'r (Uiv@ud(i camMxb
y&qé&MÜÏëi*
CAMERA'S
AFSCHEID VOOR
EEUWIG....
Mnl
VïüïUiHHUÏ
Voor zwart-wit foto's en voor kleurenfotografie
30
Inruil- campagne
Juni en Juli 1938
door Hunter Morrison
De fabrikanten der wereldver
maarde Voigtlander-Camera's met de
befaamde Voigtlander-optiek doen U
een schitterende aanbieding.
Gedurende Juni en Juli ontvangt U
voor Uw oude fototoestel (ook al is
het een heel eenvoudige Box-camera)
vijf gulden, mits U dan gelijktijdig
een nieuwe Vo i gt I an d er-Ca m e ra
koopt, onverschillig van welken prijs.
Een dubbel ,voordeel!
Op deze wijze ontvangt U niet alleen
een aardig bedrag voor een oud
toestel, waar U toch geen plezier van
hebt, maar U zult ook ervaren, wat U
met een GOED toestel kunt bereiken.
Actie-foto's, ongedwongèn beelden,
leuke kinderopnamen, dat alles is
nu in Uw bereik.
Ook kleurenfoto's!
Nu er rolfilm voor 6x6 of 6x9 cm.
opnamen in kleur in den handel ver
krijgbaar is, kunt U met de Voigtlander-
Camera's ook momentopnamen in
kleuren vervaardigen. Voor deze bij
zonder aardige liefhebberij moet U
over een goede camera, zooals de
Voigtlander er een is, beschikken.
Wie ruilt Uw Camera in?
Wendt U tot een fotohandel te Uwer
plaatse, die door een plakkaat op de
winkelruit te kennen geeft, dat hij
aan deze inruil-campagne meedoet.
Desgewenscht worden U adressen
verstrekt door de firma J. P. Vos,
Nieuwe Haven 94, Rotterdam.
En tenslotte -
de prijsvraag 1938
Evenals de laatste jaren is ook nu
weer een Voigtlander-prijsvraag uit
geschreven. Ruim 1000 gulden aan
prijzen. U kunt er ook aan mee
doen. Formulieren met de prijsvraag,
alsmede camera-prospecti, zijn bij
Uw handelaar gratis verkrijgbaar,
of bij de Firma J. P. Vos, Nieuwe
Haven 94, Rotterdam, Tel. 15000.
Voigilander-Brillani
mei hei grooie, glasheldere
zoekerbeeld, sporizoeker
en schuierende optiek
van 28 tot 70 gulden
Er zijn Voigtlander-Camera's in
alle prijzen, vanaf f26Elke
Voigtlander-Camera bezit de be
roemde Voigtlander-optiek, die U haar
scherpe negatieven garandeert, vooral
als U ook Voigtlander-film gebruikt.
Meer dan 2 millioen
menschen fotografeeren met Voigt
lander-Camera's waaronder tal van
beroemde fotografen. Voigtlander-
Camera's zijn uitgerust met de
nieuwste verbeteringen en onmid
dellijk voor de opname gereed.
Voigilander-Bessa
een superieur toestel
met optisch en zoeker
van 26 tot 86 gulden
Meer dan 2 millioen in gebruik!
De piano van Cosmopolite zweeg
na een valschgespeelde tango en
Violet Courts gleed vermoeid uit
de armen van haar partner. „l)e laatste
dans, mister Emery," glimlachte zij
mat, terwijl zij zich op een ligstoel van
het terras neerzette. „Ik heb mijn krach
ten overschat. Ik doe het beste zoo vlug
mogelijk te gaan slapen morgen is het
weer vroeg dag."
Met een zakdoek wuifde zij zich koelte
toe en John Emery deed insgelijks. Het
was warm op liet terras van het Cosmo
polite-hotel en noch de reusachtige
parasols, noch de Arabische arabesken,
die er op geschilderd waren, boden
eenige beschutting tegen de brandende
zonnestralen of tegen de lieete woestijn
winden, die van het Siameesche bin
nenland naar de Golf van Martaban
kwamen overwaaien.
„IJ hebt gelijk," stemde John Emery
toe. „IJ hebt morgen nog een heelen dag
voor den boeg. Van Maulheim naar
Bangkok zijn vier vlieguren, vandaar
naar de Mekong ruim vier en een half
en verder naar Saigon anderhalf. I)at
zijn er tien en met een landing en een
lunch in Bangkok elf. Als u vroeg in
Saigon wilt zijn, moet u bijtijds op."
„Vijf uur - ik reken erop morgen
avond omstreeks denzelfden tijd in
Saigon te zijn. Dat heb ik mijn oom
vanmiddag ten minste getelegrafeerd."
Violet bleef droomend over de blauwe
wateren van de golf uit staren. Indië
was een verrukkelijk paradijs, van een
geheel andere schoonheid dan Frankrijk,
maar de warmte was er benauwend.
Enfin, voor een vacantie van 'n week of
vier was het er wel uit te houden en de
reis in een luchtig sportvliegtuig had
ook haar bekoring.
