigde van een cliënt. Hij
zag een opgeschoten jongeman voor zijn
schrijftafel verschijnen, die in zijn uiter
lijk het meest leek 'op een klerk. De
eerste blik van het jongmenscli gold het
venster, waarvoor het biljet hing van de
windhondenrennen.
„Wat wensclit u?" vroeg Josuah
Brent kort.
„Kan ik nog inzetten voor de finale
informeerde zijn bezoeker. „In de demi-
finale heb ik 'n onbehoorlijken duit laten
zitten en ik wou wél iets terugzien van
mijn geld."
Josuah Brent wierp een blik op de
klok het was zes minuten voor drieën.
Over een minuut zou de eindwedstrijd
over duizend meter beginnen tussclien
de zes honden, die zich als eerste in de
halve finale hadden geplaatst. ,<Natuur-
hjk," grinnikte hij, „maar er zal niet
veel meer te verdienen zijn."
„Ik denk het ook niet," zuchtte Dick
Astor, en hij begon op zijn vingers te
tellen. „Ladykiller, dat is een.
„Sterk favoriet u kunt een tegen
een afsluiten."
„Dat is geen kans hoe staat Tom
Brown
„Een tegen anderhalf, hij heeft een
goede kans zich als eerste te plaatsen."
„Lord Asket is drie. ('hief Mixer
vier.
„Allebei een tegen drie," zei Josuah
Brent. „De andere twee Darling en
Favoriet kunt u een tegen zeven
krijgen."
Dick Astor keek op de klok het
was drie minuten voor drieën. „Dar
ling en Favoriet zijn eerstelingen,"
merkte hij op, „maar liet. is vaker ge-
beurd, dat een beginneling den wedstrijd
won."
„Heel vaak," gaf Josuah Brent grin
nikend toe. „Noteeren, meneer Dar
ling en Favoriet, één tegen zeven."
Hij zag zijn bezoeker aarzelend naar
het venster kijken en wreef zijn handen.
„Een mooi gokje één tegen zeven,
vindt u niet
„Lord Asket was ook niet slecht vol
gens het radioverslag van de voorwed
strijden," mompelde Dick Astor. „Een
tegen drie, zegt u
Josuah Brent werd ongeduldig. ...Ja
wel, maar u moet opschieten, het is
drie uur," spoorde hij zijn cliënt kor
zelig aan.
Dick Astor keek nogmaals naar het
venster. Op de plek waar hij stond kon
hij precies de vensters van Mab's huisje
in het oog houden. „Laat 'ns kijken,"
treuzelde hij, met zijn blik naar buiten
gericht. „Een tegen drie of een tegen
zeven. Weet u wat, noteer me maar
voor Darling. Een tegen zeven, niet
waar Twee pond alsjeblieft."
Hij deponeerde twee pond op de
schrijftafel van Josuah, kreeg een briefje
en wendde zich met een korten groei
naar de deur.
„Hé, wacht even," zei Josuah Brent
met onderdrukt leedvermaak in zijn
stem. „De vlugste manier om te weten
te komen, dat je je geld vergokt hebt,
is de telefoon."
Dick Astor bleef staan en Josuah
Brent greep den hoorn. „De uitslag van
de windhondenrennen vroeg hij op
gewekt.
„Darling eerste, Ladykiller tweede en
Lord Asket derde," kreeg hij ten ant
woord van de renbaan. Josuah Brent
mompelde een vloek, smakte de tele
foon neer en keek zijn bezoeker aan
alsof hij lust had een moord aan hein
te begaan. Maar hij betaalde en zond
den gelukkigen winnaar een snauw na
als groet.
Nauwelijks een minuut later trad
Dick Astor bij Mab binnen. „En
heb ik liet goed gedaan vroeg zij
nieuwsgierig. „Darling was eerste vol
gens de radio en dus heb ik driemaal
het rechtergordijn opgehaald. Maar zeg,
zou je me nu eerst niet eens vertellen,
waartoe al die geheimzinnigheid eigen
lijk diende
„Later eens," weerde Dick haar
lachend af. Toen stak hij een hand in
zijn zak en legde veertien pond op tafel.
Twee pond nam hij eraf zijn salaris
van vandaag en zijn spaarduiten. „De
rest is voor jou, lieveling," glimlachte
hij. „Je houdt nog wat over ook, als
je Josuah Brent betaald hebt."
Mal) keek hem aan met groote, ver
schrikte oogen. „Dick, Dick," trad zij
dicht op hem toe. „Is. is dat wel
eerlijk. t"
Dick voelde aan den druk van haar
hand hoe angstig zij was. Hij streelde
teeder haar gelaat en in zijn oogen kwam
een ernstige uitdrukking. „Misschien is
het niet heelemaal conform de wet, lieve
ling," antwoordde hij peinzend. „Maar
volgens mij is het. niet zoo erg, als je
een vampier in zijn eigen netten ver
strikt."
j.Bwehi
hb
'i'h'
fgRMODTH
ï-.
Brosheid alléén zegt nog niet, dat een beschuit goed
is. Neen, dat kunt U pas beoordeelen, wanneer U
de beschuit met aandacht proeft. Dan bemerkt
U bij een Verkade's beschuit direct, dat ze uit fijne,
zuivere grondstoffen is gemaakt, wat ook duidelijk
te zien is aan die prachtige goudbruine kleur.
Groote beschuit per rol9 cent
Kleine beschuit ver rol 6 cent
WU HANDHAVEN V
KWALITEIT
U proeft de zuiverheid
