kauw!kauwen
wm
DE MARNE
££di
KAUW REGELMATIG
5 CENT
PER PAKJE
FL 0.40
FL 0.60 Voor
ONZE PAASCHPRIJSVRAAG
12
Wrigley's zorgt er voor, dat U
behoorlijk kauwt. Het versterkt
het tandvleesch en helpt U de
tanden schoon en gezond te hou
den, verfrischt de adem en - door
de grootere speekselafscheiding -
bevordert het bovendien de spijs
vertering.
Wrigley's P.K. kalmeert de zenu
wen en houdt U monter en frisch.
Koopt nog heden een pakje.
WRIGLEY
Per pr.
Voor «malle loopers
middelmatige loopers
Uitvoering t Bruin Brons.
GEEN OUDERWETSCHE
TRAPROEDEN MEER!
Kijk!... ik heb ze vervangen door
deze ."Clipper"-traplooperklemmen.
Geen overbodig werk meerHet is uit
met die plaag van roeden poet6en
Zie eens hoe mooi ze zijnl
Zij doen het patroon van den looper
beter uitkomener komen geen
krassen ophet is altijd schoon en
netjes. Geen stofnesten meerl... Ik
ben er verrukt over!
Maar, zeg eens, houden
ze den looper goed op
zijn plaats?
En of! Ik heb gezien, dat de
"CLIPPER"- traplooperklemmen in
cinema's, hotels, restaurants, café's,
loopers op hun plaats houden, die
breeder zijn dan de mijne... en ondanks
het voortdurend heen en weer geloop.
Die "CLIPPER"- traplooperklemmen
uit één stuk, zonder scharnieren, vee-
ren,krammen...worden door een enkele
schroef vastgezetzij kunnen dus
onmiddellijk geplaatst en wegge
nomen worden.
EISCH DE ECHTE "CLIPPER"-TRAPLOOPERKlEMMEN.
Zij zijn voorzien van dit fabrieksmerkeen "boot".
De "ClippeV-traplooperkleminen zijn verkrijgbaar in bruin
brons, gepolijst koper, verchroomd.
Verkrijgbaar bij alle behangers en ijzerwinkels. Zoo ge zeniet
vindt, vraag dan het adres '-an dichtsibijzijndeu winkelier aan:
W. A. TOLEDO
Bilderdijkstraat 125, 's-Gravenhage
Telefoon 394221
floor Eric M. Knight
TRAPLOOPERKLEMMEN
Klompen klakten op (le betonnen
brug er liep vlug een meisje
voorbij, ze was blootshoofds en
kneep met haar arm een buitensporig
lang brood, oningepakt, tegen zich aan;
de man met de pet keek strak naar zijn
hengel en spuwde in 't. water, en lief
kleine oude Arnerikaansche vrouwtje
zag er uit, of zij zóó zou gaan huilen.
I)us dót was nu alles f Het stelde haar
zoo verschrikkelijk teleur ze had heel
iets anders verwacht. ij had er dikwijls
over gedroomd. en nu zij liet hier
had, in werkelijkheid, voelde zij neiging
om te huilen.
Was dat nu alles. dat smalle troe
bele stroompje 't, Was beslist niet
breeder dan de Broadstreet. In die droo-
men had zij 't altijd gezien als een in
drukwekkende uitgebreidheid van wa
ter zooiets als de Schuylkill bij de
brug van de Girard Avenue. Maar nu
was het niets dan een smal, troebel
beekje 1
Er moest een vergissing in 't spel zijn,
een afschuwelijke vergissing maar
toch, dat bord op het station liad baai-
gezegd „Cliateau-Tliierry," zoo duide
lijk mogelijk. En dit moest de beroemde
brug zijn de jaartallen, die er in uitge
houwen' stonden, getuigden liet trou
wens„1918-1920." Dat moesten de
jaren zijn, waarin ze verwoest was en
weer opgebouwd. Maar 't was zoo n
klein bruggetje. en wat deden haar
schoenen een pijn 1
Het was haar bijna te veel, naar bet
monument te wandelen. Die nieuwe
zwarte schoenen had ze aangetrokken,
voor ze uit Parijs vertrok ze had de
oude, met die elastieken opzij, aan moe
ten houden maar dat zou niet gepast
zijn geweest. En nu waren de nieuwe
schoenen heelemaal bemodderd. Er
was zoo'n massa modder. Spatte alles
onder. Er zat zelfs modder op het mo
nument. Op het voetstuk speelde een
kleine jongen met een kieltje en een
lange broek aan zijn voeten zetten
moddersporen op de treden.
