HIJ LEEK EEN DWAAS....
J
KEN ROMAN VAN ACNES LOUISE PROVOST
22
r^'v/vwv/V'wwwwn/vww^)
NEGENDE
j VERVOLG
Maar zij moest zich niet zoo laten gaan. Zij pro
beerde zich uit haar lectuur te herinneren,
hoeveel lucht een mensch noodig had om te
leven, maar dat was ook de weg naar den waanzin.
Vastberaden vestigde zij haar gedachten op andere
dingen. Waar was haar pantoffel Hier I Buiten f
Misschien vonden ze haar.
Het schot moest de bedienden gewekt hebben,
en zeker zou Jennison regelrecht naar de bibliotheek
komen. Zij had lang op den belknop gedrukt, vóór
zij de kamer doorsloop om dien indringer in 't oog
te houden, tot er hulp kwam. Maar hij had haar
overvallen. Zij was doodelijk verschrikt geweest,
zij had niet durven blijven, maar het moest wel.
Iemand probeerde Dick te bestelen, hem misschien
zijn laatste kans te ontnemen,
om een ontzaglijk verlies te
ontgaan.
Jennison was nu hoogstwaar
schijnlijk daarbuiten, en de
anderen ook. Er moest een
groote schaar in die stalen la liggen. Zij vond haar
en sloeg met het eene oog tegen de deur. In haar
eigen ooren klonk het fel kletterend, maar zij wist,
hoe dik en bijna geluiddicht die deur was.
Zij liet haar arm zinken en luisterde, maar hoorde
niets. Weer sloeg zij, nu met al haar kracht, en weer
hield zij op, en zij gaf een snik van opluchting toen
een rhythmisch rom-tom terugklonk. Zij antwoordde
driftig'en hurkte tegen de deur, zoo dicht mogelijk
bij de redding. Zij schenen veel tijd noodig te
hebben. De lucht werd zwaar, de knellende stalen
wanden schenen op te dringen. Waar was Jennison 1
Zij had gedacht, dat hij de combinatie even goed
kende als zij. Meneer Varick had hem ook vertrouwd.
Weer kwam de doodsangst. Er was daar niemand,
die wist. Dick had de combinatie veranderd. Zij
had het zelf voorgesteld, den eersten avond, dat hij
hier was. En Dick was mijlen ver, haastte zich voort
door den nacht, in een slaapwagen, niets beseffend,
op zijn reis naar het westen.
Zij klopte nog eens wild op de deur, maar haar
kracht minderde zoo snel. De lucht werd steeds
zwaarder. Zij kreeg een slaperig gevoel en beheerschte
het snel. Zij mocht niet toegeven. Maar 't was ver
schrikkelijk, zoo te moeten sterven. Opgesloten
gestikt
Er kwamen gedempte geluiden tot haar, meer
voelbaar dan hoorbaar. Dat moest de donder zijn.
Het leek uren geleden, dat zij uit het raam had ge
keken naar het naderend onweer. Opnieuw kwam
er een dof gerommel, en het licht ging uit. Weer
omving haar die enge, angstwekkende duisternis.
Verstikkende duisternis. Zij sloeg haar armen uit,
en sloeg ze tot pijn tegen onverzettelijk staal.
„Dick Dick Kom terug
De menschen in de bibliotheek wachtten. Er
waren kaarsen gehaald, en die wierpen griezelig
dansende schijnsels. Niemand dacht aan slapen.
Grant had het vlugste paard gezadeld en rende naar
het dorp, om te telefoneeren, als het kon, of een gara
gehouder op te kloppen om bougies, maar hij had
zelf weinig hoop op succes.
Het onweer nam af, maar het licht bleef uit, en
ook de telefoon werkte niet. Soms praatte er iemand
zacht, dan bleef het weer lang stil. Er werd aan ge
dacht, de safe te laten forceeren, maar daarvoor
zou men iemand uit de. stad moeten laten komen,
en al had men kunnen opbellen, dan was er toch
niemand te bereiken voor den volgenden morgen.
Iemand begon den luchtvoorraad in de kast te be
rekenen, en hield er zenuwachtig mee op. Leila zat
doodstil, met neergeslagen oogleden haar onnatuur
lijk glinsterende oogen verbergend. Jessamy Landon
zat daar opgesloten. Zij zou sterven, maar daar kwam
Dick wel overheen. Zij zou bevrijd zijn van die ter
gende wetenschap, dat hij van een ander meisje hield.
Aan de safe wisselden Nicky en Jennison elkaar
af met luisteren en kloppen, 't Baatte niets, maar
't kon haar moed geven. Nu was Nicky er, met zijn
oor tegen de deui. Hij zag op met een vreemden
blik. Zijn stem klonk ingehouden.
„Ze heeft in geen vijf minuten geantwoord."
