KAHRELifKOFFlÉ
Doe het zóó
HAU
f
Doe als Oom Kahrel
Waarom deze kwelling
Uw kind komt aan door Halitran
13
zitter of bezitster geluk aanbrachten, gegrepen door een soort razernij. Hij
De bergwand was zoo steil, dat zelfs een kon niet zeggen waar die kreet vandaan
ervaren klimmer van hulpmiddelen kwam, maar hij wist in ieder geval
gebruik zou hebben moeten maken, zéker van welken kant Mabel moest
om er tegenop te komen, maar Sadih komen. Als een dolle begon hij het pad
versmaadde touwen en bergstok. Elke af te rennen, telkens struikelend over
oneffenheid, hoe gering ook, diende de oneffenheden voor zijn voet, kreu-
tot steunpunt van zijn vingertoppen en nend van angst en met zijn revolver in
teenen en terwijl hij klom, scheen het, de vuist.
dat zijn slauk, mager lichaam als door Hoelang hij zoo liep was hij zich niet
magnetische kracht aan den bergwand bewust. Doch eensklaps zag hij door de
vastgehecht zat en langzaam omhoog boomen een tafereel, dat hem een wilden
getrokken werd. Binnen een half uur kreet van woede en angst ontlokte. Ter
had hij in zijn lendendoek voldoende zijde van het pad, tusschen de boomen,
bloemen verzameld, om geen slecht en duidelijk zichtbaar achter het net-
figuur te slaan tegenover de blanke dame werk van houtgewas en lianen, ontdekte
van den Sahib en hij begon af te dalen, hij den doodsvijand van de afgelegen
Halverwege de hoogte rustte hij uit dorpen in deze streken de groote gele
op een klein plateau. Hij had hier een kat. De tijger scheen bezig een buit weg
prachtig vergezicht op de rivier, op het te sleepen, waarbij hij echter gehinderd
dorp en op de jungle, die zich uitstrekte werd door het weerspannige struik
tot aan den voet van het gebergte. Hier gewas.
en daar was het pad zichtbaar, dat den Donald rende verder. Slechts denkend
bergpas verbond met de plantage en het aan Mabel en zonder zich rekenschap
dorp - een bochtige, bruinrood ge- te geven van het gevaar, drong hij tus-
kleurde reuzenslang tusschen al die sclien de boomen door en naderde den
groene, geele en paarse tinten van het tijger. Hij was nog minstens op twintig
landschap. meter afstand, toen hij in het wilde weg
Sadih schikte turend en droomend een schot loste alléén om de spanning
zijn bloemen bijeen. Maar plotseling te verbreken, die hem aan den rand
kwamen zijn lenige vingers tot rust. Op van een zenuwtoeval had gebracht,
het bruinroode pad dat de jungle door- Voor de tweede maal schoot hij, doch
sneed ontdekten zijn scherpe oogen pop- thans was zijn schot gericht. Het trof
perige figuren, die als vliegen op het geen doel, maar hij bereikte er wel iets
lichaam van de slang voort schenen te anders mee. De tijger hief zijn kop op.
kruipen. In hun midden droegen zij een blikte met vlammende oogen links en
witte vlek de blanke dame, in 't wit ge- rechts en verdween met een lenigen
kleed en gedragen door de vier mannen, sprong tusschen de boornen. Ver weg
die 's morgens heel vroeg het dorp had- klonk nog zijn woedend gebrul,
den verlaten om haar af te halen. Sadih Dat brullen drong echter niet tot
kwam overeind, stootte een juichkreet Donald door. Hij lag bij zijn vriendje
uit en zamelde zijn bloemen bijeen. Toen Sadih geknield en blikte als door een
daalde hij verder af en liep wat hij zwarten nevel in zijn stervende oogen.
loopen kon, om den kleinen stoet in te De arme jongen bloedde uit tientallen
halen. Zijn oogen schitterden. De Sahib wonden en was reddeloos verloren. Hij
had hem verzorgd als een vader, toen scheen niets te zien, doch toen Donald
hij zoo zwaar gewond was en vóór de zijn arm onder zijn hoofd schoof en hem
blanke dame aan de plantage was en al oprichtte, herkende hij hem. De smar-
die geschenken zag, wilde hij haar zijn telijke trek om zijn mond maakte plaats
geschenk aanbieden de wilde berg- voor een zachten glimlach,
rozen, die geluk aanbrachten. „De blanke dame," mompelde hij.
