Neem de
mot zijn boterham af!
Verdrijft
die vermoeidheid!
13
^r
met Jrisschen
sinaasappelsmaak
om haar hart plotseling gaf zij toe product van haar eigen ziekelijke ver-
aan den angst, dien zij als een onrede- beelding.
lijkheid had weggedrongen, toen hij Op dat oogenblik al, maar nog meer
haar pas overviel, terwijl zij haar in de verbijsterende dagen, die volgden,
handschoenen zat te verwringen in die werd 't haar maar al te duidelijk, dat al
dokterswachtkamer op den linker die mensehen met hun goedhartigheid
oever toen zij aan den anderen kant en hun uitvluchten het personeel
van het houten beschot een telefoon- van het hotel, de ambtenaren van het
bel hoorde rinkelen. nadat de dokter gezantschap, de verslaggevers van de
stellig had beweerd, dat hij geen telefoon Parijsche Herald, en de rechercheurs van
had thuis. de Süreté haar stuk voor stuk van
Daar stond dus dat jonge Engelsche krankzinnigheid verdachten. Menigmaal
meisje in de vestibule van dat Parijsche had zij het gevoel, dat heel Parijs
hotel daar stond het meisje, dat de achter haar rug de oogen verdraaide
stad niet kende en de duizelingwekkende en veelbeteekenend het voorhoofd be
taal niet verstond. Zij was dien morgen klopte.
aangekomen uit, Indië, zij had haar Haar eenige hulp en troost was de
zieke moeder achtergelaten in de hoede jonge Engelschman een lieftallige jon-
van den hoteldokter, om een drankje gedame had hem op straat aangespro-
voor haar te gaan halen een bood- ken en zijn hulp ingeroepen - dus
schap, die vier uren liad geduurd, door verkoos hij nadien haar te gelooven,
een kwaadaardig samenwerken van tegen alle bewijzen in, die op heel de
ongunstige omstandigheden en schijn- rest van de wereld zoo'n indruk maak
baar argelooze menschen. Nu zij einde- ten. Hij toonde zich een pilaar van
lijk weer in het hotel stond, met het koppige kracht, want hij was een jong-
fleschje medicijn in haar hand, werd zij mensch van voorname familie met een
koel bekeken door den bureaulist, door postje aan het Britsehe gezantschap,
denzelfden man, die haar dien morgen en hij had invloed genoeg om te voor
met zoo hoffelijk gebaar naar haar komen, dat haar smart werd opgezouten
kamers had gebracht. Die keek haar nu in een vakje van een ambtelijk bureau,
schuin aan, alsof zij een halve krank- Zijn vertrouwen in haar was echter
zinnige was, die het appartement van niet ongerijmd immers, langzaam
een ander wou binnendringen. rijpte in zijn geest het vermoeden, dat
Weineen, mademoiselle vergiste zich al die menschen het hotelpersóne
absoluut. Was ze niet in een ander hotel en zelfs de politie om de een of
afgestapt Er kwamen nog twee be- andere onverklaarbare reden deel uit
dienden met veel bereddering aan de maakten van een complot, om te ver
conferentie deelnemen. Ook zij keken lielen, op welke manier de Engelseln
haar aan met oogen, waaruit geen weduwe verdwenen was. Dit vermoeden
schijn van herkenning sprak. Welke werd zeer krachtig, toen hij er den vol-
kamer zei mam'selle ook weer genden dag in slaagde, te worden to<
110. 342 Ah maisno. 342 werd gelaten tot kamer 342, en hij daar splin-
hewoond door monsieur Quelquechose ternieuw behang en splinternieuwe gor-
ja, een Franschman, een trouwe klant dijnen vond, en heel andere meubels
van het hotel. Hij had die kamer nu al dan het meisje hem beschreven had.
ruim veertien dagen. Ah non, zij konden Restte hem slechts te onderzoeken,
er niet aan denken, hem lastig te vallen, hoe die samenzwering in elkaar zat,
Dat had geen zin. En al dien tijd was welke heimelijke reden er voor bestond
het druk in de vestibule, draaiden er een reden zoo overtuigend, dat her.
jachtige onbekenden om haar heen, die Parijs zich aangordde, om de verdwij-
allerlei talen spraken. ning te bemantelen van een onbelang
Dan moesten ze de insclirijvings- rijke vreemdelinge, een vrouw die op
briefjes maar eens nazien, zei ze. Het de heele wereld geen vijand had, voor
pakje van dien dag werd te voorschijn zoover haar dochter wist. Eindelijk
gehaald, maar vruchteloos zocht zij vond hij de oplossing van het mysterie,
naar het formulier, dat zij zelf had door omkooping van een der behangers
ingevuld, dien ochtend na hun aan- die een heelen nacht hard had gewerkt
komst, terwijl haar moeder afgemat op om aan kamer 342 een ander aanziet
de balie leunde en haar wees, hoe zij te geven,
het doen moest.