KORTE INHOUD VAN '1' VOORAFGAANDE:
De millionnair Nicolaas Varick voelt z'n einde nade
ren. Verscheidene hebzuchtige familieleden zijn op
Varick's buiten Lynnewood samengekomen, om- z'n
dood af te wachten. Dick Bradshaw, een jongeman,
wordt door Varick uit het buitenland aan z'n doodsbed
ontboden. De oude heer vertelt hem, dat hij vroeger op
z'n moeder verliefd geweest was, doch dat door zekere
lasterpraatjes van een huwelijk nooit iets gekomen is.
Kort na dit onderhoud sterft Varick. Dick Bradshaw
is universeel erfgenaam. Hij krijgt onmiddellijk een
millioen dollars en wordt eigenaar van alle bezittingen
op voorwaarde, dat hij een jaar na den overlijdensdag
van Varick geheel vrij van schulden is. De hebzuchtige
familieleden erven totaal niets. Alleen wanneer Dick
aan de genoemde voorwaarde niet kan voldoen, worden
Varick's bezittingen aan hen toegewezen. Jessamy
Landon, Varick's secretaresse, blijft, volgens het testa
ment, voorloopig in dienst voor het samenstellen van
een catalogus. Dick is bij de eerste ontmoeting reeds
op het charmante meisje verliefd geworden. Claire
Varick, een der onterfde familieleden, heep op aan
dringen van haar zoon Nicky en haar dochter Leila
aan Dick Bradshaw gevraagd voorloopig op Lynne
wood te mogen blijven logeeren. Een cheque van
40.000 dollars, zoogenaamd voor het aflossen van een
hypotheek, heep ze hem met een traan en een senti
menteel verhaaltje afgebedeld. Stacy Jordan verkoopt
in samenwerking met Oliver Ennis, een eveneens ont
erfd familielid van Varick, aan Dick Bradshaw een
waardeloos stuk boschgrond voor 350.000 dollars.
Nicky Varick heeft zich in een schandaaltje verwik
keld. Hij moet Lois La Roche, een artiste, schadeloos
stellen wegens verbreking van trouwbelofte. Dick be
taalt voor hem 50.000 dollars. Leila Varick heep in
een sensatie-blaadje een artikeltje hierover gepubli
ceerd, waarin zij Dick van het schandaal beschuldigt.
Een exemplaar van dit blad stuurt zij toe aan Jessamy
Landon, die naar aanleiding hiervan haar verhouding
met Dick verbreekt. Dick zoekt vergetelheid in fuiven
en feestvieren. Leila ziet nu haar kans schoon. Zij
weet zich zóó aan Dick op te dringen, dat spoedig
een verloving tusschen hen beiden tot stand komt.
Jordan ziet andermaal kans Dick te bezwendelen, dezen
keer voor een bedrag van drieénzestigduizend dollars.
Op Lynnewood steelt hij uit de safe, waarvan hij de
combinatie kent, een aantal kostbare papieren. Jessamy
verrast hem. Jordan weet haar evenwel te overrompelen
en sluit haar in de safe op.
ZEVENENTWINTIGSTE HOOFDSTUK
Pinckney Gaines was kort na middernacht thuis-
.gekomen en hij sliep als een roos, toen Jennison
opbelde. Hij greep slaperig naar den ontvanger
en was aanstonds klaar wakker.
„Nee, ik heb hem niet gezien sinds 't diner, maar
ik zal hem zien te vinden, als hij nog in de stad is.
Is 't dringend V'
De stem aan het andere eind van den draad werd
schril en trilde van agitatie. Pink's oogen gingen
wijd open van plotselinge aandacht. „Wét zeg je I
Wie Hallo Hallo
Hij zei iets korts en bijterigs, toen hij afgesneden
werd, en trachtte weer verbinding te krijgen. Kost
bare seconden vervlogen. Eindelijk kwam er een
stem.
„Lynnewood geeft geen antwoord.''
Lynnewood was het dorp, met het telefoonkan
toor. Pink kookte. „Probeert u nog eens," drong hij
aan. „Ik moet ze spreken."
Er kwam een nieuwe pauze, en weer dat onge
lukkige zinnetje. „Lynnewood geeft geen antwoord."
De stem gaf er een verklaring bij. „Er is daar onweer.
Waarschijnlijk een draad gebroken."
Hij hing op, fronsend, greep met één hand naar
zijn kleeren en nam toen den ontvanger weer op.
Het onweer kwam nu over de stad, maar niet zoo
zwaar met zijn locale gesprekken had Pink geen
moeite. Hij wist, waar Dick logeerde, in een veel
kleiner hotel dan hij gewoonlijk bezocht. Hij belde
en kreeg aanstonds antwoord.
„Meneer Bradshaw is een kwartiertje geleden
vertrokken."
Andermaal mompelde Pink die bijterige opmer
king. Hij belde den jongen, die nachtdienst had aan
het schakelbord van zijn eigen bescheiden hotel.
