Kaloderma Gelee
WK*4
RADION
rx
Ad speciale ■middel iefo
vehountyUtg dei
NU... voor minder geld een
met Radion
J
-
(Roede ex'ruwe (laude# urordMsao/deud^udcdoor:
ONVERANDERDE, VOLMAAKTE
KWALITEIT EN
ONVERANDERD GEWICHT
i
man had gespot, door te zeggen „Als
het yolk geen brood kan krijgen,
moet het maar stroo eten."
Het volk eischte Necker terug Een
groote menigte woedende Parijzenaars,
aangevoerd door Camille Desmoulins,
trok op naar den Boulevard du Temple,
drong het museum van Curtius binnen,
en eischte, dat de borstbeelden van
hun gunstelingen, Necker en den hertog
van Orleans, zouden worden uitgele
verd. Curtius gaf die beelden. De busten
werden met krip omwikkeld, op hooge
voetstukken geplaatst en als emblemen
van ontevredenheid meegedragen. De
menigte begon een protest-optocht door
de straten van Pai'ijs, en steeds meer
ontevredenen sloten zich bij den stoet
aan.
Steeds aangroeiend trok de optocht
voort, door de Kue St. Dénis, door de
Rue St. Honoré, de Place Vendöme
op.
Daar echter werd de menschenstioom
gestuit. Een detachement koninklijke
troepen kwam den betoogers tegemoet,
en trachtte vruchteloos, hen uit elkaar
te jagen. De demonstranten dreven de
soldaten terug met een hagelbui van
steenen, en zetten daarna hun weg
voort, steeds grooter in aantal en steeds
onweerstaanbaarder, naar de Place
Louis XV (nu Place de la Concorde).
Daar ondernam een detachement
cavalerie, Duitsche huurtroepen, een
charge met getrokken zwaarden. Er
volgde een verbitterd gevecht, waarvan
Marie Tussaud-Grosholtz, de stichtster
van het wereldberoemde wassenbeelden-
kabinet te Londen.
de twee borstbeelden uit Curtius' ver
zameling het brandpunt vormden. De
buste van Necker werd versplinterd. Een
garde-soldaat sneuvelde, en eenigé bur
gers werden ernstig gewond bij de ver
dediging der buste van den hertog van
Orleans.
Het eerste bloed der revolutie had de
straatsteenen bevlekt
Twee dagen later werd de Bastille be
stormd en ingenomen, en nog geen twee
weken na Necker's verbanning werd
Foullon door het woedende gepeupel
aan een lantarenpaal opgehangen (22
Juli) en zijn hoofd op een piek de Parij-
sche straten rondgedragen. Tusschen
de doode lippen had men een stroohalm
gestoken.
De lang verkropte woede van het
onderdrukte volk overviel Parijs als
een orkaan. De revolutionnaire justitie
velde ijverig doodvonnissen, en het ge
peupel moordde.
Jean C'hristophe Curtius had den
ernst van den toestand alras doorzien,
en was zoo wijs geweest, zijn nicht terug
te roepen uit Versailles. Marie verliet
het paleis met tegenzin, maar won vei
ligheid door de bescherming van haar
oom, die haar als dochter adopteerde.
Curtius had partij getrokken voor de
omwenteling. In dienst van de.republi-
keinsche regeering was hij menigmaal
afwezig uit Parijs, zoodat het beheer van
atelier en museum geheel aan Marie
overgelaten bleef. De revolutionnaire
kopstukken lieten haar hun eigen beel
tenissen modeleeren, maar droegen
haar ook op, het bloedig werk der guil
lotine in kunst te vieren Misschien was
het de bedoeling, een bewijs te vestigen
een herinnering vast te leggen aan de
uitroeiing der onderdrukkers in ieder
geval, Marie moest doodenmaskers ma
ken van de pas afgehouwen hoofden.
Nog nooit had de jonge vrouw haar
handen zoo vol werk gehad.
Zóó ontmoette zij andermaal haar
bekenden van het hof In de jaren van
razenden bloeddorst modeleerde zij,
onder andere, de afgehakte hoofden van
Bodewijk XVI, Marie Antoinette, de
prinses de Lamballe, den lagen Hébert,
Danton, Charlotte Corday, en Marat's
vriend Robespierre, die naar het schavot
was gegaan met een bloederigen doek
om zijn kaak, waar hij door een kogel
getroffen was.
