PEPSODENT TANDPASTA
POND'S Creams
IRIUM helpt millioenen
in den strijd
tegen doffe,
verkleurde
tanden!
de eenige met IRIUM
Het geheim va» haar CARRIÈRE!
H.
\A_
32
PEPSODENT is de
eenige tandpasta,
waarin deze opzien
barende uitvinding
is toegepast, die de
tanden een verras
sende nieuwe glans
geeft.
„Het is alsof een donkere wolk wegtrekt en de zon weer
doorbreekt!" - zóó gevoelen zich millioeneft na hnn
eerste proefneming met Pepsodent Tandpasta, waarin
IRIUM is toegepast. De werking van Irium is zoo doel
treffend, dat het de fraaie natuurlijke glans, die velen
voorgoed verloren waanden, opnieuw te voorschijn brengt.
Het houdt de kindertandjes gezond en sterk.
Dank zij IRIUM schuimt Pepsodent heerlijk. Verfrisschend
I>e groote tube is voordeel iger
j
BPl KI AAN POND'S EXTRACT CO.,
PRINSENGRACHT 983, AFD. 133, AMSTERDAM-C.
I Gelieve mij te zenden 2 monstertabes Pond's Cream en monsters der
I 5 tinten Pond's Poeder, waarvoor bijgaand 4 postzegels van 3 cent.
Naam
Adres
191
i ET is zoo eenvou
dig, charme te bezit
ten, als U maar i e d e-
ren morgen en
avond Pond's Cream
en Pond's Poeder ge
bruikt.
Pond's Cold Cream
zuivert de huid van
allerlei stoffen, die ge
durende den dag de
jeugdige frischheid
van Uw teint bedrei
gen, bevrijdt de poriën
en wekt een krachtiger
werking derhuidcellen
en bloedvaten in de
onderhuid op, met het
gelukkige resultaat,
dat alle lijntjes en
rimpeltjes verdwijnen.
Pond's Vanishing
Cream is overdag een
ideale bescherming
tegen de grilligheden
van het weer en vormt
tevens een perfecte
basis voor Pond's
Poeder.
POND
klonk de sclieepssirene en de beide
vrouwen verhaastten hun stap. Nog
slechts negen passen scheidden hen
van de loopplank. l)e keizerin leunde
zwaar op den arm van haar gezellin, ter
wijl haar kracht wegvloeide door een
inwendige bloeding. Haar japon, die
sinds Rudolf's dood steeds zwart van
kleur was geweest, nam het weinige
bloed op, dat door haar kleeren drong.
Zij ging alleen de loopplank over.
Doch eenmaal op dek, zonk zij ineen,
met liet gezicht voorover. Nu druppelde
het bloed zichtbaar op den witten vloer.
Met een wilden schreeuw rukte gravin
Sztarav de natte japon open en legde
de huid bloot, die reeds de bleeke tint
des doods aannam. Men zag maar een
kleine wonde, scherp driehoekig en
aan wier randen het bloed begon te
stollen.
De stoomboot ging haar gewonen weg
en doorkliefde de golfjes, die de bries
opjoeg, toen plotseling iemand den
kapitein ervan verwittigde
„De keizerin van Oostenrijk ligt
doodelijk gewond aan boord
Meteen veranderde het schip van
koers, terwijl door middel van twee
roeiriemen en een dekstoel een draag
baar werd geïmproviseerd. Bedekt door
haar mantel „Trani" (zoo genoemd,
omdat hij haar denken deed aan haar
zuster Matliilde, de gravin van dien
naam), lag Elisabeth zeer stil terneer.
Men hoorde van den oever schrille
alarmsignalen, terwijl een ambulance
op de pier aankwam juist toen de boot
aanlegde. Als een stervende vrouw-
werd de keizerin haastig haar hotel
binnengedragen. Twee dokters en een
Engelsche verpleegster boden de eerste
hulp, maar de laatste sacramenten,
die nog konden worden toegediend,
kwamen meer van pas.
Madame Mayer, de eigenaresse van
het hotel, die door haar vlijtige reclame
Lucheni een vingerwijzing had gegeven,
wreef Elisabeth's koude voeten en
barstte in een luid klagen uit.
Dr. Golay maakte een kleine snede
in de slagader van den rechterarm en
vond haar droog. Het levensbloed
was weggevloeid
Lucheni werd gepakt en later tot
levenslange gevangenisstraf veroordeeld.
Op 'n morgen vond men hem dood in
zijn cel. De moordenaar had zichzelf
opgehangen
DRIEËNDERTIGSTE
HOOFDSTEK
Frans Jozef zat aan zijn bureau en
schreef een brief, die tien September
1898 gedateerd was, den dag van Elisa
beth's dood.
