dan if dit de zeep vooïU— de nieuwe swamp die tl fit houdtj DOETU AAN SPORT? KUKTU ER NAAR? OF HEBT U HET TE DRUK? «'ACT" OE NIEUWE SPORTZEEP 31 niet meer. Als zij wilde, kon zij er zich gerust in Ritz mee vertoonen, niemand kon van haar gezicht aflezen, dat zij tegenwoordig maar een doodarm, hard werkend meisje was. Maar die valsche rol tegenover Herbert Morris Zij zag hem voor zich, hoorde zijn diepen, lach en voelde zich weer door hem gedragen tijdens den dans. Het visioen bekoorde haar en plotseling nam zij een opgewonden besluit. Nog eenmaal wilde zij zijn wat zij voorheen was, nog eenmaal hem terugzien en vroolijk zijn om dan voorgoed te verdwijnen in de lagere kringen, waarin zij slechts moei lijkheden en zorgen en nóóit 'n vroolijk, of zelfs maar zorgeloos uur had gekend. Bevreesd, dat zij op haar besluit zou terugkomen, zette zij zich aan tafel. Zij schreef den chef de réception van Ritz, dat zij de uitnoodiging aannam, sloot een van haar oude visitekaartjes bij den brief in, ontbeet vervolgens j|et een drogen cracker en verliet het huis. Het leven scheen haar plotseling veel vroolijker toe en terwijl zij zich met vluggen pas naar haar betrekking begaf, voelde zij zich jaren jonger en niet het minst meer bezwaard door een zorg volle toekomst. De wereld leek anders, zonniger geworden In het wereldje, dat zich bewoog rond den firmanaam Ellis en Duke, was echter niets veranderd. De chef van het warenhuis was dezen dag even knorrig en barsch als anders, de controleurs weer bedilziek en de klanten even veeleischend. Violet deed als altijd haar uiterste best, maar het stond vast als een axioma bij Ellis en Duke, dat nooit een verkoopster voldoende haar best deed. Zij kreeg dien morgen minstens drie onverdiende standjes te incasseeren, doch vandaag maakte het geen indruk op haar. Zij dacht aan Herbert Morris, aan het feest van morgen en aan het schitterende festijn bij Ritz, waarbij zij morgenavond zou aanzitten. Wat haar daarna wachtte deerde haar niet - het was immers dwaas zich zorgen te maken- voor den regen, terwijl de zon volop scheen Violet zocht 's middags doodmoe ge durende een oogenblikje steun aan haar stand, toen zij eensklaps de blaffende stem van den chef achter zich hoorde. „Dat is de zooveelste maal vandaag, miss Warnar," klonk het nijdig. „U staat daar werkeloos, terwijl de klanten wachten. Wat mankeert u toch Denkt u zich hier de vrijheid te kunnen ver oorloven onze klanten naar een ander te jagen 1" Verschrikt wendde zij zich om. Zij had inderdaad staan droomen en niet bespeurd, dat een paar hoeren haar stand genaderd waren. Ongeduldig ke ken zij rond en niet zonder eenig leed vermaak waren zij getuige van dien uitbrander. „Ik help al, mister Markham," sta melde zij beduusd. Zij haastte zich naar de wachtende koopers en terwijl zij een vluchtigen blik in het rond wierp, viel haar eensklaps een heer in het oog, die aan den stand naast den haren 'n pakje scheermesjes kocht. Op hetzelfde oogen- blik week al het bloed uit haar vuurrood gelaat. Daar stond Herbert Morris en keek haar aan. Hij had het standje gehoord en scheen verbluft. Doch plot seling wendde hij zijn blik van haar af, nam een bon van de verkoopster aan en verwijderde zich. Violet voelde zich als versteend. Werktuiglijk hielp zij de klanten, toonde de verlangde artikelen en schreef een paar bonnen. Naar Herbert Morris durfde zij niet meer rond te zien het liefst zou zij van schaamte hard wegge- loopen zijn. Zij was ontmaskerd - de rijke studente was uit haar rol gevallen. Wat moest Herbert Morris nu niet van haar denken, nadat zij vanmorgen dat kaartje naar Ritz gezonden had Hij kon alléén denken, dat zij 'n intrigante was, die zich had getooid met een val schen schijn, om zich in een wereld te dringen, die de hare niet was. Er was géén andere mogelijkheid - in de oogen van Herbert Morris had zij zich voor goed geblameerd. Het was zes uur, het warenhuis sloot en met een ziek, ellendig gevoel ging zij naar huis. Aan haar droomen, die 's morgens-haar wereld zoo fleurig en