DE
AMOR HOEDT
TEEGEES
ROBINSONS voor den Zomer!
Geneesmiddelen en Geneeswijzen
Annonces betreffende
door Mortimer Heurter
8
Gemakkelijke, luchtige Robinsons! Het ideaal voor spor
tieve personen, die het goed meenen met hun voeten.
Want deze ROBINSONS zijn wel licht en luchtig, maar
door hun stevige onderwerk geven zij aan Uw voeten toch
den steun, die juist op warme dagen zoo bizonder noodig is!
worden in dit blad slechts opgenomen, indien
zij vooraf voorzien zijn van het stempel „Geen
bezwaar" tegen de plaatsing, afgegeven door
de Commissie van Controle op de Aanprijzing
van Geneesmiddelen en Geneeswijzen, waar
van het Secretariaat is gevestigdSegbroek-
laan 33, 's-Gravenhage.
Mooi, degelijk en luchtig 1
In zwart: model 92 - in bruin: model 9
Maten 36_t/rn 40 Alle he-en .ate
f3.50
•n koele ROBINSON.
weer zoo n Koeie
Keurig van model.
del 93-in bruin-model Vb
In zwart: mo
neus. Voor me s2tlm 35 36t|m4<;
neus. Voor me.,, 353*^40
Ï2^5 2.50 2.75 2.9D
I 3 25
daarboven
zonder neus. Sport,et
ronder neus. P ??■[-35 36tln>40
Maten
(2AÓ^25 2.50 2./o
1 9 05
daarboven
vozr Vaderen Zoon
De plaag van mijn leven, Hugh, „Wel, zooals 11 wilt," hernam zij. „Dan
dat wordt ze, als het zoo nog wandel ik natuurlijk met u mee."
langer duurt," steunde Arthur „Volstrekt niet, ik wil uw genoegen
Stanhope,"met een komisch gebaar van niet bederven," antwoordde Hugh ijve
wanhoop zijn handen vouwend. „Het is rig. „Rijdt u maar gerust naar huis, ik
schande,dat je zooiets van je eigen doch- kom wel achteraan."
ter moet zeggen. Sinds zij van die Zwit- „l)at is aardig van 11. lachte Daisy
sersehe kostschool terug is gekomen, is spontaan. „Als u het goed vindt, ga ik
er geen huis meer met haar te houden, dan maar. l.r is niets heerlijkers dan
Dartel als een veulen, dat voor het eerst paardrijden, vind ik.
in de wei komt, koppig als een ezel en Zij sprong op de manier van een jon-
bandeloos als een struikroover. Daar gen op den rug van een ongezadekl
zit zij nu al twee maanden op die ver- paard, dat er uitzag als een getoomde
maledjjde ranch, loopt gekleed als een duivel, wuifde hem toe en verdween een
jongen, zit dag en nacht op 'n paard en halve minuut later met haar gevolg in
laat mij, haar ouden vader, hier in zijn een stofwolk,
eentje snakken naar een beetje gezellig
heid Hugh Morrison bekende zich tot zijn
Het jammerlijk gezicht van Arthur spijt, dat hij er geen slag van had met
Stanhope was lachwekkend om aan te meisjes om te gaan. Hij had twee volle
zien. „Weet je wat ik gedacht heb, dagen noodig gehad, om tot die erken-
Hugh ging hij klagend voort. „Mis- ning te komen. Aan het ontbijt, aan de
schien gelukt het jou haar te bewegen lunch en aan het diner spande hij zich
eens naar haar eigen vader 0111 te zien. telkens weer opnieuw in Daisy te over-
Misschien heeft ze ooren voor een ernstig reden naar huis terug te keeren maar
betoog. Een jongeman als jij, ernstig Daisy liet hem betoogen, lachte en
en degelijk, kan zoo'n losgeslagen drifter klapte in haar handen,
allicht gemakkelijker de haas worden „Dol, dat paps zich zoo bezorgd om
dan een zwakke, toegevende vader, me maakt. Ziet hij me dan werkelijk nog
Breng haar mee, Hugh, en als zij niet voor een kind aan
naar je luistert, zeg haar dan, dat ik de „Dat geloof ik niet," antwoordde-
ranch op staanden voet verkoop, zoodat Hugh met den meesten ernst. „Wel voor
ze gedwongen wordt naar huis terug te een op hol geslagen veulen, dat lioog-
keeren...." noodig de toom moet worden aange-
Hugh Morrison vond, dat er prettiger legd.'
baantjes waren dan een op hol geslagen Daisy trok een beleedigd gezicht. „Ik
jongedame weer in het gareel te brengen, had niet gedacht, dat u zic.li zoo kleinee
maar aan zijn gezicht was dat niet te rend over een dame zou uitdrukken,
zien. Hij accepteerde de opdracht zonder meneer Morrison. U valt me tegen
protest en vier dagen later zette een Met een air van beleedigde majesteit
autobus hem af aan den ingang van- de stond zij van tafel op en liet hem alleen.
