uog 'n zesdaagsche te Parijs, '11 jaar of zeven
geleden. Onze landgenooten Piet van Kempen en
Pijnenburg vormden 'n koppel. Ik zou 't laatste
uur van dien wedstrijd uitzenden, dat was op
'n Zondagavond. Maar al 's Zaterdags ging 't op de
baan erg rumoerig toe. 't Fransche publiek is gewend
om allerlei etenswaar mee te brengen op de tribunes,
van die lange Fransche brooden, heele zakken vol
sinaasappels, blikjes sardines en nog veel meer. Zij
zijn erg chauvinistisch ook, maar toen de jury 'n
premie van 1000 francs toekende aan den Fransch-
man Pecqunx, terwijl de Oostenrijker Max Bulla
als eerste de streep passeerde, volgde er zoo'n be
kogeling met blikjes, leegeflesschen en schillen, dat de
directeur van het Vélodröme d'Hiver den wedstrijd
I y2 uur moest staken
„En op den slotavond 1"
„Toen waren er weer andere moeilijkheden. F
weet, als 'n renner bandenpech krijgt, worden er aan
het koppel zes ronden vergoed. En nu was het op
vallend, dat de Fransche favorieten Blanchonnet en
Guimbretière den heelen avond lekke banden hadden
en dan allebei van de baan verdwenen. Dat vond 't
publiek niet erg, maar toen ook Pijnenburg en Van
Kempen opeens erg veel lekke banden kregen, werd
er geweldig geloeid. En de jury, die al bang was voor
'n herhaling van 't bombardement, besloot de lekke
banden zorgvuldig te onderzoeken
,,'n Maatregel, die zeker erg in den smaak viel i"
„En ofEr werd luid geapplaudisseerd en 'n jurylid
stapte heel gewichtig naar Viel, den Fransehen ver
zorger van ons koppel. Natuurlijk volgde er 'n luid
ruchtig debat. Het jurylid stond intusschen met z'n
rug "naar Pijnenburg toe, die aan z'n fiets zat te mor
relen. De „Pijn" pakte gauw een andere fiets en
mengde zich nu met breed gebaar in de woorden
wisseling. De banden van de tweede fiets werden
zorgvuldig onderzocht. en een der banden was
werkelijk lek 1 't Publiek was nu tevreden gesteld. Ik
had dat zaakje op 'n afstand gezien, maar erstondnog
'n andere Hollander naar te kijken 'n oude rot van de
wielerwereld Piet Moeskops. Hij knipoogde eens
tegen me en ik tegen hem en toen zei ik Piet, snap
je nou, dat 'n jurylid zich zoo in de luren laat leggent
Maar Piet grijnsde en zei Wat ben jij toch groen
Snap je niet, dat die meneer van de jury expres
met z'n rug naar Pijnenburg ging staan, opdat, ie
z'n fiets kon verwisselen
Een historische match
„Op 't voetbalveld beleeft u natuurlijk nooit van
die avonturen f"
„Nee, maar daar komen toch ook wel aardige
dingen voor. U herinnert zich misschien den voetbal
wedstrijd Frankrijk-Nederland te Parijs op 29
November 1931. 'n Historische match van onze
nationale ploeg, de eerste, waarin 't beroemde
Behalve als vaardig radio spreker geniet Han Hollander ook groote jaam ais zanger. Links op de foto ziet
ti hem bij de eerste uitvoering van oemeenschapszangin het oude stadion te Amsterdam. Naast hem van
links naar rechts de officials A. J. Staal, secr- penningmK.N.V.B., S. Coldewey, vice-voorzitter K.N.V. B..
wijlen de heer Wijnmalen en het K.N.V.B.-eereltd Vetwoerd.
Bij geen enkele groote sport
gebeurtenis mag HanHoüan -
der ontbreken. Hier ziet u
den radioreporter tusschen
twee gelukkige wereldrecord
houdsters na afloop van de
zwemwedstrijden in het Am-
sterdamsche Sportfondsen -
bad op 27 Februari 1936,
toen Willy den Ouden (links)
haar eigen wereldrecord
100 m. vrije slag bracht op
I minuut 4.6 sec. en Rie
Mastenbroek 'er In slaagde
het wereldrecord 100 m
rugslag van de Amerikaan-
sehe zwemster Kleonor Holm
met 0.6. sec. te verbeteren.
Han Hollander krijgt vele
brieven, die bewijzen, hoe
intens de luisteraars mee
leven als hij zijn reportages
uitzendt. Ken merkwaardiy
souvenir uit zijn collectie
vormt nevenstaande foto, die
laat zien hoe enthousiaste
luisteraars hun kamer ver
sierden na den wedstrijd
Ierland-Holland, die dooi
de oranje-ploeg met 6-2 ge
wonnen werd.
vaste plaatsen, daar kom
je ook niet gauw mee in
de war.
