Hen stapel kant en klaar gemaakte ritssluitingen
voor de één -dollarjaponnetjes, die in verschil
lende maten worden vervaardigd. Modellen en
patronen worden zoodanig ontworpen, dat de
productiekosten zoo laag mogelijk blijven,
zonder in eenig opzicht te kort te doen aan de
eischen van eenvoud en goeden smaak.
Sommige japonnetjes krijgen later ook nog een bandje,
dat er omheen wordt gelegd zoodra het is afgewerkt.
Het systeem van den loopenden band wordt, hier
trouwens oreral toegepast. Élk meisje weet wat ze aan
het japonnetje heeft te doen en zoodra ze daarmee
klaar is, verhuist het ter verdere afwerking naar een
andere af deeling. Wat trouwens weer bevorderlijk is
voor snelheid en routine.
In de confectiezaal zitten er ongeveer 250 meisjes naast
en tegenover elkaar, terwijl de afgewerkte japonnen in
speciale bakken terechtkomen tusschen de machines
in. Ofschoon alles electrisch enzg. „geruischloos" gaat,
maakt het onophoudend getik van 250 zulke appara
ten in één ruimte toch nog een oorverdoovend en
helsch lawaai.
Massaproductie wordt vooral beheerseht door het tempo,
lin dit brengt noodzakelijkerwijze mee dat er hier en
daar zwakke plekjes in het systeem voorkomen, in
den vorm. van kleinere foutjes en onnauwkeurigheden,
(leen enkel japonnetje verlaat echter de fabriek voor
dat het zorgvuldig is getoetst, zoodat het afgeleverd
materiaal niet. alleen smaakvol is en goedkoop, maar
ook de afwerking niets te wenschen overlaat.