Hij was zeer gedeprimeerd. Hij
vouwde zijn brïëf dicht en las het adres
over, eer hij de enveloppe verzegelde.
Toen kwam zijn' adjudant, graaf Paar,
binnen met een doodsbleek gezicht.
„Nu, beste Paar," vroeg de keizer
zonder op te zien, „wat is er f"
De ander vond geen woorden. Ten
slotte reikte hij zijn meester een ver
kreukt stuk papier.
„Majesteit," stamelde hij „het is on
mogelijk vandaag de manoeuvres te
gaan bijwonen. Er is slecht nieuws."
„Uit Genève riep Frans Jozef op
springend.
Hij las het telegram, dat de waarheid
verbloemde en aan het secretariaat
gericht was
„Hare Majesteit de keizerin ernstig
gewond. Verzoeke het nieuws voor
zichtig aan zijne majesteit mede te
deelen. Kromar, hofsecretaris."
Dr. jur. Kromar, die trots Elisabeth's
verlangen om alleen en onbespied te
zijn, aangewezen was haar op reis te
eu... ,H«a2
JU*t y<S
JU iAbfympiiAteia düuZeUiï*.
iO &9i.
l)e roestige, driehoekige rijl, waarmede
Lurheni keizerin Klisabeth vermoordde
volgen, had deze voorloopige en ver
geeflijke uitvlucht bedacht. Maar thans
kon de waarheid niet lang meer ver
heeld worden. Zeer spoedig na het eer
ste telegram verscheen een tweede.
Frans Jozef nam het met trillende han
den aan zijn ongeduld was zóó groot,
dat hij de enveloppe in tweeën scheurde.
Maar ook zoo zag hij met één oogop
slag den vreeselijken inhoud.
„Mir bleibt doch gar nichts erspart,"
hoorde Paar hem kreunen. („Mij blijft
niets bespaard.")
Intusschen verrichtte de Zwitser
Reverdin met zijn assistenten Gosse en
Megévaud de lijkschouwing en bereidde
de doode keizerin voor om haar laatste
thuisreis te aanvaarden. In een kist met
glazen deksel werd de keizerin naar
Weenen teruggebracht, om naast Ru-
dolf in de crypte vau de Capucijner
monniken te worden bijgezet. Zij was
de vijftiende keizerin van Oostenrijk,
die in dezen gewijden grafkelder baai-
laatste rustplaats vond.
De keizer, die zich reeds bij Elisa
beth's leven verlaten zag, moest thans
het laatste eind van zijn aardschen weg
geheel alleen gaan. Reeds eenigen
tijd zocht hij toenadering tot den neef,
die hem in plaats van Rudolf eens zou
kunnen opvolgen. Het was de tweede
zoon van zijn broer Karei Lodewijk,
Otto genaamd, een charmante en vroo-
lijke jongeman, die overal graag gezien
was. Maar de populaire aartshertog was
lichtzinnig en kon het niet. laten allerlei
streken uit te halen, die de oude keizer
niet steeds kon goedkeuren.
Maar wat van alle verhalen nu waar
was of niet, de keizer kon ze minder
waardeeren dan het volk, dat den
jovialen aartshertog Otto zoo graag zag.
Na verloop van tijd geloofde Frans
Jozef dan ook beter te doen om Otto's
halfbroer, den veel minder populaireu,
maar emstigen Frans Ferdinand, offi
cieel als zijn opvolger aan te wijzen.
Van Frans Ferdinand stonden hem
echter ook teleurstellingen te wachten.
Het was in het begin van 1899 dat
Frans Jozef en de troonopvolger voor
het eerst in botsing kwamen. Aarts
hertog Frederik en zijn vrouw Isabella
woonden in een slot te Presburg met
een sextet van huwbare dochters. Frans
Ferdinand kwam hier graag en iedereen
geloofde, dat hij het op eèn van de
jongedames voorzien had, ofschoon niet
viel uit te maken, aan welke hij de voor
keur gaf boven haar zusters. Daar zij
alle zes aannemelijk waren, van dynas-
tiscli standpunt bekeken, werden er in
stilte al voorbereidingen voor een hu
welijk getroffen, die van pas zouden zijn
als de aartshertog eenmaal zijn keuze
bekend maakte. Dit geschiedde ten
slotte op een mooien Junidag. Helaas,
thans bleek, dat de troonopvolger geen
dame van het sextet tot eehtgenoote
wenschte, maar de knappe gouvernante
van de meisjes had uitverkoren, een
gravin Sophie von Chotek en Wognin.
Frans Jozef vond het een zeer onaan
gename wending. Hij trachtte den