De bureaulist duimde voor haar Toen ik dit verhaal te hooren kreeg
oogen het pakje briefjes door, en die had het zijn tragische kleur reeds ver
groote bloedsteen, dien ze aan zijn ring- loren, en was het gekomen op het pei
vinger had gezien vijf uren te voren, van een raadsel of curiositeit. Het werd
toen hij haar de pen overhandigde, in gezelschappen verteld en dan werden
lonkte haar bevestigend tegen. de toehoorders getart om te raden, wat
Verder liep zij aan alle kanten met er met de verdwenen dame was ge
haar hoofd tegen een muur. Dezelfde beurd.
dokter, die haar had uitgestuurd op Misschien heeft de lezer de ware
dien ongelukkigen tocht door Parijs, toedracht der zaak al vermoed dat de
beweerde nu schouderophalend en met dokter in de ziekte dier vrouw een geval
druk gebaar, dat hij haar zoo'n op- had herkend van zwarte pest, uit Indii
dracht nooit had gegeven, dat hij nooit meegebracht. Zonder veel nadenken
van zijn leven Dij haar moeder was had hij aanstonds maatregelen genomen
geroepen, dat hij haar nog nooit had om tijd te winnen tijd genoeg, om
gezien. Dezelfde hoteldirecteur, die de ongelukkige vrouw het hotel uit te
haar zoo hartelijk in t rijtuig had krijgen en toen zij dien middag gestor-
geholpen, toen zij haar onzinnige bood- ven was, waren zijn pogingen uitge-
scliap ondernam, verloochende haar nu groeid tot een samenzwering met de
met een stalen gezicht, waarna hij weer politie, om alle ruchtbaarheid te ver
dezelfde medelijdende bezorgdheid ten mijden, wat men daarmee dat eene
toon spreidde mam'selle was waar- meisje ook aan moest doen want was
schijnlijk moe, dacht hij.mocht hij het ziekte- en sterfgeval bekend
haar zoolang een kamer geven Dan geworden, dan was Parijs in een mini-
kon ze rusten, tot haar te binnen schoot, mum van tijd leeggeloopen, tot onmete-
in welk hotel ze zijn moest, of tot er lijke schade voor de heele bevolking,
navraag was gedaan naar haar moeder die zulke groote verwachtingen had van
en haar bagage, ofde groote expositie.
Zijn stem klonk beleefd, maar de Financieel belang legde een jon"
veronderstelling klonk er in door, dat meisje 'n beproeving op, zoo zwaar, als
het heele probleem niets was dan een maar weinig menschen te dragen krijgen.
Tallooze malen is vermoeidheid alleen maar een
kwestie van gebrek aan vitaminen. Begrijpelijk
in ons klimaat, waar de zon, die door haar be
straling het zoo belangrijke vitamine D in ons
lichaam vormt, zich zoo dikwijls verbergt. Vult het
tekort aan vitaminen geregeld aan. Gebruikt Sanostol,
het levertraan-product, dat als zuivere limonade
smaakt; Iedere druppel bevat een gegarandeerden
rijkdom aan vitaminen. Zóó verdwijnen
vermoeidheidsverschijnselen,
voordat U ze
bemerkt I Volwaardig
LEVERTRAAN
PRODUCT
De mot leeft van wol; Uw handwerkjes, breiwerk,
kleedingstoffen, vloerbedekking en meubelstoffen zijn
de lievelingshapjes van de mot.
Door de Eulan behandeling echter worden al deze
stoffen voorgoed voor de mottenlarven ongenietbaar
en daardoor blijvend motecht gemaakt.
Neem de mottenlarven hun boterham af en koopt
voortaan slechts met Eulan behandelde, dat wil zeg
gen blijvend motechle breiwol en wollen stoffen. Met
Eulan behandelde stoffen zijn uiterlijk niet van andere
te onderscheiden: het eenige kenteeken is het merk
EVËMM
