"PASTOL
Mvecëfe/"
mm***
6 December van het jaar 1685
Qftood
cMeXkO
ECHTE EAU DE COLOGNE
'0£AAL
23
„Ja, dat zal wel," antwoordde Tom Tom en Binny aan de bestellingen per
Brecket, en hij verliet zijn reisbureau, post toekwamen, en toen zij daaraan
op den voet gevolgd door een tweeden bezig waren, kwam er opeens stoornis,
toornigen blik van het blonde meisje Felicia trad binnen, vergezeld door een
met de zeegroene oogen. gebruinden jongeling in een sportpak.
„Blondjes genieten de voorkeur.... „Hallo," groette zij kwajongens-
je grootje voegde zij haar schrijf- achtig. „Ik heb een klant meegebracht,
machine toe. De heer George Barclay hij gaat naar
Groote platen en groote kaarten zagen Europa."
neer van de wanden in Brocket's Reis- „Met 't mes op zijn keel," zei Barclay
bureau Air France, Pago Pago, ïose- knikkend. Hij zag Binny zitten, zijn
mite-vallei, Rotsgebergte, Cartagena en gezicht klaarde plotseling op en hij
de Riviera oceanen lokten, vliegtui- nam plaats op een stoel voor het bureau
gen zweefden boven vulkanen en wilder
nissen. oostersche zonneschijn schit
terde op verre tempels, boven het Felicia hem in.
van Tom Brocket's fraaie rechterhand.
„Da's Tom z'n secretaresse," lichtte
,De leidende geest hier," zei Tom
effen. „Zij zal uw passage uitstekend
bureau van een kranigen jongeman, die
de.wereld en de mensehen kende.
Hij had te veel aan zijn hoofd, den verzorgen, meneer Barclay.'
volgenden morgen na de opening van Felicia kwam traag tegen den rand
het kantoor, om er acht op te slaan, van zijn bureau hangen en keek op hem
dat Felicia Lane er niet was. Ilij zou neer, glimlachend met haar sprekenden
haar wel eens vragen, hoe laat ze zich mond. Sigarettenrook kronkelde op
Verbeeldde, dat men op een reisbureau tusschen lange, slanke vingers vandaan,
aan den slag ging, dacht hij toen ver- met roodgepolijste nagels, en er ging
diepte hij zich in de taak, moeilijk- een fijne, betooverende geur van haar
heden op te lossen voor een Engelsch uit. „Ik vind je wel leuk als baas."
parlementslid, dat in Omaha zat zonder merkte zij op.
bagage. „Dank je," zei Tom, „ik begrijp
„Die Engelschman, wien we 'n rond- alleen niet wanneer je daar achter bent
reis bezorgd hebben, is vertrokken gekomen."
zonder af te spreken over zijn bagage," Felicia lachte. Zij sloeg haar gevou-
vertelde hij Binny, met zijn eene hand weu handen om haar knie en ging een
over de microfoon. „Denkt hij soms, beetje gemakkelijker op het bureau
dat wij dat, konden ruiken Had hij zitten. „Ik zit heusch niet stil," zei ze.
z'n re^uutjes maar aan onsmoeten geven. „Ik heb al een heeleboel kansen. Ik
In ieder geval, de stakker kan wel kou spreek alle. mannen aan, die me ge-
vatten, als hij zijn Zondagsche monocle vraagd hebben. Hier George heb ik al,
niet heeft. Bel de haven even op en vraag en Dink Cottrell heb ik zoowat. Die
of zijn rommel daar is, wil je f" gaat naar Schotland met zijn jonge
Hij bracht de telefoon weer aan zqn hondjes."
oor en vroeg toezending der re^u's met „Wat zeg je zei Tom Brecket.
de luchtpost. Bagage opsporen was „Hondjes
altijd een last. „Die brengt hij naar zijn vaders
Zijn eerste klant van dien ochtend was landgoed in Schotland. Een heel nest
het kantoor binnengekomen, een mager aanstaande kampioenen. Geef je voor
goedgekleed man van middelbaren leef- hondjes ook kaartjes af Ik heb natuur-
tijd. Eenpersoons kajuit op een zeer lijk tegen hem gezegd van wél." Haar
bezette reis naar Europa. Maar al hand wuifde vroolijk.
spoedig merkte Tom, dat hij veel be- „Zoo, heb je liem dat gezegd f" zei
lang stelde in passagierslijsten. Wist Tom. „Nu, we geven geen kaartjes af
Tom ook, wie er met de Princess Anne voor hondjes, maar we kunnen voor een
meegingen En met de Mariana Tom cliënt maatregelen nemen voor de huis-
glimlachte even. 11 jj had al meer be- vesting van dieren aan boord, als 't
roepsspelers ontmoet. Die vriendelijke moet. Weet hij, dat die beesten aan den
knaap nam liém er niet tusschen overkant eerst in quarantaine moeten?"