zonnig hadden gemaakt, durfde zij niet meer te denken. Tot geen prijs zou zij Herbert Morris thans nog onder de oogen zijn gekomen. Hij mocht van haar denken wat hij wilde, zelfs dat zij een b A-Dgster was. Maar morgen zette zij b 'slist geen voet buiten de deur. De teleurstelling was groot genoeg, om tranen bij haar te voorschijn te roepen. Doch eensklaps zette zij die kinderachtigheid van zich af. „Het kan me niets schelen het feest niet en Herbert Morris niet," zei ze tot zichzelf, maar diep in haar hart bejammerde zij het toeval, dat de schreden van Her- bert Morris tot die ongelukkige ont moeting had geleid. Violet ging dien avond vroeg naar bed. En intusschen liep Herbert Morris in het Ritzhotel zijn kamer op en neer Hij was de sensationeele ontdekking van dien middag nog niet geheel te boven. Ze kwam morgenavond niet natuurlijk kwam zij niet, nu zij zich ontmaskerd, wist als een bedriegster. Hst was een verdrietige teleurstelling, die hij opgedaan had, maar hij mocht er zich gelukkig mee prijzen. Een meisje, dat zich met vreemde veeren tooide om aantrekkelijker te schijnen dan zij was, gaf blijk van een onoprecht ka- rakter en dergelijke menschen schuwde hij. Een arm warenhuisverkoopstertje in het exclusieve Ritz zóóveel onder nemingszin had hij het vorige jaar geen oogenblik bij miss Violet vermoed Hij lachte schamper, toen hij zijn kamer verliet om te gaan dineeren. Herbert Morris had zichzelf overtuigd, dat zijn belangstelling voor Violet War nar spoorloos verdwenen was, maar niets is zoo onberekenbaar als mensche- lijke gevoelens. Hij trachtte niet aan haar te denken en bijna een heelen dag gelukte het hem ook. Doch toen hij dien avond te midden van het geroeze moes der gasten van Ritz, die voor dezen eenen dag hun voorname terug houding hadden laten varen voor een uitgelaten feeststemming, aan tafel no. 20 plaats nam en naar dien leegen stoel tegenover zich staarde, voelde hij zich verlaten en drong de gedachte aan zijn vis-k-vis van vorig jaar zich onweer staanbaar aan hem op. Hij zag haar zitten niet in een kostbaar avond toilet zooals toen, doch in de goedkoope jurk van den vorigen dag, waarvan zelfs een leek als hij de inferieure kwa liteit kon onderkennen. De gedachte aan haar was hinderlijk en maakte hem onrustig en bij .na kon hij wenschen, dat hij het bedrog niet had ontdekt. Bedrog - toen dat woord hem inviel, liet hij vork en mes even rusten. Tegelijk zag hij den chef de réception zijn tafeltje naderen. Als een zorgzame gastheer ging hij rond, speu rend, of alles naar wensch ging. Toen hij den leegen stoel aan het tafeltje ont dekte, fronste hij even zijn wenk brauwen. „Ik zie tot mijn spijt, dat u alleen dineert," zei hij met een buiging. „Wenscht u misschien een plaats aan een andere tafel Of verwacht u miss Warnar nog?" Hij had een blik op het kaartje In tuben rail 20 en 35 cl. hl groote ronde doozen ran 20ct. Inoraledoozenrari lOct. racMiw blanke tanden krijgt U - en houdt U - wanneer U regelmatig PASTOL ge bruikt. PASTOL krast niet. Kan niet krassen, omdat Pastol het tandsteen door oplossing radicaal doet verdwijnen. NEDERLANDSCH FABRIKAAT. Actieve mensen van elke leeftijd, sportlui, toeschou wers, zakenlui, dit is een nieuwe toiletzeep, waar U heel spoedig niet meer buiten zult kunnen. Het is een gezondheidszeep met zeer bijzondere eigen schappen. Juist wat U nodig heeft En het schuim is iets geweldigsAls U warm en vermoeid is, roept het Rexona-bad U. U stapt erin wat een op wekkende geur een zee van schuim een ongekend genot I Het Rexona-schuim dringt tot diep in Uw poriën door en wast alle stof en vuil van de hele dag weg. Uw huid is nu weer geheel bacterievrij en kan weer op normale wijze zijn functie verrichten. Elk gevoel van vermoeidheid is na ditRexona- bad als bij toverslag verdwenen. U voelt j zich als verjongd, U straalt van gezond- heid, U bent weer een ander mens. Maar U behoeft dit zo maar niet te ge loven. Probeer Rexona zelf, vandaag nog!

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1938 | | pagina 31