V
SCHITTEREND WIT?
SI MP /_E1X
Rn WIELEN
Wat ziet je
linnengoed er prachtig
uitHoe krij'g je het zo
ENORME
PRIJSVERLAGING
NU 15 cr.
Onveranderde,
volmaakte kwaliteit
en...onveranderd
gewicht!
AHOR HOUDT DE TEUGELS
DE PRIJS ^AlX
MEE
MAAR:
SIMPLEX RJJvviEL
fab Rl EKEN-ANKTejRPA N"
JA—r Ik gebruik lock uitste
kende seep; ik week het «eed.
rik het in de wasketel g»«t
aNe sekeeheid koen
di het nop ook. Wet ken
di nu nop meer doen?
NT
Jk was mijn peed dddr
en dddr schoon, di soep.
meer h» bWL
Vervolg van blz. 8
„Hoe beschouwt u zichzelf tegenover „TT bent niet de eerste vanmorgen,"
mij barstte zij los. „Verbeeldt u zich merkte zij lachend op.
soms mijn voogd te zijn 't Is te dol om „O neen, wie heeft er dan reeds
eraan te denken ik, als een stout kind eerder ontbeten
aan uw hand mee naar huis Meneer „Meneer Morrison hij was vóór
Morrison, u kunt blijven of vertrekken, vijf uur reeds beneden."
maar ik laat me niet uw geleide opdrin- „Zoo," mompelde Daisy tusschen
jjp,, twee lepels havermout door.
„Heel goed. dat is ten minste duide- Vijf minuten later liep zij naar de
lijke taal," stelde Hugh op koelen toon stallen. Punch stond reeds gezadeld en
vast. „Dan is een langer verblijf hier Hugh Morrison was met Tom in gesprek,
nutteloos en
„Volmaakt nutteloos
„En ik ga dus morgenmiddag terug,"
besloot hij.
Daisy ruischte de kamer uit en een
oogenblik later zag hij haar de groote
bungalow verlaten. Hij trad naar het
Zodra hel poed in hel werkiame Radion-sop
komt. bepinl de Radion door de reinigende
zuurslolwerking al hel vuil uit hel goed te
verwijderen; ook hel diep ingedrongen vuil.
dal U er mei gewone wasmiddelen niet uit
komt. doordat Radion een actiel.
zuurstofhoudend sop geeft, dat alle weefsels
veel schoner en daardoor veel witter maald
Radion is thans binnen ieders bereik ei
daardoor ook de ideale Radion-wasmethodt
Bovendien bevindt zich op elk pak no.
een bon voor geschenken.
In de nabijheid stonden een paar wilde
paarden gekluisterd, die nog niet afge
reden waren en waarop slechts ervaren
cowboys zich waagden.
„Mórgen," kwam zij naderbij.
Hugh Morrison nam zijn hoed af.
„Goedenmorgen, juffrouw Stanhope,"
venster en keek haar na. Er kwam een antwoordde hij met. iets in zijn stem,
droefgeestige blik in zijn oogen. Hij dat haar bevreemdde. Zij keek hem aan
wilde, dat Arthur Stanhope naar de en Hugh ging voort „Ik hoor, dat u
maan was geloopen met zijn opdracht, met dit paard uit wil rijden is u
Hij had zich nog nooit zoo onrustig en dat ernst
onprettig gevoeld als de laatste dagen. Zij knikte hem een beetje verbaasd
Soms bekroop hem de lust dat losge- toe. „Waarom zou ik niet t Ik heb Punch
broken veulen bij de ooren te nemen en toch al vaker bereden,
haar met geweld naar den stal te bren- Hugh schudde afkeurend het hoofd,
gen. Een anderen keer kon hij haar „I waagt te veel. Dit paard is nauwe-
lachen niet uitstaan en zou hij er een lijks getemd het heeft den zoekenden
genot in hebben gevonden haar te zien blik van de prairie nog in zijn oogen."
huilen. Vreemd was dat wat man- Weer keek Daisy hem verbaasd aan
keer.Ie hij eigenlijk wat wist hij daaivan Dij kon niet
Hij zag Daisy uitrijden in gezelschap eens rijden Geurde hij met de kennis,
van een paar ervaren cowboys. Plotse- die hij pas van Tom ha.d opgedaan
ling bekroop hem de lust haar te verge- Zoo'n opschepper Er kwam een on-
zeilen. Maar hij deed er geen moeite deugende gedachte in haar op. Wacht,
voor bruusk keerde hij zich van het zij zou hem een lesje geven en hem de
venster af. Hij ging zitten lezen hoe stuipen eens op het lijf jagen,
minder hij aan Daisy Stanhope dacht, „Mak als een lammetje," antwoordde
des te minder zou hij zich aan haar ze onverschillig. „Als het erop aankomt,
ergeren. durf ik Devil nog wel te berijden."