daar had hij te veel voor gevaren, en „Ja hoor," zei Felicia. „En hij wou
al te veel van die lui voor betrapt! Zaterdag vertrekken, als 't kon. Da's
De meneer zei, dat hij James Randall nu echt Dink. Zoo zie je hem en zoo
heette eu betaalde met nieuwe, kuiste- zie je hem niet."
lende bankbiljetten. Maar hij gaf geen „Hoe wou hij reizen
adres op. Die gasten gaven nooit een „Alles eerste klas natuurlijk. Hij is
adres op. Toen hij weg was, greep Tom op 't moment de stad uit voor een
naar de lijst van het departement van bruiloft, dus hij zit van Je week zoo
justitienee, een meneer Randall vol als wat. Maar hij heeft zijn zaak-
stond er niet op. waarnemer opdracht gegeven, je reke-
Binny had zich onderwijl bezigge- ning te betalen. Knijp hem maar flink,
houden met de oude mevrouw Willier- Hij kan 't missen."
force, die achtentachtig jaar was en Tom kreeg den indruk, dat die klant
blind, maar zoo helder als een pasge- van Felicia net zoo gek was als zij. „En
munt kwartje. Haar oogen, die niets die hondjes," begon hij.
zagen, staarden recht vooruit, maar „Scliatjes," viel Felicia hem in de
teiwijl zij piaatte hield zij voortdurend rede. „Dotjes." Ze boog zich iets naar
haar hand op Binny's knie door die hem over. „Je secretaresse zorgt uit-
liehte aanraking voelde zij zich dichter stekend voor George, schijnt 't. Zullen
hij den persoon achter het ondoor- wij gaan lunchen
dringbare floers. Haar bedaagde ge- „Wacht even," riep Tom Brecket,
zelschapsjuffrouw zat naast haar en toen zij opstond. „Weet je, hoeveel
noteerde de antwoorden en raadge- tijd ik besteed om te lunchen
vingen van Binny. „Ik moet er niet aan denken," ant-
Er bestond voor die blinde oude woordde Felicia. „Maar ik verdien best
dame maar één reis haar huwelijks- een extraatje vandaag. Ik heb wel een
reis naar de Middellandsche Zee, vijfen- stuk of tien lui opgeheld over reizen,
zestig jaar geleden. Daar had zij geen Ik vind 't hier best prettig werken,
oogen voor noodig zij droeg de beel- geloof ik," zei ze, hem aankijkend!
den m haar hart en ieder plekje, Tom deed zichzelf geweld aan en
den lieelen weg langs, deed herinne- riep zich de gedachte te binnen dat
ringen in haar opleven. Zij zag de oor- meisje is zoo onberekenbaar als een
den. die zij zoo lang geleden had lie
zocht, en uit de nevelen daagde er een
teedere en galante jongeman op, die
van haar zijde niet meer week.
Het was bijna twaalf uur, vóór
bliksemstraal en bijna even gevaarlijk
voor het- welzijn van haar omgeving.
Het was noodig, dat hij zich geweld
Vervolg op blz. 26
in hetzelfde jaar als Joh. Seb. Bach, aanschouwde Johann Maria Farina
het levenslicht. Terwijl Bach de muzikale wereld met zijn heerlijke
scheppingen verrijkle, begon het product van Farina, de Eau de
Cologne, zijn zegetocht over de aarde. "Geen Grand Seigneur, die
in Keulen komt", zoo schreef Farina, "zal nalaten, bij mij Eau ad
mirable te halen". Maar ook de edelheden aan het Fransche hof van
Lode wijk XV., officieren, gezanten en ministers, markiezen en gra
vinnen verfrischten zich met het Keulsche reukwater.
In 7 generaties der familie voortgezet, bestaat de firma Farina
gegenüber nog heden. En haar historische Eau de Cologne met het
roode Farina merk verfrischt en verheugt heden millioenen menschen.
Juist omdat gezonde, sterke en
tevens prachtig blanke tanden
zoo'n onschatbaar bezit zijn, moet
U den veiligsten weg kiezen:
Pastol! Ons veilige, Hollandsche
tandmiddel, dat het gevaarlijke
en ontsierende tandsteen door
oplossing doet verdwijnen, dat
het kostbare tandglazuur nimmer
beschadigt.en Uw tanden prach
tig blank maakt èn houdt!
In tuben van 20 en 35 ct.,
in groote ronde doozen v. 20 ct.,
in ovale doozen van 10 ct.
NEDERLANDSCH FABRIKAAT.