En dat was nu alles. Een mensoli kon
even goed meteen teruggaan. Dat kleine
bruggetje over, dat het smalle riviertje
irerspande, terug naar het station. Hot
was een lange wandeling geen bestra
ting op de trottoirs, en de rijweg van
kinderhoofdjes vol modder. En het
station. Geen warmte erin. 't Was koud.
Zij kon verder niets beginnen, niets dan
den tocht nóg eens maken en op den
trein wachten. Het begon weer te rege
nen, en 't werd straks donker ook. 't
Regende altijd en 't werd zoo vroeg
donker in Frankrijk. Wat deden haar
voeten een pijn
Zij voelde weer neiging om te huilen,
toen zij er over nadacht. Als de rivier
maar een beetje flinker was geweest
en niet zoo slikkerig. Je zou zoo zeg
gen. Hij was geen haar breeder dan
de Wissahickon-kreek. Zoo'n klein ri
viertje, en het nam zoo'n groote plaats
in de geschiedenis in. zoo'n vies
stroompje, en dan zoo beroemd ge
worden 1Wat. een smalle kreek,
voor het machtige Arnerikaansche leger,
om er nog voor te staan óórzelen.
Het station was koud, en «1e tranen
drongen weer op. Er ging geen trein
terug vóór 16.45. Even zien.... dat
was kwart voor vijf. Nog bijna een uur.
Ze wou maar, dat ze weer thuis was,
daar had ze de verwarming thuis,
waar de mensehen Engelsch spreken,
en waar je je niet eenzaam gaat voelen,
't Had haar zoo ontzettend ontgoocheld.
Jarenlange droomerijen over dat be
roemde oord. en dan maar zoo'n
nietig riviertje, en modder op de treden
van liet monument. Zij had een hekel
aan dat alles zij had een hekel aan
den man, die op de brug zoo kalm zat te
bengelen.
Nog bijna een uur wachten.... en
haar voeten deden zoo'n pijn. Zij moest
zien, dat ze den tijd op de een of andere
manier doorbracht, óf ze ging snikken.
Ze zou maar een brief aan Henry gaan
schrijven. Ze had potlood en papier in
haar tascli. Ze zou er hem alles over
vertellen, dan zou ze zich wel wat op
gelucht voelen daarna. Of zou ze 't maar
niét vertellen f
De namiddag werd donkerder, er
kwam een kruier een licht aandraaien.
Zij zat, met het potlood in de houding,
te peinzen, heel langen tijd. En toen
knipperde ze met haar oogen en schreef,
vlug, als iemand, die een vast besluit
heeft genomen.
„Lieve man," begou ze. „Ik schrijf
dit briefje in Chateau-Thierry, hef
dorp, waar onze soldaten onsterfeliiken
roem hebben gewonnen, en waar onze
jongen gesneuveld is. Ik kan je niet
zeggen, hoe 't, me spijt, dat jij ook niet
hier bent om die beroemde plek te zien.
De herinnering aan de heldendaden
van onzen zoon wordt levendig gehou
den door een prachtig wit marmeren
monument, en ik kan je niet zeggen, hoe
trotsch ik me voelde, toen ik uitkeek
over de rivier. De rivier is.
Hier wachtte zij doch slechts een
seconde.
de rivier is een machtige water
stroom, en men hoeft dien maar te zien,
om te begrijpen, welk een schitterend
wapenfeit ons leger volbracht heeft,
door hem over te steken en den vijand
terug te slaan.
Ik lioop, dat je je even goed voelt als
ik op 't moment, dat ik dezen brief
verzend. Ik zal verder mijn reis zooveel
mogelijk bekorten, dus kun je er op
rekenen, dat ik kort na dezen brief zelf
thuiskom."
Toen onderteekende het kleine oude
Arnerikaansche vrouwtje haar brief, en
zij glimlachte trotsch.
Maar haar voeten deden pijn en 't
was maar zoo'n nietig stroompje ge
weest. Of misschien lag dat aan haar ver
beelding. Eigenlijk. ze begon het
alweer te zien, zooals zij 't zich liad
gedroomdeen wijde, breede uitge
strektheid water.zooiets als de
Schuylkill. Niet precies zóó breed na
tuurlijk, maar toch wel zooiets als de
Schuylkill.
Tot ons genoegen constateerden wij dat onze lezers zich met
groot enthousiasme hebben gehaast den armen Ko Kei ter hulp
te snelleneen record-aantal oplossingen bereiMe onze redactie.
Met man en macht wordt gewerkt aan het sorteeren der stapels
inzendingenreeds volgende week hopen wij de namen der
175 gelukkige prijswinnaars te kunnen publieeeren.