Hill Bar-ranch, die in een vallei gelegen Dergelijke kleine schermutselingen kwa-
was zoo paradijsachtig schoon, als er men altijd aan tafel voor, want tussclien
slechts weinige in Californië gevonden de maaltijden zag hij haar niet. Dan
worden. joeg zij met het escorte van de ranch
Daisy Stanhope verwelkomde hem in de vallei door, nam gewaagde binder-
persoon. Critisch gleed haar blik langs nissen en reed heuvel op heuvel af.
zijn verschijning. Hugh Morrison zag er Als Hugh haar zag gaan, was hij werke-
niet kwaad uit, alleen waren zijn beenen lijk bevreesd, dat zij haar hals nogeens
wat te lang. Zij zou hem wel eens op een zou breken, maar 0111 zijn waarschuwin-
paanl willen zien zitten, maar de kans gen lachte zij.
dat de tweede ingenieur van de Arthur „De jongens zijn bij me,' was haar
Stanhope Stoomvaartmaatschappij iets stopwoord, „en dan kan me niets ge-
anders dan technische stokpaardjes beuren."
bereed, leek haar uiterst gering. Na vier dagen begon het Hugh te
Hugh Morrison zag een slank twintig- vervelen uitgelachen te worden. Ver
jarig meisje voor zich, gekleed in een duiveld, hij was met zijn achtentwintig
ieeren cowboy-pantalon en 'n Schotsch- jaren toch geen kwajongen, die den spot
geruite blouse, met een paar schitterende met zich hoefde te laten drijven
oogen, vurig bebloste wangen van een „Hoor eens, juffrouw Stanhope," be-
opgewonden rit en een alleraardigst gon hij den volgenden morgen stijf, „u
kuiltje in haar kin. Geen schoonheid, zult me een genoegen doen, als u einde,
maar een en al leven en aantrekkelijk- lijk eens decideerde. Ik ben van plan
heid. morgenmiddag terug te keeren, ik kan
„Papa heeft me geschreven, dat u zou niet langer gemist worden. Kan ik uw
komen," begroette zij hem vroolijk, ter- vader telegrafeeren, dat u meekomt
wijl zij hem met 'n jongensachtig gebaar „Over acht dagen, meneer Morrison,"
een hand toestak. „Meneer Morrison, zei Daisy met haar liefsten glimlach,
geloof ik. Papa schreef, dat ik eens „Maar ik kan zoo lang niet weg-
ernstig naar u moest luisteren. Wel, dat blijven." viel Hugh wanhopig uit.
ben ik heusch van plan. Rijdt u paard Daisy sperde haar oogen wijd open,
Dan rijden we gezamenlijk naar huis. We alsof zij uiterst verbaasd was. „Maar
hebben een paard voor u meegebracht." wie belet u morgen te vertrekken, me-
Het kwam er alles in één adem uit. neer Morrison!"
Hugh Morrison keek eens even naar het „Mijn opdracht," zei Hugh kort en
groepje cowboys met hun halfwilde kribbig. „Ik heb uw vader beloofd, dat
paarden, die op eenigen afstand wacht- ik u naar huis zou vergezellen."
ten en schudde bedachtzaam zijn hoofd. l' zegt vroeg Daisy met halfge-
„Ik ben niet zoo heel erg goed meer thuis sloten oogen.
o]) een paarderug," zei hij voorzichtig. „Dat ik u mee zou brengen naar huis."
„Ik geef de voorkeur aan loopen." Daisy's gelaat stond plotseling zoo
Daisy keek teleurgesteld. Meneer was verontwaardigd, dat Hugh moeite had
niet zoo erg goed thuis op een paarde- een glimlach te verbergen,
hij had er natuurlijk nog nóóit op
gezeten. E11 dat noemde zich een man.
Vervolg op blz. 12
