DE VLISSINGERS
EN HUN BOULEVARD
i
-r
geeft Maart z'n eersten zonnigen dag, of Vlissingers, jong en oud. bevolken de Boulevards
langs Schelde en Noordzee.
Al te lang is de wintel zoo donker ge
weest en zoo guur. en eensklaps was
de kemel zoo licht, de zon zoo stra
lend, de lucht zoo mild Als dan een Vlis-
singer de lente naar 't hoofd stijgt en wien
is de lente niet naar 't hoofd gestegen bij
den onverwacht vroegen. Maartschen zon
neschijn dan raapt hij plotseling vastbe
sloten jas, hoed. vrouw en kinderen bij elkaar
en ijlings gaat 't naar den zeekant, naar
het zonnige Vlissingsche lustoord, den Bou
levard.
De Boulevard - daar ziet u den Ylissiuger op
z'n best. Juist als "t zoon eerste voorjaarsdag is.
De menschen ontdooien en ontluiken er. Dan zijn
ze zoo vreedzaam en verteederd. Zoo glimlachend en
welwillend. Zoo vertrouwelijk en zoo toegevend.
De mannen rooken er eikaars sigaren. De dames
bewonderen elkanders hoeden en prijzen elkanders
baby's. De meisjes wisselen er elkanders hartsge
heimen uit. Er is geen onzelfzuchtiger, geen edelaar
diger meiisck dan een Vlissinger in den zonneschijn
op den Boulevard.
Natuurlijk, dat is burgemeester van Woeldereu
Daar, waar de groote zeestoomers hun weg naar de Schelde
kiezen, is het geliefkoosde plekje voor de veteranen.
En kan soms niet 't lesuurtje dienen voor lucht- en zonnebad t
g r
J on y V l issinyen treedt aan
