DE ZEE
Op 79-jarigen leeftijd is te Den Haag overleden de groote Nederlandsche
dichter en letterkundige Willem Kloos. Wij plaatsen hier een zijner bekende
verzen: „De Zee", door den dichter in 1888, dus thans juist vijftig jaar
geleden, geschreven, een vers, dat steeds zijn schoonheid en bekoring behield.
De zee, de zee klotst voort in eindelooze deining,
De zee, waarin mijn ziel zich-zelf weerspiegeld ziet;
De zee is als mijn ziel in wezen en verschijning,
Zij is een levend schoon en kent zich-zelve niet.
Zij wischt zich-zelve af in eeuwige verreining
En wendt zich altijd om en keert weer waar zij vliedt;
Zij drukt zich-zelve uit in duizenderlei lijning
En zingt een eeuwig blij en eeuwig klagend lied.
O, zee, was ik als gij in al uw onbewustheid
Dan zou ik eerst gehéél en groot gelukkig zijn;
Dan had ik eerst geen lust naar mensch'lijke belustheid
Op menschelijke vreugd en menschelijke pijn;
Dan was mijn ziel een zee en hare zelfgerustheid
Zou, wijl zij grooter is dan gij, nóg grooter zijn.
