«SJIJOiAiS
gezond
pittig
27
besparen. .Merci. Jordan 't was precies
wat, ik hebben wou. Je hebt 't me onge
veer cadeau gegeven, ondanks die drie
honderdvijftigduizend. Je bent veran
derd, Jordan -je bent sterk veran
derd, sinds die biljetten in Oregon wer
den aangeplakt, en je had toentertijd
een baard, maar ik dacht al bij onze
eerste ontmoeting, dat je 't was, en
later wist ik 't zeker en ik had je
ieder oogenblik bij dien sheriff aan kun
nen geven, maar ik vond 't mijn tijd
nog niet. Er was trouwens nog een
kleinigheidje, dat in jouw richting scheen
te wijzen. Daar hielden een paar detec
tives zich mee bezig, en zoo'n algemeen
beruchte sukkel als Dick Bradsliaw was
een heel geschikte lokvogel, om je uit
je tent te krijgen. Je hebt je weten te
bedwingen tot van 't voorjaar, maar je
bént losgekomen.
Nu heb ik met je afgedaan, Jordan,
en voor mij heb je voor eeuwig 't recht
verbeurd op 't oppervlakkige medelij
den, dat de mensclien hebben voor een
gevangene. Dat recht heb je drie weken
geleden verbeurd, hier in de kamer.
Wat je zult krijgen verdien je ruim
schoots.
Die honderdduizend dollars, die je uit
mijn safe hebt gehaald, lieb ik terug.
Wat die Maricoba-vijfjes betreft, die je
me zoo handig aan hebt gesmeerd
ik had al een paar stuks van dezelfde
eigenaardige uitgifte te zien gekregen,
van een vriend, die bij de politie is, en
ik had er die drieënzestig mille voor over,
om hem te helpen zoeken naar 'n bende
falsarissen, waar de justitie allang de
lucht van had. Mag ik even voorstellen
meneer Charles Pinckney Gaines
van de Centrale Recherche Ik had
eigenlijk moeten zeggen voorhéén van
de Centrale Recherche, want hij gaat
nu met mij in de goudmijnen."
Hij knikte tegen Pink Gaines, die met
een kort lachje antwoordde.
,,'t Is in orde, Pinky, dank je. Als
je verder nog iemand mee wilt hebben,
neem je Jim maar."
Pink vertrok met zijn arrestant, en een
fiere maar waakzame Jim Grant bleef
Jordan aan den anderen kant dicht
nabij. Opnieuw wendde Dick zich tot
hen, die 'n jaar lang van zijn edelmoedig
heid hadden geleefd en getracht hadden,
hem te verraden. Zij bewogen zich on
rustig, bereid tot een zoo haastig vertrek,
als hun welstaanshalve mogelijk leek.
„En nu is alles gezegd, wat er te
zeggen viel, geloof ik behalve dat er
in dat heele jaar niet één seconde geweest
is, dat mijn erfrecht werkelijk gevaar
liep, als ik 't redden wou. Meneer
Varick heeft geen testament willen na
laten, dat een straf zou beteekenen voor
den erfgenaam, die zijn wenschen eer
biedigde, en 'n belooning voor degenen,
die ze trachtten te verijdelen. Kort vóór
zijn dood stak hij nog een millioen in
staatspapieren, en hij liet die op mijn
naam zetten, zoodat ze in ieder geval
mijn eigendom bleven, en die deponeerde
hij bij meneer Spencer. Dat moest mijn
eigenlijke anker zijn, als de storm los
brak. Maar ik werd misschien 'n beetje
koppig, toen ik zag, hoe de zaken lie
pen. Lk dacht zoo als ik dat spel met
een millioen niet kon winnen, was ik
niet waard, dat ik de rest kreeg. Ik heb
dus die reserve niet op willen nemen
en ik ben mijn eigen gang gegaan. De
inbraak gooide mijn berekeningen bijna
omver, en er zijn een paar dagen ge
weest, dat 't er nogal donker uitzag
want een aandeel in een onbekende
goudmijn verkoop je niet maar zóó.
Maar ik heb volgehouden, en hier ben ik
nu, voorgoed. En ik heb inderdaad in
dat jaar mijn vrienden leeren kennen."