John Emery zat haar van terzijde aan
te staren. Een aardig meisje, vlot en
elegant type. En een echte Fran^aise
in dc eerste plaats vrouw, waar zij zich
ook bevond. Hij had haar vanmiddag
uit een rank sportvliegtuig zien stappen
dat zij zelf bestuurde en aangelokt door
de muziek op het terras, had zij zich
nauwelijks den tijd gegund zich van hef
stof van de reis te ontdoen. Een land-
genoote van hem zou zich aan haar dag
taak hebben gezet of ansichtkaarten
hebben geschreven, maar een Fran^aise
wilde dansen, als zij muziek hoorde.
Toch had zij morgen een zwuren, ver-
moeienden vliegtocht in het. vooruit
zicht.
„Dus u vertrekt morgen al heel
vroeg," hernam hij half in gedachten.
„U zou me bijna in de verleiding bren
gen den tocht mee te- maken."
„Wat bedoelt u vroeg zij ondeu
gend. „Ben ik het, die u in de verleiding
brengt, of de vliegtocht
John Emery begon te lachen. „Een
vliegtocht naar de Mekong heeft weinig
bekoring meer voor me. We hebben er
drie plantages liggen en ik vlieg die
route minstens eenmaal in de maand.
Ik heb de beschikking over een sport
vliegtuig van de factory."
„Welnu, waarom vliegt u dan niet
mee 1' zou me uitstekend tot gids kun
nen dienen."
Haar glimlach bracht hem sterk in
verzoeking aan haar uitnoodiging gevolg
te geven. Maar hij dacht aan zijn zaken
en schudde het hoofd, „Ik kan onmo
gelijk," zuchtte hij. „Eergisteren ben
ik er pas vandaan gekomen en ik kan
hier voorloopig niet gemist worden. Een
gids hebt u bovendien volstrekt niet
noodig. De weg naar Bangkok wordt u
gewezen door de spoorlijn en vandaar
vliegt u oostwaarts, totdat u de Mekong
onder u ziet liggen. Als u die volgt naar
het zuiden, krijgt u na vijf kwartier
vliegen Saigon in zicht. Verdwalen kunt
u dus niet. Het eenige onaangename
op do route zijn de wervelwinden in de
streek van de Mekong. Maar die kunt n
overvliegen en de rivier aan uw rechter
hand houden."
Violet dronk het lauwe sorbet op en
kwam overeind. „Mister Emery, dank
voor uw prettig gezelschap," reikte zij
hem glimlachend de hand.
„Wel, het uwe Was mij duizendmaal
aangenamer," lachte hij. „Wanneer
zie ik u terug?"
„Nooit meer," antwoordde Violet.
„Als ik over vier weken terugkeer,
vlieg ik regelrecht van Bangkok naai
Rangoen. Een afscheid voor eeuwig,
mister Emery."
„Dat zou me spijten," zei John Emery
ernstig. „Maar wie weet, mademoiselle
de wereld is kleiner dan we denken.
En er is een spreekwoord, dat zegt, dat
bergen en dalen elkaar niet, maar men
schen elkander wel ontmoeten."
Zij lachten en met 'nfermen handdruk
nam Violet afscheid. John Emery keek
haar na, tot zij in liet hotel verdween.
Een afscheid voor altijd het denk
beeld had iets weemoedigs.
Dat weemoedig gevoel keerde terug,
toen hij den volgenden dag naar de radio
zat te luisteren. Den heelen middag had
hij het ranke sportvliegtuig, dat hij
's morgens had zien vertrekken, in ge
dachten gevolgd over de eenzame stre
ken, bosschen en tuinen van Siam en
Annam en ongeduldig den avond tege
moet gezien. Tegen zes uur hoorde hij
plotseling tusschen de onderling ge
wisselde seinen van de vliegvelden de
roepletters van Bangkok weerklinken.
„Saigon-gronddienst roept u.liet
sportvliegtuig „Vlinder" is in Saigon
geland
Violet Courts was veilig over geko
men. En vermoedelijk was dit het laat
ste, wat hij ooit van haar zou hooren.
Een afscheid voor eeuwig die woor
den hadden zoo'n ernstigen klank. Maar
kom, hij deed, beter niet meer aan Violet
Courts te denken.
Het was ongeveer vier weken later,
dat John Emery, moe en afgemat door
de hitte, van de factory naar zijn hotel
terugkeerde. Hij nam een bad, trok een
schoon pak aan en zette zich op het
terras, om een oogenblik te rusten voor
het diner. De inlandsclie bediende had
de laatste Bangkoksc.he bladen onder
zijn bereik gelegd en vluchtig liet hij
zijn oog over het voornaamste nieuws
gaan. Stormen aan de Mekong, cholera
in Hué, oorlog hier en oorlog daar en
hernieuwde activiteit van de Siké's
een seete Annamsche zon- en vuur
aanbidders, die in hun geestdrijverij in
allerlei excessen vervielen. Nieuws in den
strikten zin van het woord was het niet
dergelijke berichten bevatten de bladen
eiken dag.
Juist was hij voornemens op te staan
en zijn vaste zitje in de luchtige eetzaal
op te zoeken, toen hij mr. Rusell het
terras zag oversteken, den eigenaar van
het hotel.
„Hallo, mister Emery," kwam hij
met groote stappen nader. „Herinnert
u zich die aardige jongedame nog van
onlangs, die pilote
m