Die hoofden, met de gesloten oogen,
de bleeke trekken, nog meer afgrijzen
wekkend door de stroompjes bloed, die
uit neus en mond waren geweld, werden
en bleven de merkwaardigste nummers
der verzameling. Stuitend was de taak,
die Marie Grosholtz in die jaren ver
vulde haar talent en bekwaamheid
echter kwamen in de vervulling dier
taak op bewonderenswaardige wijze uit.
Haar oom was al vóór het einde van
het schrikbewind gestorven. Marie zelf
echter werd door het Comité voor Pu
blieke Veiligheid als een verdacht per
soon beschouwd, wijl zij vroeger aan het
hof had gewerkt. Zij werd gevangen
gezet en bleef drie maanden van haar
vrijheid beroofd. Zij deelde haar cel met
een dame, die Joséphine de Beauharnais
heette.
Na den val van Robespierre werd
Marie vrijgelaten, en begon zij te trach
ten, zich een nieuwe levenssfeer te
scheppen. Zij was vijfendertig jaar oud
haar oom was dood en de revolutie had
niet veel van haar vroegere vrienden in
leven gelaten. Zoo kwam zij tot hei
huwelijk met een zekeren FranpoL
Tussaud, een man, eenige jaren jonger
dan zij. In de eerste vijf jaren van haai
huwelijk schonk zij hem twee zoons,
maar het huwelijk was niet gelukkig
de echtgenooten gingen in 1800 van
elkaar, en madame Tussaud zag haar
man nooit weer.
Intusschen waren de toestanden in
Frankrijk herhaaldelijk en grondig ge
wisseld. Macht ging te gronde, nieuwe
macht rees.
De vroegere medegevangene van Marie
Tussaud was nu keizerin Joséphine, de
echtgenoote van Napoleon. Op een och
tend om zes uur werd Marie Tussaud
uitgenoodigd, om naar de Tuilerieën te
komen, teneinde de beeltenis van den
keizer te vervaardigen, en Joséphine.
die haar gewezen celgenoote graag
mocht en iets trachtte te herstellen van
de sfeer van Versailles, drong er opaan.
dat zij aan het hof zou blijven. Madame
Tussaud echter wilde weg uit Parijs,
waai' zij zooveel ongeluk had beleefd,
en zoo kwam zij er óp tweeënveertig
jarigen leeftijd toe, andermaal een
nieuw bestaan te beginnen stoutmoedig
trok zij met haar heele cabinet de cire
naar Engeland. Te Londen opende zij.
zonder hulp, en met de verantwoording
over twee kleine kinderen, een museum
aan het Strand. Zij breidde haai' col
lectie steeds uit ook met souvenir-
aan de Fransche revolutie o.a. het me>
en de plank met de ronde opening van
de guillotine, en den bijl van den beul
Charles Sanson.
Madame Tussaud stierf in 1850. Nu
is ook haar eigen beeld een nummer in
het museum, dat over de heele wereld
vermaardheid geniet, tot den huidigen
dag.
Ik heb, ook voorol met koud
weer, altijd zulke roode en
we handen gehad, tot men mij
op Kaloderma-Gelée attent
heelt gemaakt
Kijk toch maar eens
handen
schaam me werkelijk
Vaarom
dans ie nu niet,
1 's Avonds voor 'f naar bed
gaan de handen wasschen
en goed afdrogen,-
daarna met Kalo
derma-Gelée goed
inwrijven
kaloderma-Gelee is beslist
ee beproefd speciaal
i'ddel en U kunt er vast
op aan, dat het helpt
Beslist de mooiste handen,
die ik ooit heb gezien
F W O L F F SOH N-KARLSRUHE
Als het wasgoed schoner wordt ge
wassen, wordt het altijd witter. Dit
is de oorzaak, dat Radion zulk een
schitterende helderheid geelt vuil
en vlekken zijn eenvoudig niet
bestand tegen het zelfwerkende
Radion-sop. Zulk een keurig witte
Radion-was krijgt U zonder boenen
en zonder extra bleekmiddelen.
Alleen maar koken in Radion en Uw
goed krijgt het echte Radion-wit! En
door de enorm verlaagde prijs en
de bon voor fraaie geschenken is
Radion thans voordeliger dan ooit.
RAD 46-014
