HERINNERINGEN N- aan de blijde geboorte der grootmoeder en der moeder van de nieuwe Oranjetelg Wijlen II.M. koningin Emma mot koningin Wil- helminaop den arm, enkele maanden na hare ge boorte op den 31sten Augustus 1880. evenmin stil gezeten. En het is ontroerend en teeke nend voor den liefdadigheidszin, die een traditie is van ons vorstelijk huis, dat toen - gelijk thans H.K.H. prinses Juliana H.M. de Koningin door haar secretaris openlijk liet verzoeken, een groot gedeelte van de binnenkomende gelden, als blijk van genegenheid voor de jonge moeder geschonken, niet voor haar zelf te besteden, maar voor liefdadige doeleinden. Toch kreeg ook H.M. de Koningin zelf ondubbel zinnige blijken van belangstelling. De Amsterdam- sche vrouwen schonken een wieg, ontworpen door architect de Bazel, de Zuidhollandsc.he gemeenten een kamerwieg stijl Louis XIV, Groningen schonk een gouden rammelaar, Drente een fraai zilveren blad; Utrecht een kinderkleed tafel Zwolle een kamerschermen nog zeer veel meer. In de residentie heerschte gedurende die laatste dagen van de maand April 1909 een zenuwachtige stemming. Het volk wachtte, in de heerlijke lente der natuur, op de nieuwe lente van onze Oranje- dynastie, in gespannen verwachting. Dag aan dag verdrongen de nieuwsgierigen zich voor het paleis de hofetiquette om. Persoonlijk toch ging hij de jonggeborene aangeven bij den Burgerlijken Stand en in afwijking van het gebruik liet hij de prinses aan de ambte naren toonen, opdat zij. gelijk hij schertsend meedeelde, geen valsche verklaring zouden afleggen. Zóó scheen de zon der Oranjeliefde en der verknochtheid aan het koninklijk huis in liet Nederland van 1880. Zóó ook de herinnering aan dien jubeldag ligt velen ongetwijfeld versoher in het geheugen zóó ook bestraalde, diezelfde gloed een ge lukkig volk in het najaar van 1908 en culmi neerde in de eerste maanden van het daar opvolgende jaar. Immers, m het najaar van 1908 ging de mare door het land, dat er een koningskind werd verwacht. De geruchten namen steeds va-steren vórm aan de twijfel werd zeker- heid, en die zekerheid, welke bij ons volk dezelfde vreugdevolle aandoening te voor schijn riep als in het jaar 1880. ontleende toen, evenals in de zoo juist ten einde geloopen periode van 1937, haar voldoe ning gevende beteekenis aan het gewichtige feit, dat het aan Nederland de zekerheid gaf van de voortzetting en den nieuwen uitbloei der eeuwenoude Oranjedynastie. I n de dagen der offieieele en parlementaire voorbereiding had ons Nederlandsche volk de bronzen stem - men der Hollandsche torenklokken, feeste lijk beierend over de lage landen aan de Noordzee, de geboorte hebben ver kondigd van een nieuwe Oranjetelg, nu de vader- landsche driekleur wappert van transen en daken, nu de plechtige koperfanfares der vorstelijke herauten hebben geschetterd op de hoeken van de pleinen en straten onzer vreedzame Hollandsche steden, en alom de blijdë gebeurtenis feestelijk wordt gevierd, nu gaan onwillekeurig onze ge dachten terug naar een tweetal gelijksoortige feiten in de geschiedenis van ons aloude Oranjehuis. En wel op de eerste plaats naar de geboorte van de illustere vrouwe, koningin Wilhel- mina, die thans de groot moeder werd van de nieuw geboren Oranjespruit, en vervolgens naar de ge boorte van haar, die thans als kroonprinses der Neder landen voor de eerste maa l zelf de moeder werd van een Oranjetelg, en de innige vreugde van het moeder schap op haar beurt mocht beleven. Men moet al niet zoo heel jong meer zijn, om zich van beide gebeurte nissen de bijzonderheden nog in het geheugen terug te kunnen roepen. Doch al kan men er zich dari al persoonlijk niet op beroepen, de historische Grootmoeder, moeder en dochter, een der her- inneringskaarten, die na de geboorte van prinses Juliana in omloop werden gebracht. dagen der geboorte van H.M. koningin Wilhelmina, op den 31 sten Augustus 1880, te hebben meege maakt, in de publicaties van die dagen en in alle geschiedboeken staan de vreugde en de verrassing geboekstaafd, waarmede ons volk in alle kringen in die dagen de geboorte be groette van een Oranje prinses, gesproten uit het huwelijk van koning Wil lem III met de Duitsche vorstin prinses Emma van Waldeck - Pyrmont Het was, alsof op dien gedenkwaardigen dag in het zwaarbeproefde ko ninklijke gezin -immers kort achtereen waren 's konings geliefde broeder prins Hendrik (13 Januari 1879) en de prins van Oranje (11 Juni 1879) over leden het was, alsof op dien 31 sten Augustus van het jaar 1880 het geluk openbarstte. De onuitge sproken, maar toch aan wezige angst onder de be volking de prins van Oranje was gestorven en de nieuwe troonopvolger had een zwakke gezondheid sloeg om in een bijna uitzinnige vreugde. Voor den bejaarden koning zelf moeten deze dagen wel de heerlijk ste van zijn leven zijn geweest. En spontaan van karakter als Willem III was, gaf hij levendig uiting aan zijn blijdschap, en verbrak hij er zelfs Een herinnering aan 30 April 1909. Aan de bevolking run s-Gravenhuge wordt door de herauten te paard de blijde, boodschap gebracht ran de geboorte ran II.KM. Prinses Juliana. Naar de schilderij vanJ.Tfoynck van Papendrecht.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1938 | | pagina 4