EEN MONSTER-K A ARTTOIJRNOOI
IN VLAANDEREN
Vierduizend liefhebbers dingen
naar den eersten prijs
l)e groote marktstraat te Maldegem, waar de groepen kaarters bijeendrommen en
de verschillende kaartkansen bespreken, ie midden van den geur van versche olie
bollen en wafels.
Aan den Rijksstraatweg Gent-Brugge ligt het uit de dubbele parochies
Donk en Kleit bestaande aantrekkelijke stadje Maldegem, dat er, sinds
een viertal jaren, in geslaagd is op ietwat eigenaardige maar practische
wijze nering en vertier in het plaatsje aan te wakkeren door het or-
ganiseeren van een monster-kaarttournooi, toegankelijk voor eiken lief
hebber of liefhebster van onbepaalden leeftijd. We brengen u een
beknopte reportage van dit even typische als populaire tournooi bij
onze zuiderburen dat reeds op menig plaatsje, zij het ook op
minder ruime schaal, navolging heeft gevonden.
iet. zoodra zijn we te Maldegem aangekomen of we voelen al de echte
kermissfeer in die bonte wemeling van honderden en honderden trouwe
onderdanen van koning kaart, gekomen uit alle hoeken en kanten, uit het
Walenland en zelfs van Bordeaux, naar een van die uiterste puntjes van Oost-
Vlaanderen.
Overal tenten en kramen, die op echt Breugeliaansche wijze voor de ver
sterking van den innerlijken mensch zullen zorgen.
Nog voordat we onze longen goed en wel hebben volgezogen met die alom
verspreide speciale kaartatmosfeer, hebben we het geluk den organisator van dit
tournooi Adeleen de Coninck te ontmoeten, die ons gemoedelijk mee-
troont naar het kwartier van den generalen staf café nummer acht.
Hij vertelt ons glunderend dat er wordt gerekend op vierduizend deelnemers,
die elkaar in twaalf genummerde cafe's zullen trachten de loef af te steken
om zich in de volgende ronden te plaatsen.
Een zeldzaam mooi moment
uit den kaartslrijdniet óm
maar dit keer ónder de ham -
men. Ook de voorraadkamers
van het café hebben hun
ruimte moeten afstaan om
een gedeelte van die vier
duizend gegadigden onder
dak te brengen.
Wat er wordt gespeeld? Bieden, het aloude ge
moedelijke spel waarbij tueu, behalve kaarten, niets
anders noodig heeft dan een lei en wat krijt om er
een „boom" met twaalf streepjes op te trekken.
Naarmate dit tournooi vordert, neemt ook de
gezellige drukte toe. Heele groepen (die het in de
eerste ronde niet hebben kunnen bolwerken) drom
men al samen voor de legerplaats van den generalen
staf om nog even te polsen of ze toch niet de 'een of
