NAPOLEON EN
ZIJN ZOON
Het Ade laarsjong
28
Hei kanon dondert. Het volk, dat de tuinen der Tuilerieën vult, roert
zich niet, zwijgt. Achttiennegentientwintig schotenéénen
twintig Als het kanon nu verstomt, is het een meisjeHet tweeën
twintigste schot davert. Een forsch gejuich trilt door de ruiten het paleis
binnen. Napoleon, die juist Marie-Louise omhelsd heeft, loopt naar een
raam en verbergt zich achter een gordijnhij ziet de soldaten met hun
wapens zwaaien, hij ziet de menschen elkaar om den hals vallen, de
hoeden de lucht in gooien, rondedansen uitvoeren. De keizer buigt het
hoofd, en voor het eerst in vele jaren komen er tranen uit zijn oogen.
Met vochtige wangen komt hij bij zijn zoon terug.
den voet van de wie» kijkt,
een adelaarsjong omhoog
naar dat gesternte, en het
slaat de vleugels half
uit. Onder de witzij
den gordijnen, door
gouden koorden opge
houden, legt de gou
vernante 't kind neer
't adelaarsjong, dat zijn leven lang
opkeek naar het gesternte van zijn
vader, maar zelf nooit de vleugels
uit mocht slaan
Napoleon bezit, wat hij zoo lang
heeft verlangd een zoon, '11 directen
erfgenaam zijn werk zal duren,
ondanks het gekuip van zijn familie
en den haat van Europa Napoleon
glorieert, zooals hij na géén gewonnen
veldslag, na géén uitbreiding van zijn macht
geglorieerd heeft. Hij noemt 't kind „mijn
koninkje". Hij waakt er over, hij speelt er
mee, hij slaat met ongeduld den groei van
het kind gade. Vierentwintig Januari 1814,
als Napoleon op het punt staat, den aan
vallenden Pruisen tegemoet te trekken, om
hen terug te slaan over den Rijn, houdt
Napoleon, keizer der Fransehen, in statiegewaad.
hij zijn bijna driejarigen zoon ongeveer den hee-
len dag bij zich. En in den nacht daarop, 0111 drie
uur, sluipt hij op zijn teenen een kamer door, waarin
een nachtlichtje trillende schaduwen werptniemand
weet het, en hij gaat zoo stil mogelijk te werk, om het
niemand te laten merken maar nog héél even komt
hij, voor hij uittrekt met zijn troepen, in het bedje
kijken, waarin te slapen ligt, met dichtgeknepen
vuistjes en halfopen mondje, zijn koninkje.
dat hij nooit veer zal zien.
„Waarom mag ik vader geen kusje geven vroeg
een driejarig kind, toen het door zijn moeder mee op
reis werd genomen, mee op een lange reis. heel
Frankrijk door en Zwitserland en Oostenrijk de
reis van Rambouillet naar Weenen, van de Tuilerieën
naar Schönbrunn.
Het kind kon zijn vader niet bereiken. De man, die
geboren scheen' onder het gesternte der over
winning, was door zijn vijanden verslagen, had
afstand moeten doen van zijn macht, voor
zichzelf en zijn nakomelingschap. Zijn solda
ten hadden gevochten zijn keizerin echter
had weinig moed getoond. Geen enkele po
ging had zij gedaan, 0111 de kroon voor haar
zoon te behouden slechts voor zijn licha
melijke veiligheid had zij gezorgd, door «1e
vlucht. De soldaten hadden gevochten
maar de staatslieden hadden gekuipt. Tal
leyrand en soortgenooten lieten Napoleon in
den steek, toen hij verslagen was de macht
van Napoleon's vijanden beseffend, kwamen
zij plotseling tot liet inzicht, dat Frankrijk
beter weer geregeerd kon worden door een
Hourbonbijgestaan door Talleyrand en
soortgenooten. Bonaparte zat zich ergens op
het platteland te verkniezen, af te wachten,
of de vijandige mogendheden hein nog een
stukje leven zouden laten en te snakken
naar zijn vrouw, naar zijn zoon vooral. Maar
die kwamen niet. Daar zorgde Oostenrijk wel
voor, het vaderland van Marie-Louise.
of liever Metternich, de machtige kanselier
van den keizer, die de schoonvader was van
den verslagene en de grootvader van het
kleine Napoleonnetje. Bonaparte moest
naar Elba opgeborgen worden, uitgescha
keld. En liet kind van Napoleon moest naar
Weenen, opgenomen worden in den schoot
van zijn liefhebbende keizerlijke familie
Vader en zoon Napoleon, keizer der Fransehen,
en de kleine kiming run Rome.
De geboorte-acte wordt
opgemaakthet kind
zal lieeten Napoleon
Francois Joseph 'har-
les. Dan worden de
vleugeldeuren openge
worpen, een kamer
dienaar roept „De
koning van Rome
Een hofdame, het
kind dragend, en door
vier andere hovelingen
gevolgd, loopt de sa
lons door en gaat het
koninkje neerleggen
in de wieg, die een
geschenk is van de
stad Parijs. Het is een
kunstwerk van parel
moer en rood fluweel, naar
teekeningen van Prudhon.
Bas-reliëfs op de zijden stel
len de Seine en den Tiber
voor. Boven op den hemel
steekt de Glorie een krans
uit, waar middenin de ster
van Napoleon schittert. Aan
Napoleon Frangois Joseph
Charles, de zoon ran keizer
Napoleon en Marie-Louise,
die bij zijn geboorte den titel
koning van Rome" kreeg