„Tommy, neem een paar gesprekken van me over,
wil je 1 Je kent mijn vriend meneer Bradshaw, is
't niet f Hij gaat op reis naar 't westen, als hij nog
niet in den trein zit, en ik wil hem terugroepen.
Bel allebei de stations op en laat ze hem opsnorren.
Hij moet me dadelijk opbellen, al mist hij nog zooveel
treinen. Gesnapt
„Komt in orde, meneer Gaines."
„Mooi. Nu had ik graag dit nummer."
Hij noemde de cijfers en sprak weldra een slaperige
stem aan het andere einde met den naam Bill aan.
Er was een wonderlijke verandering over den genoeg
lijken Pink gekomen. Zijn mond was vertrokken tot
een rechte lijn en gaf afgebeten bevelen.
„Ben jij 't, Bill 1 Word wakker en luister goed.
Stacy Jordan is vannacht betrapt, terwijl hij Brad-
shaw's brandkast op Lynnewood plunderde, maar
hij is ontsnapt. Welken kant op weet ik niet, want
ik werd afgebroken. Laat zijn kamers in de gaten
houden en stel je in verbinding met Powell en Canby.
't Net van Lynnewood schijnt kapot te zijn, maar je
kunt de politie er rondomheen waarschuwen. Hij
is waarschijnlijk een flink eind voor. Let op de vlieg
velden en de uitvarende schepen hij zal wel een
lang traject willen pakken. Ik ga als de weerga naar
Lynnewood, maar ik moet eerst Bradshaw op zien
te snorren. Die schurk van 'n Jordan heeft een meis
je in een brandkast opgesloten, voor hij de plaat
poetste, en Bradshaw is de eenige, die de combinatie
weet. Prachtig Vooruit maar
Weer belde hij den gedienstigen jongeling aan het
schakelbord.
„Ja, meneer, ik heb allebei de stations en ze zijn
aan 't omroepen, maar er gaat geen een trein naar
't westen vóór morgenochtend."
„Dank je, Tommy." Pink hing op, fronste. Vreemd,
dat Dick op dien tijd zijn hotel had verlaten. Hij
had vroeger moeten gaan, óf den volgenden ochtend
pas, al naar hij langer werk had met het afwikkelen
van een paar zakelijke aangelegenheidjes. Enfin,
dat was mislukt. Pink dacht snel, bekeek mogelijk
heden. Hij zou een brandkastbouwer zoeken, een
inbreker desnoods maar er moest direct iemand
naar Lynnewood. Hij greep weer naar de telefoon,
maar een roffel op de deur hield hem tegen en snel
ging hij opendoen. Dick stond op den drempel, met
een koffer in de hand.
„Ik liep voor tijdverdrijf even binnen beneden,"
zei hij, „en die knaap aan de telefoon zei, dat je
overal om me gebeld had. Is er iets Ik ga morgen
pas weg, maar ik ben vroeger op stap gegaan om
den trein van 1.55 te halen, die in Lynnewood
stopt, maar de dienstregeling is veranderd ik
kwam te laat. 't Is misschien gek, maar ik had zoo'n
gevoel, dat ik er dadelijk heen moest." Hij trok
geërgerd zijn schouders op en zette zijn koffer neer.
„En ik heb 't nóg. Ik wou, dat ik dien trein gehaald
had. Als ik zulke sterke voorgevoelens heb, gehoor
zaam ik er liefst maar aan. Wat mankeert er
aan V'
„Alles Pink was zich snel aan 't kleeden. „Je
gaat naar Lynnewood en ik ga mee. Luister even. Ik
moet gauw praten."
Dick luisterde. Zijn gezicht verbleekte langzaam,
en er kwamen fijne druppels op zijn voorhoofd.
„Ze heeft me geroepen," zei hij eenvoudig, „en
ik had haar haast in den steek gelaten. Kom mee."
Pink greep hoed en regenjas en holde hem na de
straat op. Een taxi ging voor dit geval niet snel ge
noeg, maar Dick riep er een aan en gaf den chauffeur
kortaf bevel, hard naar de dichtstbije huurgarage
te rijden. Er ging dien nacht geen trein meer naar
Lynnewood, en Dick was dien dag niet met zijn
wagen gekomen. Zij moesten een auto hebben.
De garage-man keek twijfelachtig naar het tweetal,
dat vlug, vlug een snellen wagen wou hebben. Daar
kon hij last mee krijgen, niet alleen met zijn patroon
maar ook met de politie, en 't was ook geen weer,
om een van hun beste auto's hard te laten rijden. Hij
treuzelde en maakte bezwaren.
De tijd vloog. Een minuut minder of meer kon
een verschil maken van leven of dood. Dick begon
er gevaarlijk uit te zien. Er kwam rumoer buiten
en een wagen, met modder bespat, rolde binnen.
