Indanthren
PONDS Creams
en intusschen
zijn we ook verhuisd!
I i
Het geheim van haai CARRIÈRE!
27
„Begrepen zei Ludovie, met
in zijn stem.
„Ja, hoorzei Bundy. „Maar als
er wat van komt, kan ik mijn handen
toch niet thuishouden. Als u mijn raad
aanneemt, wat u nog nooit gedaan hebt,
zet u uw kraag op en trekt u uw
hoed over uw oogen. Ze hoeven u niet
te herkennen."
Ludovie volgde dezen wijzen raad,
maar meende niet, dat hij herkend zou
worden. „De huisknecht zou me her
kennen, als hij er is, maar de butler is
na mijn tijd gekomen."
„Da's mogelijk," zei Bundy. „Maar ik
zeg u in uw gezicht wat ik menigmaal
achter uw rug gezegd heb, meneer
Ludovie, dat u een boegspriet hebt, die
't sprekend evenbeeld is van den ouden
lord z'n neus."
„Die ellendige neus wordt mijn on
geluk nog zei Ludovie.
„Ben ik ook bang voor," zei Bundy.
„Maar daar is nu eenmaal niets aan te
doen. Als u hier in wilt breken, moesten
we maar voortmaken. En onthoudt u
maar goed al is 't misschien te donker,
om u te herkennen, er is licht genoeg
om op u te schieten, als iemand op
de loer zit binnen."
„Er zél niemand zijn," antwoordde
Ludovie. „Maar je hoeft niet bang te
zijn ik waag niets vanavond."
Deze opmerking prikkelde Bundy tot
een lach, die zijn geheele lichaam deed
trillen en zijn oogen deed overloopen.
Ludovie lette niet op dien aanval
van humor, maar ging vooruit naar
't achterhekje tusschen den tuin en het
park.
Door de heesters heen gingen zij naar
den voorkant van het huis zij zorgden,
niet op het grint te trappen. Onder de
hooge benedenramen waren bloem
bedden, waarin een paar sneeuwvlokken
blonken. Ludovie telde de ramen,
rekende uit, waar de bibliotheek was en
wees het Bundy met een hoofdbewe
ging. Bundy sloop naar het raam en
hield zijn oor tegen het glas. Hij hoorde
niets en zag geen licht achter de dichte
gordijnen, en na even strak geluisterd
te hebben, zette hij zijn omfloerste lan
taren neer en haalde een flink mes uit
zijn zak. Terwijl hij aan het raam werkte,
stond Ludovie naast hem, uitkijkend
naar een mogelijke hinderlaag in den
tuin. Zijn hoed wierp een diepe schaduw
over zijn gezicht, maar het maanlicht
viel op het zilveren beslag van zijn
pistool en deed het glimmen. De tuin
stond vol boomen en heesters, dus kon
hij niet zeker zeggen, of daar niemand
verborgen was, maar hij zag nergens
beweging in de schaduwen, en hechtte
steeds minder waarde aan de bange
voorgevoelens van neef Tristram.
Hij hoorde een klik en wendde het
hoofd om. Bundy's duim wees veel
zeggend naar een der ramen en knipte
zijn mes dicht. Hij had de klink los
gewrongen en trok nu met zijn nagels
voorzichtig het raam open. Met een
zacht gekraak der scharnieren draaide
het naar buiten open. Bundy nam zijn
lantaren in de linkerhand, trok er den
doek af, greep met zijn rechterhand een
plooi van het fluweelen gordijn en
schoof 't opzij. De loop van Ludovic's
pistool rustte bijna op zijn schouder,
maar die voorzorg bleek overbodig.
Het gele lantarenlicht, de kamer rond-
schuivend, onthulde geen loerend gevaar.
De kamer was leeg, de stoelen stonden
netjes op een rij, de haard lag gereed om
aangemaakt te worden, als de heer des
huizes terug zou komen.
Bundy keëk nog eens rond en fluis
terde toen „Wilt u naar binnen
Ludovie knikte, stak het pistool weer
in zijn laars en zwaaide een been over
de vensterbank.
„Kalmpjesaan mompelde Bundy,
hem de kamer inhelpend. „Wacht tot
ik bij u b9n
Ludovie stond in de kamer en zei
zacht „Blijf daarIk weet niet, of ik
hier moet zijn of in een andere kamer.
Geef hier de lantaren
Bundy gehoorzaamde en Ludovie
richtte het schijnsel op het beschot van
den westelijken muur. Bundy wachtte,
stil en kalm, terwijl het goudkleurig
licht vooruit en terug trok over uitge
sneden kapiteelen en gegroefde pilasters
en de sierlijke verwikkeling van krullen
en spreuken op een fries.