„Nu nog een vraag over
uw jubileumwedstrijd. Wat
denkt u van de Holland-
sche kansen tegen Schot
land
„De 1-O-overwinning van Feijenoord op Arsenal
heeft bewezen, dat 'n Engelsche prof-club te slaan is."
„Maar Arsenal had den vorigen dag een zwart n
kampioenswedstrijd gespeeld."
„Daar moet 'n Engelsche beroepsvoetballer tegen
kunnen. Intusschen wil ik niet beweren, dat Schot
land voor ons 'n gemakkelijke partij is. Integendeel
Den vorigen keer hebben de Schotten ons met twee
doelpunten geslagen en ik denk, dat de uitslag van
a.s. Zaterdag niet veel anders zal luiden."
„In de Nederlandsche voorhoede staan twee
nieuwe spelers opgesteld. Denkt u, dat deze wijziging
'n versterking beteekent V'
„Vermoedelijk wel. Ik vind 't alleen jammer, dat
Van der Veen en De Harder, de twee achttien
jarige debutanten, niet naast elkaar staan opgesteld
op den linkervleugel. Zoo speelden ze namelijk in
ons jeugdelftal, dat tegen de Belgische jèugd-
ploeg zoo'n prachtigen wedstrijd speelde, 't Is
natuurlijk mogelijk dat de opstelling tijdens de
match nog gewijzigd wordt."
„En onze kansen tegen de Tsjechen te Le Havre
„Iets grooter dan die van a.s. Zaterdag. Maar
ja, voetbal is ten slotte voetbal. alles is mogelijk."
En dan praten we nog even wat na. Over dén
wedstrijd Ned.-IndiëHongarije te Rheims, waar
Han Hollander weer op zijn post zal zijn. Over het
gelukspoppetje, dat zijn dochtertje hem meegaf, toen
vader voor den eersten keer 'n ooggetuigeverslag lever
de en dat 'n plaats kreeg aan de microfoon, over de
prachtige geschenken van enthousiaste luisteraars,
waaronder een paar fraaie stukken Indische kunst
nijverheid, over den wedstrijd te Dublin, waar
Nederland met 5-2 over Ierland zegevierde en Han
Hollander geen radio-hokje had, zoodat hij zijn
verslag moest uitspreken op de tribune, met vlak
achter zich al de heeyen van de technische en de
keuzecommissie van den K.N'.V.B.. over de glorieuze
dagen tijdens de laatste Olympiade, toen de Hol-
landsche zwemsters onverslaanbaar bleken en
Osendarp en Van Beveren de finale van de twee
honderd meter bereikten, over de bézwaien van
populariteit
En dan is het tijd om afscheid te nemen, maar niet
zonder den wenséli, dat Han Hollander nog véle
malen een trouwe gast mag zijn in dé Hollandsche
huiskamer.
„kwartiertje" van de oranje-man
nen 'n rol speelde. Eerst was 't
1 -0 voor de Fransohenmaar meteen
maakten we gelijk. En 't werd 2-1,
3-1 en 4-1 voor ons, haast kon ik 't
niet bijhouden. In de tweede helft
maakten de Franschen er 4-3 van.
maar daar bleef het bij. Ik had
gezien, dat jhr. Eoudon, onze gezant
te Parijs, op de tribune had plaats
genomen. Toen de wedstrijd afge-
loopen was en de Hollandsche
supporters luidkeels hun lijflied
„Laat nu de klok maar luien"
stonden te zingen, bleek tot mijn
groote vreugde, dat zijne excellen
tie bereid was 'n paar woorden
voor onze microfoon te spreken.
'n Paar Hollandsche fotografen
merkten dat en kwamen in loop
pas op 't hokje af. Hun Fransche
confraters wisten wel niet, wat er
eigenljjk aan de hand was, maar ze haastten zich
om ook n plaatje te nemen. En zoo kon het gebeuren,
dat den volgenden dag 'n paar Fransche bladen 'n
foto afdrukten van onzen gezant met als onder
schrift.... de gelukkige Hollandsche radioreporter
deelt den einduitslag aan zijn luisteraars mede
„Nu 'n vraag, meneer Hollander, die alle luisteraars
wel eens stellen, als u aan uw reportage bezig bent
Hoe houdt u steeds al die beweeglijke poppetjes op
het groene veld uit elkaar t"
„Tja, da's 'n kwestie van voorbereiding. Eiken
wedstrijd opnieuw concen
treer ik me op namen en
gezichten, ik lees allerlei
wedstrijdverslagen, waarin
de prestaties der buiten
landers worden beschreven.
Voor ze op 't veld verschij
nen, ontmoet ik ze altijd
persoonlijk, zoodat ik me
'n juist beeld kan vormen,
't Is eigenlijk doodeenvou
dig, Met de flollandsche
ploeg is 't natuurlijk heel
gemakkelijk. En de andere
elf Den keeper onder
scheid je vanzelf, die heeft
'n trui aan. De beide
vleugelspelers hebben hun