„Verbazend knapWe mogen je
wel feliciteeren." Leila's lip krulde.
Duistere emoties hadden haar het laatste
uur beroerdzij kromp onder de
ondraaglijke vernedering, maai' brutaal
zijn kon zij ook in de nederlaag.
„Hartelijk dank, dat je die amusante
vertooning voor ons op touw hebt ge
zet je had lieuseh entrée moeten hef
fen Moeder, laten we maar gauw
zorgen, dat we hier vandaan komen."
Haar stem werd scherp, want Claire
toonde voorteekenen van een zenuw
aandoening, altijd haar laatste poging
om medelijden op te wekken.
„Wanneer u wensclit. Jennison zal u
helpen met de bagage, en de auto's zijn
tot uw dienst, als u ze noodig hebt."
Aan het begin van de laan zagen zij,
in een glinsterende rij, de wagens staan,
die hij verkocht heette te hebben. Hij
trad naar de deur en hield het gordijn
open, om hen te laten passeeren, een
voor een. Oliver kwam het laatstd. Als
hij gedurfd had, had hij den man ver
moord, die hem had tegengewerkt en
verslagen. Dick zei met kalme stem
„Oliver en hield hem staande.
„Over die bijverdienste van je ge
sproken, in verband met zeker week
blaadje. je moest maar zien, dat je
op een andere manier aan je sigaretten-
duitje kwam. Een aasgier is niet bepaald
een geliefde vogel. Pas op, Oliver."
Oliver was niet heel vast ter been,
toen hij doorliepzijn gezicht was bleek
en zijn handen trilden. Na jaren ge
duldig wachten was dit zijn eenige ver
langen, heelhuids het huis uit te komen.
Het gordijn viel neer achter wrok en
haat en verwijt. Dick keerde zich om
met een zucht van verlichting en bleef
opeens staan. Daar stond Nicky, rood
en beschaamd, brokkelige excuses stame
lend.
„Nu, je bent er Jij hebt ten minste
eerlijk gevochten. Van ons was 't ge
meen gasten in je huis en zoo. Ik
wil excuus vragen, voor ik opstap."
„Wacht even. Ik heb je nog iets te
zeggen."
Dick's hand lag op Nicky's schouder
en belette hem verder te loopen. Nicky
bleef staan, zijn blik ontwijkend.
„Vooruit maar," zei hij knorrig. „Je
hebt groot gelijk. We zijn een stel
schuimers geweest, om 't nog maar zacht
uit te drukken. Je kunt me niet gauw
te véél naar mijn hoofd gooien."
„Ik wil je niets naar je hoofd gooien.
Die kwestie is afgehandeld, en voor
zoover 't mij betreft, komt ze nooit
meer ter sprake. Ik weet dat 't gemeen
was zooals je. 't zelf noemtik weet.
en ik heb aldóór wel geweten, dat de
gasten in mijn huis alles probeerden, om
me van dat millioen af te helpen en de
rest te krijgen. De een is een stapje
verder gegaan dan de ander. Maar jij
bent de eenige, die er zich over schaamt."
Het antwoord was slechts een onver
staanbaar gemompel. Dick's mond trok.
„En daarom zal ik je nog één aan
bod doen. Geen geld. Dat is juist je
ongeluk op 't oogenblik. Je hebt 't altijd
maar van een ander aan hoeven pak
ken, zonder dat je er zelf moeite voor
deed, en je hebt je leven lang niets ge
daan dan wachten op nog meer. Wat
ik je nu aanbied is een kans, om je
handen uit je mouwen te steken en 't
te verdienen.
Onder aan dien beroemden berg
ligt een stuk land aan een riviertje,
dat ik expres apart heb gehouden, toen
ik de vennootschap oprichtte, en dat
kun je krijgen, als je er zin in hebt
maar niet als eigendom je kunt "t
niet verkoopen of verhuren of verpach
ten of wat dan ook je kunt er alleen
maar op werken met, je eigen handen,
en een spa en een houweel, stevig, vuil.
vermoeiend werk op doen. Geen smo
king en geen luxe-auto, geen Fransche
Vervolg op blz. 32
boo to
••- s
N't
iMCC£A>G*i