Het kwam tot rust op een gedeelte
van de fries, schoof naar een ander,
draalde even en ging toen naar het eerste
terug. Ludovie trad vooruit en telde
de vakken tusschen de pilasters. Bij het
derde van den raamkant af bleef hij
staan en hield hij de lantaren dicht bij
den wand. Met veel moeite kreeg hij
zijn linkerarm uit den doek en hij hief
hem op, met een pijnlijk gezicht, om het
snijwerk van de fries te betasten. Zijn
tong klikte van wrevel om eigen on
macht hij stak zijn arm weer in den
doek en trad naar het raam. „Jij zult
de lantaren vast moeten houden, Abel."
Bundy klom naar binnen en nam de
lantaren, maar hij richtte den straal
niet op het beschot, doch naar het deur
slot. Hij keek er peinzend naar en zei
„Geen sleutel."
Ludovie fronste even, maar ant
woordde „Misschien zoek. Wacht
Zacht liep hij over het karpet naar de
deur en luisterde, met zijn oor aan den
kier. Hij hoorde niets en kwam terug.
„Als ik hier niet vind, wat ik zoek,
doen we die deur open en gaan we
verder zoeken," zei hij. „Houd het licht
zoo, dat ik de fries kan zien. Nee, meer
naar rechts." Hij stak zijn hand op en
greep in een der spreuken. „Ik geloof.
nee, mis Ik moet de derde hebben
Wacht."
Bundy zag zijn lange vingers draaien
en hoorde tegelijk het schrapen van een
schuivende deur. Dit geluid, hoe zwak
ook, klonk abnormaal luid in de stilte.
Hij wendde de lantaren en zag tusschen
twee pilasters van de onderste rij geen
paneel meer, doch een donkere holte.
„Hier de lantaren zei Ludovie, de
hand uitstekend.
Hij was in twee stappen bij het hok
en terwijl hij zich bukte, om er in te
kijken, hoorde Bundy een zwak geluid
hij keerde zich om en zag een dun
streepje licht aan den anderen kant
der kamer te voorschijn komen en ge
leidelijk verbreeden. Er deed iemand
voorzichtig de deur open.
„Onraad, meneerMaak dat u weg
komtsiste hij, en hij trok zijn
pistool en hield zich gereed om een
ieder op afstand te houden, tot Ludovie
het raam door was.
Ludovie hoorde de waarschuwing
bliksemsnel duwde hij de lantaren het
hol in, toen keerde hij zich om, zei
duidelijk ,,'t Raam uit, man Gauw
Daarna boog hij zich bijna dubbel,
achterwaarts schoof hij den schuilhoek
in en het paneel schoof hij achter zich
dicht.
Wapperend kaarslicht doorscheen de
kamer, een stem riep „Halt Blijf
staan en Bundy, achter de gordijnen
verborgen, zag een mageren man met
een pistool in de hand de kamer door
hollen, naar den schuilhoek, en vruch
teloos aan het paneel duwen, zeggend
„Hij is hier Ik heb hem gezien
De butler, die op den drempel stond
met een kaarsenkroon in de hand, keek
naar het beschot en zei
„Waar
„Hier, achter het paneelIk heb 't
dicht zien gaan Daar is een geheime
bergplaats hij zit in de val
Wordf vervolgd
t Was een heele rommel, maar nu ziet alles er
zoo leuk frisch uit! Meteen hebben we Indanthren
geverfde stoffen genomen voor de nieuwe gor
dijnen, dan hebben we geen last van verschieten
meer! Wat een prachtige, moderne kleuren kan
e tegenwoordig in dat Indanthren geverfde goed
crijgenJe bent meteen klaar zeg, want Indanthren
geverfde stoffen zijn onovertroffen waschecht,
zonecht en weerecht!
Let op het merk:
V T,
R n KJ AAN POND-S EXTRACT CO.,
U W PRINSENGRACHT 983, AFD. 134. AMSTERDAM-C.
Gelieve mij te zenden 2 monstertubes Pond's Cream en monsters der
5 tinten Pond's Poeder, waarvoor bijgaand 4 postzegels van 3 cent.
Naam
H KT is zoo eenvou
dig, charme te bezit
ten, als U maar i e d e-
ren morgen en
avond Pond's Cream
en Pond's Poeder ge
bruikt.
Pond's Cold Cream
zuivert de huid van
allerlei stoffen, die ge
durende den dag de
jeugdige frischheid
van Uw teint bedrei
gen, bevrijdt de poriën
en wekt een krachtiger
werking derhuidcellen
en bloedvaten in de
onderhuid op, met het
gelukkige resultaat,
dat alle lijntjes en
rimpeltjes verdwijnen.
Pond's Vanishing
Cream is overdag een
ideale bescherming
tegen de grilligheden
van het weer en vormt
tevens een perfecte
basis voor Pond's
Poeder.
\IjONdA