Tom blikte bedenkelijk naar een
Als een golf van vloeibaar goud groot, ruwharig paard, dat gezadeld
stroomde het zonlicht over de Hill Bar- stond om afgereden te worden. Hugh
ranch uit. Daisy Stanhope ontwaakte keek eveneens en fronste zijn wenk
en wierp een blik op het wekkerklokje, brauwen. Het paard trilde als een espe-
Het was vijf uur en in een wip was zij blad een beeld van moeilijk be
lief bed uit. Om half zes zou Tom zorgen, dwongen kracht, onbluschbaar vuur en
dat Punch gezadeld was, een pas getemd ontembare wildheid,
wild paard, dat zij voor den tweeden „Dat zou zelfmoord zijn. zei hij
keer bereed. In de stallen hoorde zij eenvoudig, „ik zou het niet toestaan."
reeds leven en zonder vrees dompelde „Niet toestaan vroeg zij met iets
zij haar gelaat in het jjskoude water van als verbijstering m haar blik. „En als
ile lampetkom. Een opwindende rit door ik dan tóch....
<le vallei, vervolgens een bad en dan »>Ik zon u de kans niet geven uw hals
smaakte het landelijke ontbijt nog eens te breken," viel hij haar in de rede. „Ik
zoo heerlijk. schoot het dier op staanden voet dood
Terwijl zij zich kleedde, dacht zij aan en meneer Stanhope zou ine gelijk
Hugh Morrison. Vandaag ging hij naar geven."
huis terug. Speet het haar. of niet Zij Daisy lachte, een kort, schril lachje,
wist het zelf niet. Zeker, hij was wel De metalen klank in zijn stem zei haar.
aardig en als hij loskwam, kon hij pret- dat hij het meende. Maar het was heele-
tig en onderhoudend converseeren. In maal haar bedoeling niet zich op Devil
dit opzicht zou zij hem missen. Maar dat te wagen. Zij durfde veel, maar een wild
eeuwigdurend kapittelen en de „zach- paard kon zij niet aan. Ze zou haar
te drang", dien hij op haar wilde uit- ingebeelden voogd echter op een andere
oefenen, maakten haar obstinaat. Als manier van schrik doen beven. Buiten
hij tactischer opgetreden was, zou zij het gezicht van Hugh gaf zij lom een
vandaag beslist met hem mee terug- wenk door tweemaal haar vinger op
gekeerd zijn. Niet omdat zij zoo naar haar lippen te leggen en gelijktijdig
het leven in de stad verlangde met zijn geruststellend het hoofd te schudden,
gezelschapsplichten en zijn keurslijf van Toen sprong zij zonder een woord te
conventies integendeel, dit was het spreken in het zadel van Punch. Het
ware leven ravotten met paarden, paard hief den kop op en gehoorzamend
zwerven door de natuur en ongebonden aan een tikje met de leidsels stapte het
zijn als een vogeltje in de lucht. Maar weg. Honderd meter verder ging Daisy
zij verlangde naar haar vader en haar in draf en daarna in galop over. Zij
geweten begon te knagen, als zij aan hem vuurde het paard a,an met een toug-
dacht. Hugh Morrison moest echter niet geklak en reed in een cirkel om het huis
denken, dat zij zich door hem liet com- heen en langs de stallen. Bijna rakelings
handeeren zij was veel te vrij en passeerde zij Tom, die haar be won-
onafhankelijk opgevoed, om zich andere derend nastaarde.
banden te laten aanleggen dan die „Zij rijdt als de beste, meneer," stelde
van haar eigen verantwoordelijkheids- hij Hugh gerust, die baar met een
"•evoel. bezorgd gezicht nakeek.
Toen zij gereed was, snelde zij naai de Hij had de woorden nauwelijks ge-
keuken. Juffrouw Browne, de huis- sproken, of er klonk een gil. Punch ging
houdster, had reeds een dampend bord er plotseling vandoor, alsof hij bezeten
havermout voor haar gereed staan. was. Tom begreep terstond, wat Daisy's