„De wilde rozen hebben haar geluk ge-
De middaguren verstreken voor Do- bracht, Sahib.
nald tergend langzaam. Hij had zijn Het waren zijn laatste woorden,
ongedurige wandeling van 's morgens
herhaald de bungalow in en uit, het erf Vijf minuten later stond Donald op
doelloos rond en kris-kras de tuinen van de plek waar hij neergeknield lag.
door. Met een zucht van verlichting Tusschen de boomen hoorde hij inlan-
constateerde hij eindelijk, dat het drie ders naderen. Hij ging op de stemmen
uur was. Over drie uren zou Mabel hier af en trad een draagstoel tegemoet.
zjjn. Hij ging zich scheren, nam een bad „Donald, liefsteschalde een
en trok een schoon wit pak aan. Toen juichende stem, honderdmaal weer-
liep hij nog eenmaal de bungalow door kaatst tusschen de boomen.
en gaf den bedienden de laatste Mabel sprong op den grond en snelde
aanwijzingen voor de „ontvangst van op hem toe. In haar haast verloor zij
mevrouw". Alles was nu in orde en tegen een bouquetje witte bergrozen. Zij ver
vier uur besloot hij de dragers tegemoet trad ze zonder het te zien en sloeg wild
te gaan. Zijn weg leidde door de jungle haar armen om zijn hals. Donald kuste
en met dansende passen verdween hij haar en maakte zich zacht uit haar om-
in de schemerige wildernis. helzing los.
Donald had ongeveer drie kwartier „Pas op, lieveling, je vertreedt die
geloopen, toen hij besloot Mabel liever bloemen," zei hij ernstig,
af te wachten. Hij was moe na zoo'n Het viel Mabel nog niet op hoe bleek
dag van zenuwachtige verwachting en droevig hij eruit zag. Lachend en
lieten zijn krachten geen groote inspan- schreiend tegelijk ging zij voort ..Die
ning meer toe. Bovendien moest hij er kreeg ik onderweg van een inlandschen
rekening mee houden, dat hij het heele jongen, die ze had geplukt in de bergen
eind weer terug moest loopen. Hij zette daarginds. Hij is ons vooruit geloopen,
zich neer op een boomstronk en luisterde om mijn komst aan te kondigen. Ze
ingespannen, of hij soms menschelijke brengen geluk aan, beweerde hij, maar
stemmen hoorde in de cacophonie van ook zónder die bloemen zullen we ge-
geluiden, waarmee de jungle tegen zons- lukkig worden hè, Donald t"
ondergang ontwaakte. Donald Curtis sloot even zijn oogen.
Hij kon hoogstens vijf minuten ge- Wat zou er gebeurd zijn, als Sadih Mabel
zeten hebben, toen hij plotseling doode- die bloemen niet aangeboden had en
lijk verschrikt opsprong. Ergens uit het haar niet vooruit geloopen was....?
oerwoud vandaan klonk een verschrik- „Lieveling," zei hij met een huivering
kelijke kreet. Het was de hulpkreet van in zijn stem, terwijl hij zich bukte, „we
een mensch en er lag zooveel doodsangst zullen die wilde bergrozen toch maar
in, dat hij zich een oogenblik als ver- meenemen en bewaren. Ikik ge
steend voelde van kou. Doch het vol- loof dat ze van grooter waarde voor ons
gende oogenblik week die verlamming zijn, dan de bijgeloovigste inlander er
hij dacht aan Mabel en voelde zich aan- ooit aan zou kunnen hechten."
„Onderzoek alles en behoudt het goede
Uw keuze valt dan op KahreI's B.V. Koffie.
In de blikverpakking blijft het door
deskundig branden verkregen aroma ten
volle bewaard. Voor denzelfden prijs
een veel lekkerder kopje Koffie.
Prijzen 25, 30, 35 en 40 ct. p. 1/2 ponds-blik
Geef Uw kinderen in den winter de zoo
noodzakelijke vitaminen op een wijze, die
ze zelf prettig vinden en U niet noopt tot
dagelijks wederkeerende tooneelen als dit.
Geef hun Halitran 1200, de natuurlijke
concentratie van vitaminen A en D uit de
versche lever van heilbot. 60 maal sterker
dan gewone levertraan. Een druppel heeft
Druppels:In te ne
men op sinaasap
pel, suiker, melk,
vleesch, etc.
Flac. 1 mnd. 1.25
Flac. 3 mnd. 3.25
dezelfde waarde als een lepel gewone
levertraan.
Halitran 1200 voorkomt en bestrijdt de
Engelsche ziekte (rachitis), kweekt sterke
beenderen, tanden en kiezen, geeft weer
stand tegen alle winterkwalen, zooals griep,
influenza, verkoudheden, en is een bron van
gezondheid voor kinderen en volwassenen.
In smakelooze
CapsulesIn te
nemen met water,
melk of thee.
Flac. SO caps. fl.10
Flac. 100 240
Gestandardiseerd. Ui» de lever van heilbot.
Alleen Natuurlijke Vitaminen A en D.
