MAPELS
HET GEBEURDE IN
Deze LUMINA-film is een doffe liefdesgeschiedenis, waarin de hoofd
personen stuk voor stuk beklagenswaardige figuren zijn, toidaf een
barmhartig slot iedereen gelukkig maakt. Het scenario is van Henri
Jeanson, die ook de stof voor „Pépé Ie Moko" en „Het Balboekje"
leverde.
I
Het een met het ander is het dan ook niet allemaal even nobel en edel wat
deze film te zien geeft, zij het dan ook niet op een dergelijke manier, dat van een
smakelooze film gesproken kan worden.
Er is zeer veel schoons en hartelijks in te bewon-
deren, terwijl het feit, dat Napels werkelijk als achter -
Be zanger (TinoRossi)zingt d diend heeft deze film nog een aparte be-
zijn lied en trekt een rot ca e, rp.
k koniiff geeft. Ook 11110 Kossi is hierin niet zoo op-
reden waarom de eigenaresse
ervan geen bezwaar 'heeft, dat dringen»; als we van zangers in films gewend zijn,
haar nichtje en hij een paar zoodat deze film zeker wel met de noodige graagte
zullen worden. zal worden aanvaard.
Tereroeefs wacht het bruidje op haar bruidegom en de straatjongens nemen nieuwsgierig nota van
het vreemde gebeuren. (Mireille Ttalin als Assunta en Miehei Simon ah de. trouwe vriend.)
hebben voor een zanger, dat ze hem zullen $11 gp IB B 3^8 BHfW ^1' «HP»
toestaan zoo met de liefde te spelen, als Mario,
alias Tino Rossi, Mario en zijn Lolita, waarvoor hij alles in den steek liet.
doet, is nauwelijks (Tino Rossi en Viriane Romance.)
aan te nemen.
Stel je voor, een meisje, waarop men stapelgek is, precies op den huwelijksdag
in den steek te laten, alleen wijl een zeer ondeugende, kokette vrouw het bruidje
onder haar duiven wil schieten, .luist op dien dag laat de zanger have, goed, vriend
en bruid achter en gaat er met Lolita vandoor. De harten der mannen zijn als was
in de handen van die Lolita en het moet inderdaad worden erkend, dat zij niet ge
heel en al van sex appeal is verstoken, al is die Assunta (het bruidje) ook lang
geen te versmaden partij. Behoudens haar charme beschikt zij nog over een zeer
behoorlijk kapitaaltje, deels belegd in een wijngaard en deels in het drukbezochte
café, waar Mario zijn liederen zingt. Bat doet hij inderdaad niet slecht, al is de
wijze, waarop hij wordt bejubeld en verheerlijkt, voor ieder ander dan voor een
Italiaan niet bijster goed te begrijpen. Baarom dat Napels 't verhaal acceptabel
maakt. Be vrouwen zijn crazy about him en indachtig liet spreekwoord, dat het
sterke beenen zijn, die de weelde kunnen dragen, kunnen we wel even eonsta-
teeren, dat Mario met verdraaid zwakke onderdanen ter wereld is gekomen.
Dat de schrijver van het scenario juist Na
pels uitkoos, waar dit gebeurde, is niet
zoo maar klakkeloos gedaan. Van geen
enkele andere stad buiten Italië zou die ro-
